Το άσυλο δεν προστατεύει πια την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια. Περισσότερο προστατεύει τα πανεπιστήμια μην τυχόν και τρυπώσει καμιά καινούργια ιδέα σ’ αυτά…
Ηταν ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του κ. Ρίτσαρντ Λέβιν, πρύτανη του Πανεπιστημίου Yale, που έδωσε στους Ελληνες δημοσιογράφους. «Η διεθνοποίηση είναι απαραίτητη στα εκπαιδευτικά ιδρύματα», είπε. «Πρέπει να γίνουν αλλαγές στα εκπαιδευτικά τους προγράμματα, οι οποίες να αντανακλούν τις αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο. Να αυξηθεί η κινητικότητα των φοιτητών εκτός συνόρων. Να ενθαρρυνθούν οι συνεργασίες στον τομέα της επιστημονικής έρευνας και εντέλει να απευθυνθούμε σε νέα ακροατήρια χάρη στις νέες τεχνολογίες. Οι φοιτητές σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερη συναίσθηση του τι γίνεται στον πλανήτη». «Speak for yourself», θα του λέγαμε στη μητρική του γλώσσα. Διότι δεν ξέρουμε τι κάνουν οι φοιτητές των άλλων χωρών, αλλά οι δικοί μας εδώ μετράνε τα ταμπλό ανακοινώσεων στα ΑΕΙ κι αλίμονο αν λείπει κανένα. Αρχίζουν κινητοποιήσεις. Καταλαμβάνουν την πρυτανεία και πιάνουν ομήρους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μια ομάδα φοιτητών αποφάσισε να απαντήσει στην απομάκρυνση των ταμπλό με… το ίδιο νόμισμα. Κατάσχεσαν συμβολικά έναν εκτυπωτή, μια οθόνη, μια καφετιέρα, έναν αποκωδικοποιητή, ένα βάζο, ένα τασάκι και ένα… σεμεδάκι από το γραφείο του πρύτανη!
Την ώρα που οι φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου απαλλοτρίωναν -έστω συμβολικά- το σεμεδάκι του πρύτανη, ο κ. Λέβιν εξηγούσε πώς κατάφερε να συγκεντρώσει επιχορηγήσεις 1,7 δισ. δολαρίων και να επενδύσει περισσότερα από 2 δισ. δολάρια στην υποδομή του πανεπιστημίου. Μιλούσε για το διεθνές πρόγραμμα υποτρόφων του Yale μέσω του οποίου εκπαιδεύεται μια νέα γενιά ηγετικών στελεχών απ’ όλο τον κόσμο. Εξηγούσε ότι με τις νέες τεχνολογίες αναμετάδοσης βίντεο, φοιτητές από την Κίνα ή την Ελλάδα θα μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα του φημισμένου πανεπιστημίου. Ετσι τα Ελληνόπουλα θα φοιτούν σε μη κρατικά πανεπιστήμια του εξωτερικού χωρίς καν να μετακινηθούν, ενώ εδώ ακόμη θα συζητάμε αν πρέπει να αλλάξει το άρθρο 16. Κι αν κάποιος προτείνει κάποια αλλαγή του θα του «δεσμεύσουμε» κανένα βάζο για να μάθει.
«Κάθε μεγάλο πανεπιστήμιο στην Αμερική», είπε ο κ. Λέβιν, «ιδιωτικό ή κρατικό, κάθε 10 χρόνια χρησιμοποιεί ομάδα ειδικών έξω από το πανεπιστήμιο για να αξιολογήσει λεπτομερώς τα προγράμματά του. Τα πορίσματά τους είναι τα εργαλεία για την ανάπτυξή μας. Θεωρώ ότι τα κρατικά πανεπιστήμια για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ποιότητα σπουδών πρέπει να εμπιστευτούν περισσότερο τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις».
Αυτά είπε ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου που χρόνια τώρα βρίσκεται στα δέκα κορυφαία του κόσμου. Ο δικός μας -ενός, κατά κοινή ομολογία, από τα καλά ελληνικά πανεπιστήμια- δεν ασχολείται με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Πρέπει να προσέχει για τα τασάκια του γραφείου του. Αντί να διαπραγματεύεται χρηματοδοτήσεις για την έρευνα, ψάχνει να βρει τον εκτυπωτή και την οθόνη του υπολογιστή του.
Ενα συμπέρασμα βγαίνει από την κωμική ιστορία που διαδραματίζεται αυτές τις μέρες στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Το άσυλο δεν προστατεύει πια την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια. Περισσότερο προστατεύει τα πανεπιστήμια μην τυχόν και τρυπώσει καμιά καινούργια ιδέα σ’ αυτά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.5.2008
