Είναι άδικο για την πολιτική να συγκρίνονται πραγματικές καταστάσεις με τα φανταστικά στερεότυπα που δημιουργούνται και ανακυκλώνονται στα καφέ πέριξ της Βουλής.
Kαι για να έχουμε το καλό ρώτημα: πώς ακριβώς νίκησε ο κ. Αλέξης Τσίπρας; Εντάξει: να συμφωνήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διασώθηκε. Κατάφερε, έστω με απώλειες του 10% της δύναμής του, να μπει στη Βουλή. Αλλά προς τι οι πανηγυρισμοί; Οχι τίποτε άλλο, αλλά θυμίζουν το ανέκδοτο της ομάδας πόλο η οποία πανηγύριζε κάθε φορά που δεχόταν γκολ. Οταν ο προπονητής της ρωτήθηκε γιατί πανηγυρίζουν, εκείνος απάντησε «αστειεύεστε κύριε; Είναι η πρώτη φορά που παίζουμε και δεν πνίγηκε κανένας παίχτης.» Και αν θεωρήσουμε ότι ο κ. Τσίπρας κέρδισε όταν το κόμμα του έχασε μισή ποσοστιαία μονάδα, τι πρέπει να πούμε για τον κ. Καρατζαφέρη που το κόμμα του αύξησε τη δύναμη του κατά δύο σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες; Οτι πρέπει να πάει στον κ. Παπούλια και να ζητήσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης;
Τον τελευταίο καιρό υπήρχαν διάχυτες εκτιμήσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και να μην κατόρθωνε να μπει στη Βουλή, αλλά αυτές οι εκτιμήσεις έχουν το ίδιο βάρος με τις άλλες εκτιμήσεις ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός. Ομως το να συγκρίνει κάποιος τις προεκλογικές εκτιμήσεις περί 3% για τον ΣΥΡΙΖΑ με το εκλογικό αποτέλεσμα του 5,04% των εκλογών του 2007 είναι άδικο, όσο άδικο ήταν να συγκρίνει κανείς το (επίσης δημοκοπικά εκτιμώμενο) 17% προ δύο ετών με το 4,60% που τελικά επέτυχε το κόμμα.
Δηλαδή, ο ορθός λόγος επιτάσσει τα πραγματικά αποτελέσματα να συγκρίνονται με πραγματικά αποτελέσματα και η επιστημονική φαντασία να αναμετριέται με άλλα είδη φανταστικής λογοτεχνίας. Είναι άδικο για την πολιτική να συγκρίνονται πραγματικές καταστάσεις με τα φανταστικά στερεότυπα που δημιουργούνται και ανακυκλώνονται στα καφέ πέριξ της Βουλής.
Αυτό είναι κάτι αξιοσημείωτο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Στα πολιτικοδημοσιογραφικά πηγαδάκια φτιάχνεται μια κοινή περί των πραγμάτων «αίσθηση». Αυτή η αίσθηση ανακυκλώνεται τόσο πολύ ώστε να καταλήγει σε σκληρό δόγμα. Τις περισσότερες φορές αυτό το δόγμα γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το κλίμα που δημιουργούν τα Μέσα Ενημέρωσης σπρώχνουν τους πολιτικούς να πάρουν αποφάσεις.
Εκεί που το κλίμα αδυνατεί να δημιουργήσει πολιτικά τετελεσμένα είναι όταν συμμετέχουν ευρύτερα εκλογικά σώματα. Στην εκλογή για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, η βάση αποφάσισε αντιθέτως με το κλίμα που δημιουργούσαν τα ΜΜΕ. Αυτό εμφανίζεται ως «έκπληξη» ή «ανατροπή». Αλλά δεν είναι ανατροπή σύμφωνα με τις αντικειμενικές συνθήκες. Μπορεί οι άνθρωποι των ΜΜΕ να εκπλήσσονται που οι πολίτες (σε αντίθεση με τα πολιτικά όργανα) ψήφισαν ενάντια στο κλίμα αλλά αντικειμενικά δεν υπάρχει ανατροπή αφού δεν υπήρχε κάτι να ανατραπεί πέρα από την εικονική πραγματικότητα που έφτιαξαν τα ΜΜΕ.
Με βάση λοιπόν τα αντικειμενικά δεδομένα (και να υπογραμμίσουμε τη λέξη «αντικειμενικά») ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια μικρή μείωση περίπου μισής ποσοστιαίας μονάδας σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές. Από το 5,04% πήγε στο 4,60%. Αυτό -για να μπορούμε να συνεννοηθούμε σε απλά ελληνικά- δεν συνιστά νίκη, αλλά είναι ήττα· μικρή ήττα (και μπράβο στον κ. Τσίπρα αν τη μίκρυνε) αλλά ήττα. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.10.2009