Η απάντηση στην παγκόσμια κρίση ή θα είναι παγκόσμια ή θα είναι πολυέξοδη και αλυσιτελής.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια συνωμοσία, ότι δηλαδή υφίσταται ένα «διεθνές κεφαλαιακό κέντρο» που συντονίζει τις ροές των χρημάτων, έτσι ώστε να υπονομεύεται κάθε κρατική παρέμβαση. Δεν σημαίνει καν αυτό που άπαντες βαρύγδουπα πιπιλίζουν: «η κρίση είναι πιο βαθιά απ’ ό,τι υπολογίζουμε». Απλώς τα κεφάλαια κάνουν (και μάλιστα τώρα, σε περίοδο κρίσης, πιο έντονα) αυτό που έκαναν πάντα. Τοποθετούνται και επανατοποθετούνται εκεί που βραχυπρόθεσμα εμφανίζεται το μεγαλύτερο κέρδος. Οταν, η παγκόσμια κεφαλαιοποίηση είναι 30 τρισεκατομμύρια δολάρια (σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, ο παγκόσμιος τζίρος στα χρηματιστήρια είναι 15 τρισ. καθημερινά), τι να στηρίξουν τα 0,7 τρισ. του κ. Πόλσον ή τα 0,028 τρισ. του ημέτερου Αλογοσκούφη;
Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είχε γράψει ότι τα προβλήματα δεν λύνονται εντός του πλαισίου που τα δημιούργησε. Το πρόβλημα που διογκωνόταν κι έσκασε το καλοκαίρι ήταν η έλλειψη ρυθμίσεων που θα εκλογίκευαν τη φρενίτιδα του τζόγου, στις αγορές. Η έλλειψη ρυθμίσεων δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας ιδεοληψίας των κυβερνώντων -όπως βολικά θέλουν οι αριστεροί μύθοι. (Εχετε δει πολλούς ιδεολόγους εξουσιαστές; Κυβερνήτες που να μην θέλουν να ρυθμίζουν τα πάντα;) Ηταν αποτέλεσμα της έλλειψης εργαλείων ρύθμισης. Οι κυβερνήσεις είχαν σε σχέση με το κεφάλαιο μια αναπηρία. Το κεφάλαιο έτρεχε διεθνικά, οι κυβερνήσεις μπορούσαν να ρυθμίζουν μόνο σε εθνικό επίπεδο. Και κάθε φορά που κάποια κυβέρνηση ρύθμιζε, το κεφάλαιο έτρεχε μακριά, σε άλλους «αρύθμιστους παραδείσους». Με άλλα λόγια είχαμε οικονομική παγκοσμιοποίηση χωρίς τα χαλινάρια της πολιτικής παγκοσμιοποίησης.
Γι’ αυτό λοιπόν τα εθνικά ματζούνια που σήμερα προβάλλονται ως λύσεις στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Το πολύ πολύ κάποιοι να δρέπουν τους καρπούς των φορολογουμένων που θυσιάζουν απερίσκεπτα οι «μάγοι» υπουργοί Οικονομικών της υφηλίου και μετά να τρέχουν αλλού. Η απάντηση στην παγκόσμια κρίση ή θα είναι παγκόσμια ή θα είναι πολυέξοδη και αλυσιτελής.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.11.2008
