Με ποια λογική πρέπει να εμπιστευθούμε μια κυβέρνηση, μια δράκα φανατικών που ξεκίνησε έναν πόλεμο ψευδόμενη στους πολίτες και στους συμμάχους της;
Δεν είναι το γεγονός ότι έχουν καταπατήσει κάθε έννοια δικαίου. Δεν είναι καν οι παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων όπου γης, ούτε καν τα βασανιστήρια στα οποία επιδίδονται επί δικαίων και αδίκων, στον αόρατο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Πιο εκνευριστικό όλων είναι το θράσος της νεοσυντηρητικής ηγεσίας των ΗΠΑ, αυτά τα ξινά μούτρα της κ. Κοντολίζα Ράις που ζητά από τους Ευρωπαίους «λιγότερο κριτική και περισσότερη εμπιστοσύνη» στις επιλογές της υπερδύναμης.
Δηλαδή, με ποια λογική πρέπει να εμπιστευθούμε μια κυβέρνηση, μια δράκα φανατικών που ξεκίνησε έναν πόλεμο ψευδόμενη στους πολίτες και στους συμμάχους της; Με τι μούτρα ζητά εμπιστοσύνη μια κυβέρνηση εξτρεμιστών «χριστιανιστών» (δεν είναι Χριστιανοί, παράφρονες σαν τους Ισλαμιστές είναι…) από μια Δύση που μεγάλωσε κι ανδρώθηκε με τον Ορθό Λόγο;
Ήρθε λοιπόν στη γενέθλια ήπειρο του Διαφωτισμού και του Κράτους Δικαίου η απόγονος των κουακέρων και μας είπε απλά ότι «ξέρετε, κάνουμε και μερικά λάθη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά είμαστε έτοιμοι να τα διορθώσουμε». Α, ναι; Και πώς διορθώνεται η τραυματική εμπειρία του κ. Χαλέντ ελ-Μάσρι, ενός αθώου Γερμανού που απήχθη, μεταφέρθηκε με δεμένα μάτια στο Αφγανιστάν, βασανίστηκε και μετά αφέθηκε ελεύθερος επειδή δεν είχε σχέση με την τρομοκρατία; Και πόσα άλλα τέτοια «λάθη» έγιναν και αυτοί που τα υπέστησαν δεν ζουν πλέον ανάμεσά μας για να τα διηγηθούν; Πώς διορθώνεται το Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκράιμπ; Πώς διορθώνεται η χλεύη των ισλαμιστών προς τη Δύση, ότι είμαστε σαν τα μούτρα τους;
Ολόκληρος ο δυτικός νομικός πολιτισμός είναι μια διαρκής πάλη για να αποφεύγονται τα λάθη τύπου Κοντολίζα. Γι’ αυτό φτιάχτηκαν τα εντάλματα, οι ανακρίσεις επί συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, οι δίκες, οι συνήγοροι κι όλες τις διαδικασίες δικαίου. Επειδή ο κόσμος βίωσε τα «λάθη» των φεουδαρχών ηγεμόνων, επειδή πολλοί έχασαν την ελευθερία και τη ζωή τους, αποφασίσαμε να φτιάξουμε κανόνες. Αυτοί οι κανόνες ήταν σεβαστοί στο δυτικό κόσμο, και το στοίχημα ήταν να γίνουν οικουμενικοί να ισχύσει το κράτος δικαίου σε κάθε γωνιά της γης. Μέχρι που την κυβέρνηση μια μεγάλης δημοκρατικής χώρας άρπαξαν με νόθες εκλογές οι «χριστιανιστές». Κι άρχισε η περιπέτεια του κόσμου. Εγκατέλειψαν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, πειρατικά απέσπασαν από διάφορες ψοφοδεείς χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπογραφές ότι εκεί δεν θα ισχύει το διεθνές δίκαιο κι άρχισαν τις απαγωγές και τις μυστικές φυλακίσεις. Σαν τους γκάνγκστερ…
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 οι ισλαμιστές κύλησαν και βρήκαν το καπάκι. Τώρα, οι καταπατητές του Διεθνούς Δικαίου ζητούν από μας να διαλέξουμε ποιος παράφρων μας αρέσει καλύτερα. Να μην κάνουμε κριτική, αλλά να δείχνουμε εμπιστοσύνη. Ποιοι; Οι ψεύτες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 8.12.2005