Το πρόβλημα της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα είναι ότι θα κληθεί να χειριστεί μια μεγάλη κρίση του συστήματος, σε πολλές περιπτώσεις ενάντια και στην εκλογική της βάση.
Η Νέα Δημοκρατία στη σημερινή συγκυρία είναι τυχερή. Τυχερή διότι αρχίζει να γίνεται σιγά-σιγά πεποίθηση στο εκλογικό σώμα ότι το παλιό μοντέλο του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, της αεριτζίδικης επιχειρηματοσύνης, των κούφιων λόγων και των μεγάλων οραμάτων, των λεονταρισμών χωρίς αιτία και σκοπό στα εθνικά θέματα, της αντιδυτικής υστερίας, όλο δηλαδή αυτό το νεφέλωμα που εξέθρεψε το ΠΑΣΟΚ δεν παράγει αξιόπιστες και μακροπρόθεσμες λύσεις. Οι Έλληνες στη μεγάλη τους πλειοψηφία πλέον διαισθάνονται ότι η χώρα έχασε είκοσι χρόνια. Κοιτά τις κοινωνίες της Δύσης και βλέπει την κατάσταση που οδήγησε ο λαϊκισμός στη χώρα. Διψά για το νέο και ψάχνει εναλλακτική πρόταση. Υπάρχουν δυναμικά στρώματα της κοινωνίας (που είναι και κατά τόπους opinion leaders) που δεν πείθονται από παροχές κι επιδόματα, αλλά χρειάζονται ένα συνολικό σχέδιο για την προκοπή του τόπου, από εκείνα που δυσφημίζονται ως «νεοφιλελεύθερα». Έζησαν τα «σοσιαλιστικά» σχέδια, αλλά δεν είδαν και προκοπή για τον τόπο.
Η Νέα Δημοκρατία στη σημερινή συγκυρία είναι άτυχη. Η κρίση του συστήματος συνολικά θα βγάλει πολλά «φασούλια» στην πορεία. Με ή χωρίς εφαρμογή ενός σχεδίου φιλελευθεροποίησης τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας θα γίνουν εκρηκτικά. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που εθίστηκε στον κρατικοπαρεμβατισμό. Νιώθουν πως η κοινωνία και η Πολιτεία τους χρωστά και το κυριότερο πιστεύουν πως το υπόλοιπον του βίου τους θα είναι «Κυριακή, γιορτή και σχόλη» που θα συνεχίσει να επιδοτείται. Υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις έωλες χωρίς παραγωγική βάση. Ο τριτογενής τομέας των υπηρεσιών έχει διογκωθεί χωρίς να έχει από πίσω δευτερογενή τομέα να τον συντηρήσει. Υπάρχει ένα τεράστιο δημόσιο που απορροφά πόρους χωρίς να παράγει.
Το μοντέλο αυτό -τα σπαράγματα του οποίου ήδη βλέπουμε- είχε χρηματοδοτηθεί στο παρελθόν με πολλούς τρόπους, οι οποίοι είτε τέλειωσαν, είτε τελειώνουν. Η μετάβαση σε μια πιο φιλελευθεροποιημένη οικονομία θα συναντήσει αντιδράσεις, κυρίως από τα στρώματα εκείνα που θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές Νέα Δημοκρατία. Το πρόβλημα της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα είναι ότι θα κληθεί να χειριστεί μια μεγάλη κρίση του συστήματος, σε πολλές περιπτώσεις ενάντια και στην εκλογική της βάση. Είτε την κομματική (η οποία θα ζητήσει περισσότερος διορισμούς, δηλαδή περισσότερο κράτος), είτε την κοινωνική (όπως διαφαίνεται στις δημοσκοπήσεις).
Μόνο που αν η Ν.Δ. θέλει να μακροημερεύσει στην διακυβέρνηση του τόπου πρέπει να υπερβεί και την κομματική και την κοινωνική της βάση. Πρέπει δια της πολιτικής της να διαπαιδαγωγήσει. Αυτό που δεν κατάφερε ο κ. Σημίτης με το ΠΑΣΟΚ (και τώρα το πληρώνει), πρέπει να το επιτύχει ο κ. Καραμανλής με τη Νέα Δημοκρατία. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η ελληνική οικονομία πρέπει κατ’ αρχήν να παράγει τα πλεονάσματα ώστε να στηρίξει τις αναγκαίες παρεμβάσεις του κράτους σε πλείστα όσα θέματα (πρόνοια, εθνικά, εκπαίδευση, πολιτισμός κ.λ.π.). Αυτό δεν μπορεί να γίνει με το σημερινό παραγωγικό μοντέλο του κρατικοδίαιτου κι αεριτζίδικου καπιταλισμού. Πρέπει να το υπερβεί έστω με συγκρούσεις. Αν η Νέα Δημοκρατία μπει στην ανακατανομή της μιζέριας, αν δεν δώσει προοπτικές στην παραγωγή, αν δεν απελευθερώσει τις ζωντανές δυνάμεις αυτού του τόπου θα είναι κυβερνητική παρένθεση -έστω τετραετής. Η κατάσταση στην οποία είμαστε δεν διορθώνεται με μπαλώματα. Χρειάζεται συνολική αλλαγή νοοτροπίας, συνολική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι παλιές συνταγές δοκιμάστηκαν κι απέτυχαν. Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και τον φιλελευθερισμό. Είναι αίτημα των καιρών και η μόνη διέξοδος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.10.2003
