Ψύχραιμοι οι δημοσιογράφοι δεν στάθηκαν και σ’ αυτή τη σύγκρουση, αλλά τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από τον προηγούμενο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Τώρα τουλάχιστον ακούστηκαν πολλές απόψεις και υπήρξε η ΝΕΤ.
Η ανακοίνωση που εκδόθηκε χθες από το «Κοινωνικό Φόρουμ Εργαζομένων στα ΜΜΕ» εμπεριείχε κατ’ αρχήν μια σημαντική καταγγελία. Αναφέρει ρητά για «ανοιχτές παρεμβάσεις του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τόμας Μίλερ στους ιδιοκτήτες των ελληνικών ΜΜΕ, προκειμένου να “πέσουν οι τόνοι” σε ότι αφορά την αντίσταση και αντίδραση του Λαίκού κινήματος εναντίον της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης των ειδήσεων για τον πόλεμο».
Σοβαρότατη καταγγελία. Μας φέρνει μια νέα εποχή την οποία θα μπορούσαμε να ονοματίσουμε «εποχή Πιουρφόι στα media». Είναι όμως αληθής;
Στην επιστολή που έστειλε το «Κοινωνικό Φόρουμ»στις Ενώσεις Συντακτών όλης της χώρας και στην συνομοσπονδία τους διαβάζουμε: «Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ Εργαζομένων στα ΜΜΕ, έχει γίνει αποδέκτης εντονότατων φημών, σχολίων και καταγγελιών περιστατικών, για παρεμβάσεις ιδιοκτητών και διευθυντών των ΜΜΕ προκειμένου να φιμωθούν οι ελεύθερες φωνές ελλήνων δημοσιογράφων…» κ.λ.π.
Στην επιστολή υπάρχουν δύο πράγματα. Διαζευτικά. Ή υπάρχουν «καταγγελίες για συγκεκριμένες παρεμβάσεις του αμερικανού πρεσβευτή» οι οποίες πρέπει να έρθουν στο φως και να στιγματιστούν απ’ όλη την δημοσιογραφική κοινότητα ή υπάρχουν «εντονότατες φήμες». Εάν υπάρχουν οι καταγγελίες η αναφορά στις «εντονότατες φήμες» περιτεύει. Αν δεν υπάρχουν καταγγελίες και υπάρχουν μόνο «εντονότατες φήμες» τότε όλη η ανακοίνωση περιτεύει. Διότι τρομάξαμε να ξεφύγουμε από την «δημοσιογραφία των φημών» (όπου καθείς άκουγε κάτι και το δημοσιοποιούσε άμεσα χωρίς διασταύρωση), δεν πρέπει να προχωρήσουμε πλέον στο «συνδικαλισμό των φημών». Εκτός αν για κάποιυς «συντρόφους» αυτό είναι το ανωτατο στάδιο πάλης.
Η ανακοίνωση «Κοινωνικού Φόρουμ Εργαζομένων στα ΜΜΕ» καλεί επίσης τους συναδέλφους δημσοιογράφους: «ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ (Σ.Σ. κεφαλαία στο πρωτότυπο) στις πιέσεις που τους ασκούνται. Να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ συλλογικά και προσωπικά στην οργουελιανή επίθεση που εξαπολύεται στα ΜΜΕ και την κοινωνία». Το πρώτο είναι αυτονόητο καθήκον κάθε δημοσιογράφου. Το δεύτερο αποτελεί την δημοσιογραφία της υπερβολής.
Κακά τα ψέματα. Ψύχραιμοι οι δημοσιογράφοι δεν στάθηκαν και σ’ αυτή τη σύγκρουση, αλλά τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από τον προηγούμενο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Τώρα τουλάχιστον ακούστηκαν πολλές απόψεις και υπήρξε η ΝΕΤ. Δεν ήταν όλα άψογα. Υπήρξαν υπερβολές και ανακρίβειες, αλλά η ελληνική δημοσιογραφία μέσα από δοκιμές και λάθη ωριμάζει. Η τρομοκρατία και ο πόλεμος, άνοιξε πολλά θέματα προς συζήτηση…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.4.2003
