Το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που οι λίγοι λιβάνιζαν (και πληρωνόταν) και οι πολλοί το ασπαζόταν (και πλήρωναν) έχει φτάσει στα όρια του.
Η πολιτική όπως και η φύση απεχθάνεται το κενό. Όσο η Νέα Δημοκρατία αφήνει κενό χώρο στο βασική της ιδεολογική περιοχή, τόσο το ΠΑΣΟΚ θα την καλύπτει. Το έκανε εξάλλου με εξαιρετική επιτυχία το 1996. Δύο εκλογικές αναμετρήσεις κέρδισε εκφράζοντας το αίτημα του εκσυγχρονισμού, το οποίο δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ο φιλελευθερισμός με πράσινα φτιασίδια. Δεν έκλεψε το ΠΑΣΟΚ τις ιδέες της Νέας Δημοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει το οπλοστάσιό της. Όπως τώρα, δεν κλέβουν οι Νέοι Εργατικοί της Βρετανίας τις ιδέες του Συντηρητικού κόμματος, απλώς οι Συντηρητικοί άφησαν χώρο στους Εργατικούς να εμφανισθούν ως οι πλέον αξιόπιστοι διάδοχοι της … κ. Μάργκαρετ Θάτσερ.
Αυτός ο τόπος ταλανίσθηκε πολύ. Πίστεψε σε χίμαιρες και τις πλήρωσε. Κατάλαβε πως οράματα χωρίς αντίκρισμα στον πραγματικό κόσμο, είναι επιταγές χωρίς λεφτά στην τράπεζα. Αρχισε να διαισθάνεται ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της αριστερής και εθνικιστικής ρητορείας. Είδε πως επένδυσε πολλά σε χαρτιά που αποδείχτηκαν φούσκες. Κι έχασε πολλά…
Ο κόσμος καταλαβαίνει -πιθανώς όχι με λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα το διαισθάνεται- ότι το μοντέλο της αμοιβής χωρίς εργασία, των συνταξιούχων χωρίς εργαζόμενους, της ανέξοδης ρητορείας χωρίς σκοπό και των μεγάλων λόγων χωρίς έργα, έχει κοντά ποδάρια. Το δοκίμασε είκοσι χρόνια τώρα και κατάλαβε πως όταν οι άλλοι προχωρούσαν η Ελλάδα έμενε αγκυλωμένη σε δόγματα και προκαταλήψεις. Είδε την χώρα να γίνεται εκτός από χλεύη των προηγμένων, ηττημένη των ηττημένων. Ούτε καν 15οι στους 25 δεν είμαστε πια. Κοιτάμε ήδη την πλάτη της Σλοβενίας. Σε λίγα χρόνια θα είμαστε και πίσω από την Πολωνία…
Υπάρχει μια υπόγεια κοινωνική διεργασία που φτάνει ως απόηχος στα πολιτικά κόμματα. Το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που οι λίγοι λιβάνιζαν (και πληρωνόταν) και οι πολλοί το ασπαζόταν (και πλήρωναν) έχει φτάσει στα όρια του. Η Ελλάδα της αρπαχτής έχει τελειώσει -είτε μιλάμε για οικονομική είτε για πολιτική αρπαχτή.
Το ζήτημα λοιπόν είναι ακόμη ποιος θα εκφράσει πιο πειστικά το αίτημα για μια σύγχρονη και Δυτική Ελλάδα. Αυτό που εξέφρασε (ανεπιτυχώς στην πράξη) ο κ. Σημίτης το 1996. Το αίτημα του εκσυγχρονισμού και επανεκδυτικισμού της χώρας παραμένει ζωντανό. Πέρα και πάνω από τα κόμματα. Κι αυτό θα δώσει τη νίκη. Μπορεί όχι στις ερχόμενες εκλογές (επειδή η οργή για τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη) αλλά στις μεθεπόμενες σίγουρα. Είτε γίνουν -όπως ελπίζουν κάποιοι στο κυβερνών κόμμα- το 2005, είτε το 2008…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.8.2003
