Στα δυτικά Βαλκάνια υπάρχουν δύο ειδών χώρες. Εκείνες που είδαν εδαφικές ευκαιρίες από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η Σλοβενία…
Τι κέρδισαν οι βαλκανικές χώρες από την εθνικιστική φρενίτιδα της δεκαετίας του ’90; Ποια είναι τα οφέλη τους από τα όνειρα για τη Μεγάλη Σερβία, τη Μεγάλη Κροατία, και την Μεγάλη Αλβανία. Πόσο ωφελήθηκαν τα έθνη από τους ποταμούς αίματος και μίσους;
Στα δυτικά Βαλκάνια υπάρχουν δύο ειδών χώρες. Εκείνες που είδαν εδαφικές ευκαιρίες από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η Σλοβενία που αν και δέχτηκε επίθεση από το καθεστώς Μιλόσεβιτς τραβήχτηκε γρήγορα από τος ενδο-γιουγκοσλαβικές έριδες. Η δεύτερη είναι ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με οικονομικά μεγέθη μεγαλύτερα της Ελλάδος. Οι άλλοι είναι στην ουρά για ένταξη και όπως προειδοποιεί με άρθρο του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών κ. Ντομινίκ Ντε Βιλπέν «πρέπει να περιμένουν». Πιθανώς να μπουν και μετά την Τουρκία στην Ε.Ε.
«Η επιλογή» των βαλκανικών χωρών να μπούν στην Ε.Ε. γράφει ο κ. Βιλπέν, «προϋποθέτει την υποστήριξη στις ευρωπαϊκές αξίες: τη δημοκρατία, την ανοχή, το σεβασμό των άλλων, και την απόλυτη αποκήρυξη εθνικού και θρησκευτικού μίσους και οποιασδήποτε προσφυγής στη βία. Αυτές οι αρχές πρέπει να μεταλλαχτούν σε συγκεκριμένες ενέργειες: εγκαθίδρυση του νόμου μέσω της εξισορρόπησης των δυνάμεων και της προστασίας των ατομικών ελευθεριών, συνεργασία με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, δίκη των εγκληματιών πολέμου, ξεκινώντας από τον Ράντοβαν Κάρατζιτς, τον Ράντκο Μλάντιτς και τον ‘Aντε Γκοτοβίνα και την ανακάλυψη του οργανωμένου εγκλήματος. Μερικές κυβερνήσεις δεν εκτιμούν ακόμη την δέσμευση, που απαιτείται από πιθανά μέλη της Ένωσης. Η ΕΕ πρέπει να διασφαλίσει ότι θα το κάνουν…
Κάθε βαλκανικό κράτος πρέπει να προχωρήσει σιγά-σιγά. Αλλά η ΕΕ αποτελεί ένα σύνολο και Ευρώπη κατ’ επιλογή δεν υπάρχει. Η ένταξη στην ΕΕ δεν μπορεί να περιοριστεί σε μία σειρά τυπικοτήτων, κάθε χώρα πρέπει να αγκαλιάσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα, μίας στενότερης ένωσης μεταξύ των κρατών- μελών και των λαών της…
Με αυτό το πνεύμα ετοιμαζόμαστε για τη Σύνοδο της Θεσσαλονίκης. Το σύνθημα μας δεν είναι μόνο φιλοδοξία και ελπίδα, γιατί καθίσταται απόλυτα σαφές ότι η Αλβανία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Κροατία, η ΠΓΔΜ, και η Σερβία-Μαυροβούνιο θα ενταχθούν στην Ευρώπη, αλλά και ευθύνη γιατί ο δρόμος για την ΕΕ είναι δύσκολος, που απαιτεί συμμόρφωση με τις σφιχτές οικονομικές, κοινωνικές και ηθικές συνθήκες…»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.6.2003
