Είναι αλήθεια όλα όσα καταμαρτυρούν οι συνδικαλιστές της Ολυμπιακής για τα καμώματα των πολιτικών τους προϊσταμένων, που οδήγησαν την εταιρεία στη χρεοκοπία. Μόνο, που όλα αυτά είναι το ισχυρότερο επιχείρημα κατά της ύπαρξης μιας κρατικής αεροπορικής εταιρείας.
Είναι αλήθεια όλα όσα καταμαρτυρούν οι συνδικαλιστές της Ολυμπιακής για τα καμώματα των πολιτικών τους προϊσταμένων, που οδήγησαν την εταιρεία στη χρεοκοπία. Βέβαια, δεν λένε όλα όσα έγιναν -διότι πολλές από τις αποφάσεις των πολιτικών αφορούσαν προνόμια των εργαζομένων- αλλά… Ναι! Η Ο.Α. χρησιμοποιήθηκε και για μεταφορές ψηφοφόρων και για τη μεταφορά του Τύπου και για τις μετακινήσεις πρωθυπουργών, υπουργών, κυβερνητικών στελεχών (μαζί με την κουστωδία τους) και για άλλα πολλά, που καμιά ιδιωτική επιχείρηση δεν θα έκανε. Μόνο, που όλα αυτά είναι το ισχυρότερο επιχείρημα κατά της ύπαρξης μιας κρατικής αεροπορικής εταιρείας.
Για την ακρίβεια, στην Ο.Α. έγινε ό,τι γίνεται σε κάθε ΔΕΚΟ: όποιος προλάβαινε έπαιρνε. Οι υπόλοιποι απλώς πλήρωναν. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, μεταξύ αυτών που έπαιρναν ήταν και οι εργαζόμενοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έγινε απεργία διότι η διοίκηση δεν έδινε άδειες στους εργαζόμενους τον Αύγουστο, τότε δηλαδή που η Ο.Α. είχε τη μεγαλύτερη κίνηση.
Συκοφαντείται το πολιτικό σύστημα ότι έσπρωξε την εταιρεία στη χρεοκοπία. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις έχουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης. Αλλά πάλι… Δεν ήταν δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού να ενημερώνεται αυθημερόν ολόκληρη η Ελλάδα από τις εφημερίδες; Να συμφωνήσουμε ότι κάποιοι εκδότες καλλιέργησαν για ίδιον όφελος αυτή την απαίτηση, αλλά δεν υπήρξε και καμιά αντίδραση γι’ αυτές τις ζημιογόνες μεταφορές. Λίγες φορές ξεσηκώθηκε σύμπασα η χώρα διότι «δεν πέταξε ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής», ενώ υπήρχαν «σοβαροί λόγοι εξυπηρέτησης κάποιων τοπικών αναγκών»; Ολοι δεν ισχυρίζονταν ότι η Ο.Α. «δεν είναι απλώς μια εταιρεία, αλλά επιτελεί και κοινωνικό έργο»;
Το αστείο είναι ότι οι πρώτοι που χτυπούσαν τα νταούλια της «κοινωνικής ευαισθησίας», ήταν οι οπαδοί της Προόδου, αυτοί που σήμερα είναι οι κήνσορες του δικομματισμού «γιατί οδήγησε την Ο.Α. στο κλείσιμο». Αυτοί πρωτοστατούσαν στους αγώνες και για «τα δίκαια των εργαζομένων στην Ο.Α.» και για τον πολυσχιδή «κοινωνικό ρόλο που πρέπει να παίξει η Ο.Α.» και για τα «δημοκρατικά καθήκοντα που είχε η Ο.Α.» και για «το χαμηλό εισιτήριο που πρέπει να έχει η «Ο.Α.». Μόλις πέρυσι -το 2006 και ενώ η εταιρεία ήταν στο χείλος του γκρεμού- η βουλευτής του Συνασπισμού κ. Ασημίνα Ξηροτύρη κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή για να μην καταργηθούν οι πτήσεις της Ολυμπιακής από τη Θεσσαλονίκη στο Ντίσελντορφ και τη Στουτγάρδη, επειδή η απόφαση είναι «ενάντια στη θέληση των μαζικών φορέων και κατοίκων της Θεσσαλονίκης»!
Ε, λοιπόν, ας μην υποκρινόμαστε μαζί με την Αριστερά και την Πρόοδο. Ας μη μεταθέτουμε όλες τις ευθύνες. Δεν ήταν αμιγώς πολιτικός ο δρόμος που οδήγησε σε αδιέξοδο την Ολυμπιακή. Είχε και πολλές κοινωνικές απαιτήσεις.
Οπως σήμερα ζητάμε από τη ΔΕΗ να πουλάει ρεύμα κάτω του κόστους γιατί υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι, έτσι χρεοκοπήσαμε και την Ο.Α. Και τότε είχαμε κοινωνικούς λόγους: είτε επειδή οι μαζικοί φορείς απαιτούσαν να διατηρηθούν ζημιογόνες γραμμές στο Ντίσελντορφ και τη Στουτγάρδη κι αλλαχού, είτε διότι «νόμος είναι το δίκιο του εργαζόμενου να παίρνει άδεια τον Αύγουστο».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.12.2007