Κάθε κυβέρνηση -και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο- έχει κατά νου την επανεκλογή της. Μόνο που αυτό δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός.
Κυκλοφορεί ευρέως η άποψη ότι η κυβέρνηση δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο εκτός της επανεκλογής της. Προωθεί ή βάζει στο συρτάρι μεταρρυθμίσεις αναλόγως της συγκυρίας και του αποτελέσματος που αυτές θα έχουν στις ερχόμενες εκλογές. Οτι σχεδιάζει και επανασχεδιάζει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Οτι λειτουργεί αλλήθωρα: το ένα μάτι κοιτάει σ’ αυτά που πρέπει να γίνουν και το άλλο στα γκάλοπ και τους εκλογικούς σχεδιασμούς. Γι’ αυτό και αστοχεί. Ούτε τις μεταρρυθμίσεις προωθεί ούτε την επανεκλογή της σιγουρεύει.
Αυτήν τη θεωρία έρχονται να ενισχύσουν διάφορα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος τα οποία, ενάμιση χρόνο πριν από τις εκλογές, αφενός ανακάλυψαν προβλήματα στον ισχύοντα εκλογικό νόμο κι αφετέρου επανιδρύουν την ελληνική γλώσσα. Ισχυρίζονται δηλαδή ότι αν γίνουν εκλογές τον Οκτώβριο (έξι μήνες πριν από τη συνταγματικά ορισμένη ημερομηνία) δεν θα είναι πρόωρες. Ετσι γεννάται το βαθύ γλωσσολογικό ερώτημα: στους πόσους μήνες θεωρούνται πρόωρες οι εκλογές; Στους οκτώ ή στους δώδεκα;
Βεβαίως, κάθε κυβέρνηση -και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο- έχει κατά νουν την επανεκλογή της. Στους σχεδιασμούς των υπάρχει πάντα η παράμετρος της επερχόμενης αναμέτρησης. Μόνο που η επανεκλογή δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός. Ερχεται ως αποτέλεσμα της ορθής και καλής διακυβέρνησης. Οταν, δηλαδή, λύνει προβλήματα και όχι όταν τα αναβάλλει υπό τον φόβο των εκλογών. Ετσι κι αυτή η κυβέρνηση «έχει πολύ τραχανά απλωμένο» για να συζητεί 16 μήνες πριν τι θα γίνει την επομένη των εκλογών. Στην ατζέντα της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν πολλά: υπάρχει η Παιδεία που βρίσκεται υπό διάλυση. Υπάρχει το ασφαλιστικό που αναβάλλεται ανά τετραετία. Υπάρχουν δημόσιες επιχειρήσεις που απομυζούν τον κάματο του ελληνικού λαού. Υπάρχει η δημόσια διοίκηση που ακόμη ταλαιπωρεί τους πολίτες. Υπάρχουν χιλιάδες παθογένειες που κανονικά δεν πρέπει να αφήνουν χρόνο στα κυβερνητικά στελέχη για να ασχολούνται με την επομένη των εκλογών.
Αυτή η κυβέρνηση βγήκε πανίσχυρη από τις εκλογές. Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ο ελληνικός λαός συνεχίζει να της προσφέρει απλόχερα την εμπιστοσύνη του. Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ της προσφέρει το ελάχιστο των αντιδράσεων. Η Αριστερά δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει πολλά. Υπάρχει μια ευρύτερη συναίνεση υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη στήριξη που έδωσαν -χωρίς μάλιστα να τους ζητηθεί- εκατοντάδες καθηγητές από όλους τους πολιτικούς χώρους στις προτάσεις της επιτροπής Βερέμη για τη θεραπεία κάποιων χρόνιων παθήσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η συγκυρία είναι ιδανική για να προχωρήσουν και να αλλάξουν κάποια πράγματα. Ομως, αντί των μεταρρυθμίσεων η κυβέρνηση ανάλωσε το πρώτο μισό της θητείας της (κι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κεφαλαίου που έχει) με αφορμή τους «Ολυμπιακούς» και τις δημοτικές εκλογές και τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να αναλώσει το άλλο μισό σκεπτόμενη την ανανέωση της θητείας της.
Οι δεκαέξι μήνες που απομένουν μέχρι τις εκλογές αρκούν για να γίνουν πολλά. Για παράδειγμα: παρά το γεγονός ότι το ασφαλιστικό μετατίθεται για την επόμενη τετραετία μπορεί τώρα να ξεκινήσει μια ευρύτατη συζήτηση να δημιουργηθεί ο κοινός τόπος μεταξύ κυβέρνησης, πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών φορέων, ώστε να προχωρήσει η μεταρρύθμιση την επόμενη των εκλογών.
Ο πρωθυπουργός δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι οι εκλογές θα γίνουν κανονικά, στο τέλος της τετραετίας. Μέχρι τότε όλα τα κυβερνητικά στελέχη έχουν πάρα πολλή δουλειά. Εχουν να λύσουν πραγματικά προβλήματα και όχι να διευθετήσουν τους όρους αναπαραγωγής της σημερινής κατάστασης.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.11.2006
