Δυστυχώς στη χώρα μας για μια ακόμη φορά οδεύουμε σε ένα διάλογο για το ασφαλιστικό χωρίς στοιχεία.
Παλαιότερα κυκλοφορούσε ένα καλό ανέκδοτο. Κάποιος αξιωματικός έστειλε έναν ανιχνευτή για να κατασκοπεύσει τα εχθρικά στρατεύματα. Ο ανιχνευτής επέστρεψε και ασθμαίνων ανακοίνωσε: «έρχονται προς το μέρος μας 503 στρατιώτες». «Πώς τους μέτρησες;», ρώτησε ο αξιωματικός. «Ηταν τρεις μπροστά και καμιά πεντακοσαριά από πίσω», απάντησε αφοπλιστικά ο στρατιώτης.
Δυστυχώς, κάπως έτσι πάμε και στη μάχη του ασφαλιστικού. Ξέρουμε ότι υπάρχουν προς μεταρρύθμιση τρία Ταμεία μπροστά (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, ΟΓΑ) και καμιά διακοσαριά από πίσω. Δεν αστειευόμαστε! Η συζήτηση για το ασφαλιστικό γίνεται με τους όρους του παραπάνω ανέκδοτου. Δεν ξέρουμε καν για πόσα Ταμεία μιλάμε. Ο υπουργός Κοινωνικών ασφαλίσεων κ. Βασίλης Μαγγίνας τα μέτρησε πριν από ένα μήνα στις προγραμματικές δηλώσεις, και τα βρήκε 149: «Πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί στοιχειώδης οικονομία κλίμακος και περιορισμός της σπατάλης προς όφελος των ασφαλισμένων, όταν στη χώρα μας λειτουργούν 149 Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης;» (ομιλία στη Βουλή 30/9/2007). Ο ίδιος υπουργός τα βρήκε το περασμένο Σάββατο 155: «Πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί στοιχειώδης οικονομία κλίμακος και περιορισμός της σπατάλης προς όφελος των ασφαλισμένων, όταν στη χώρα μας λειτουργούν 155 Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης;» (ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ. 21/10/2007). Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για το Ασφαλιστικό κ. Νίκος Αναλυτής τα φτάνει στα 174: «Οσο έχουμε 174 ταμεία με 174 ρυθμίσεις, δημιουργούμε το κατάλληλο έδαφος για εισφοροδιαφυγή» (συνέντευξη στην «Καθημερινή της Κυριακής» 22/10/2007). Εξ όλων αυτών μπορούμε να συνάγουμε ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση αφορά ακριβώς 150 – 200 Ταμεία.
Δυστυχώς στη χώρα μας για μια ακόμη φορά οδεύουμε σε ένα διάλογο χωρίς στοιχεία. Δεν εννοούμε μόνο τις αναλογιστικές μελέτες που αφορούν το μέλλον. Ούτε καν το γεγονός ότι δεν ξέρουμε την παρούσα λογιστική κατάσταση των Ταμείων: πόσα λεφτά έχουν, βρε αδελφέ, και πόσα χρειάζονται; Δεν ξέρουμε καν ποια επαγγέλματα υπάγονται στα «βαρέα και ανθυγιεινά». Από δημοσιογραφικές ακριτομυθίες συνάγουμε ότι η κομμωτική είναι ανθυγιεινό επάγγελμα, αλλά οι «εναερίτες της ΔΕΗ» δεν υπάγονται στα βαρέα. Μαθαίνουμε ότι θα τροποποιηθούν, αλλά κανείς δεν μας λέει ποια είναι.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον έλεγε ότι «το πρώτο μάθημα στην πολιτική είναι να μάθεις να μετράς». Το αυτό ισχύει και για τις μεταρρυθμίσεις. Το δεύτερο μάθημα είναι να μάθεις να πληροφορείς. Δημόσιος διάλογος δεν μπορεί να γίνει στα τυφλά.
Οφείλει το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων να κάνει ένα δικτυακό χώρο, όπου θα περάσει όλη τη «μεταρρυθμιστέα ύλη», νόμους, διατάξεις, καταλόγους βαρέων και ανθυγιεινών, ταμεία, προηγούμενες αναλογιστικές μελέτες κ.λπ. Πριν αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε πρέπει να έχουμε κοινή αναφορά στους αριθμούς. Ή έστω να γνωρίζουμε πόσα είναι τα ταμεία.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 24.10.2007
