Αν κάποιοι θέλουν να ‘χει μέλλον αυτός ο τόπος καλά θα είναι να ασχοληθούν με τι γίνεται μέσα στις αίθουσες και κατόπιν με τις παρελάσεις.
Το ανησυχητικό δεν είναι ότι στην ελληνική κοινωνία γίνεται όλη αυτή η συζήτηση περί της σημαίας και ποιος δικαιούται να την φέρει. Χρήσιμη είναι αυτή η συζήτηση, παρά τις υπερβολές της. Προβληματιζόμαστε για το τι σημαίνει η ελληνικότητα, πως ορίζεται η «πατρίδα» σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, τι αναφορές έχουν τα εθνικά σύμβολα σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Αναφερόμαστε στη μετανάστευση, ανατρέχουμε πολλές φορές σ’ αυτά τα έρμα αρχαιοελληνικά γράμματα για να στιλβώσουμε τις απόψεις μας κ.λ.π. Εδώ που τα λέμε, αντί να ασχολούμαστε καθημερινά με το γκολ που πέτυχε ο Παναθηναϊκός κι εκείνο που έχασε ο Ολυμπιακός, προτιμότερο είναι να ασχοληθούμε με τους μετανάστες και την θέση τους στην ελληνική πραγματικότητα. Παρά τις υπερβολές του, αυτός είναι ένας διάλογος που πρέπει να γίνει. Τον χρωστά στον εαυτό της, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, η ελληνική κοινωνία.
Το ανησυχητικό όμως είναι ότι ο διάλογος που γίνεται αφορά τα τυπικά. Αν η Σονίλα Μετούση δικαιούται ή όχι να κουβαλήσει τη σημαία. Το γιατί η ελληνόφωνη Αλβανίδα πήρε την ελληνική σημαία δεν προβληματίζει κανένα. Ας δούμε λοιπόν ψύχραιμα τα πράγματα. Έχουμε ως δεδομένο ότι τα παιδιά των μεταναστών έχουν πολλές αντικειμενικές δυσκολίες στη μαθησιακή διαδικασία. Και οικονομικές αλλά και γλωσσικές. Για να πρωτεύουν αυτά τα παιδιά υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις. Ή διαβάζουν πολλαπλάσια από τους ελληνικής καταγωγής συμμαθητές των, ή διαβάζουν κανονικά και οι υπόλοιποι δεν διαβάζουν. Αν ισχύει το πρώτο μπράβο στους αριστεύσαντες. Αν ισχύει το δεύτερο ντροπή σε μας. Διότι πέρα από τις παχιές κουβέντες για τα ελληνικά χέρια, υπάρχει και η ελληνική γλώσσα, την οποία -όπως αναφέρει και ο συνάδελφος Στάθης της «Ελευθεροτυπίας»- κακοποιούν γράφοντας την «ΚΑΤΑΛΥΨΗ». Ναι, με «ύψιλον»!
Αν κάποιοι θέλουν να ‘χει μέλλον αυτός ο τόπος καλά θα είναι να ασχοληθούν με τι γίνεται μέσα στις αίθουσες και κατόπιν με τις παρελάσεις. Εκεί κινδυνεύει ο ελληνισμός. Από τα δικά μας παιδιά κι όχι από την Σονίλα. Ας τα μάθουμε γράμματα, ας βγάλουμε λαμπρούς επιστήμονες και προκομμένους επαγγελματίες κι όλα τα άλλα τα βρίσκουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.10.2004