Εμείς οι Έλληνες διακηρύσσουμε ότι είμαστε γενικώς κατά του πολέμου. Το σίγουρο είναι πως τασσόμαστε εναντίον κάθε Αμερικανικού πολέμου. Για παράδειγμα διαδηλώσαμε κατά της επέμβασης των Αμερικανών στο Αφγανιστάν πριν καν αυτή γίνει. Δεν διαδηλώσαμε κατά της επέμβασης των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, ούτε καν όταν αυτή έγινε.
Εμείς οι Έλληνες διακηρύσσουμε ότι είμαστε γενικώς κατά του πολέμου. Το σίγουρο είναι πως τασσόμαστε εναντίον κάθε Αμερικανικού πολέμου. Για παράδειγμα διαδηλώσαμε κατά της επέμβασης των Αμερικανών στο Αφγανιστάν πριν καν αυτή γίνει. Δεν διαδηλώσαμε κατά της επέμβασης των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, ούτε καν όταν αυτή έγινε. Διαδηλώσαμε κατά των Αμερικανικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία. Δεν διαδηλώσαμε για τους σέρβικους βομβαρδισμούς στο Σεράγεβο που κράτησαν μήνες. Ας είναι όμως. Έστω κι επιλεκτική η αντίδραση στον πόλεμο, αφού είναι ενάντια στο αίμα καλό κάνει, κακό δεν κάνει.
Το Σάββατο λοιπόν 15 Φεβρουαρίου μια σειρά φορέων καλούν τον ελληνικό λαό να διαδηλώσει κατά της επικείμενης επέμβασης στο Ιράκ. Αν κρίνουμε από τον αριθμό των σωματείων που καλούν τα μέλη τους να ανταποκριθούν κι από το γεγονός ότι κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ άρχισαν να σπεκουλάρουν (βλέπε δηλώσεις του κ. Λαλιώτη) με αυτή τη διαδήλωση, είναι ασφαλές να κρίνουμε ότι οι διαδηλώσεις του Σαββάτου θα είναι τεράστιες σε όγκο.
Ωραία, να διαδηλώσουμε μαζί με όλη την υφήλιο το Σάββατο. Την Παρασκευή, τι κάνουμε; Την ρωμαίικη πατέντα την βρήκε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Αντιγράφω από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Δίωρη στάση εργασίας αποφάσισε να προκηρύξει το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, ενόψει της Ημέρας Παγκόσμιας Δράσης κατά του πολέμου που έχει οριστεί για το Σάββατο 15 του μηνός. Η διοίκηση του ΕΚΘ καλεί τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν μαζικά στη στάση εργασίας πραγματοποιώντας αντιπολεμικές εκδηλώσεις στους χώρους δουλειάς. Καλεί επίσης τις διοικήσεις των σωματείων της δύναμης του ΕΚΘ να καταδικάσουν με ψήφισμά τους, το οποίο θα καταθέσουν στο αμερικανικό προξενείο, τον επικείμενο πόλεμο κατά του Ιράκ.»
Βέβαια, μια τέτοια στάση εργασίας θα είχε νόημα αν οι εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης δούλευαν στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. Ή έστω -αν το τραβήξουμε- σε αμερικανικές επιχειρήσεις. Το ερώτημα λοιπόν είναι: πως θα βοηθήσουν το αντιπολεμικό κίνημα αν σταματήσουν να εργάζονται, έστω για δύο ώρες; Πως θα βοηθήσουν τον Ιρακινό λαό με μια στάση εργασίας; Δεν θα ήταν καλύτερο να ζητήσουν να δουλέψουν δύο ώρες υπερωριακά και να δώσουν τα χρήματα στους δυστυχείς Ιρακινούς για τους οποίους κόπτονται και χύνουν τόσα δάκρυα;
Καλύτερο θα ήταν, αλλά και η επαναστατική γυμναστική έχει τους κανόνες της. Που να αλλάζουν τώρα ρότα οι συνδικαλιστές!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.2.2003