Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει πρόβλημα. Οχι γιατί πήρε την α’ ή τη β’ απόφαση, αλλά γιατί διαχρονικά όλες οι αποφάσεις της αμφισβητήθηκαν από όλα τα πολιτικά κόμματα.
Επιστρατεύοντας όλη την καλή διάθεση θα πιστέψουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον υπουργό Δικαιοσύνης: σε αντίθεση με το παρελθόν, που κατήγγειλαν, η Δικαιοσύνη σήμερα είναι ανεξάρτητη. Δεν χειραγωγείται από την κυβέρνηση, άσχετα αν η τελευταία διορίζει την ηγεσία της. Θα πιστέψουμε ότι τα νυν κυβερνητικά στελέχη δεν μπαίνουν καν στον πειρασμό της χειραγώγησης.
Αυτό, όμως, γεννάει κάποια εύλογα ερωτήματα. Πρώτον: αφού η νυν κυβέρνηση (σε αντίθεση με την προηγούμενη) δεν έχει καμιά πρόθεση χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, γιατί δεν προχωρεί και στη θεσμική ανεξαρτησία της (να μη διορίζεται δηλαδή η ηγεσία της από την εκάστοτε κυβέρνηση), ώστε να βουλώσουν τα στόματα των κακόβουλων, που συνεχίζουν να μιλούν για κατευθυνόμενους δικαστές; Δεύτερον: παρά την περίοδο «αγιότητας» που ζούμε σήμερα, αύριο μπορεί να ξαναβυθιστούμε στο «κακό». Αν οι Ελληνες πολίτες ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, τι εξασφαλίζει τη Ν.Δ. ότι η χώρα δεν θα ξαναζήσει όλα εκείνα που πριν από τέσσερα χρόνια κατήγγειλε; Η θεσμική θωράκιση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης θα εξαλείψει έναν επιπλέον πονοκέφαλο της Ν.Δ., αν και όταν γίνει αντιπολίτευση.
Επιπλέον: θα δεχθούμε ότι η Ελλάδα έχει τους άριστους δικαστές που δεν δελεάζονται από προαγωγές και δεν σκιάζονται από τη βαριά σκιά της εκτελεστικής εξουσίας. Γιατί να μπαίνουν αδίκως σε πειρασμούς, οι οποίοι -τώρα μάλιστα- είναι και αχρείαστοι; Γιατί να μη διασφαλίσουμε την έστω απίθανη εκδοχή ότι ένας δικαστής θα επιχειρήσει -έστω με βαριά καρδιά- να γίνει αρεστός στην πολιτική εξουσία, από την οποία σημειωτέον εξαρτάται η τελική προαγωγή του;
Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει πρόβλημα. Οχι γιατί πήρε την α’ ή τη β’ απόφαση, αλλά γιατί διαχρονικά όλες οι αποφάσεις της αμφισβητήθηκαν από όλα τα πολιτικά κόμματα. Δεν αναφερόμαστε στο ΚΚΕ και άλλες αριστερές δυνάμεις που τη θεωρούν αστική, άρα μεροληπτική, αλλά θα περιοριστούμε στα δύο κόμματα εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε μας ζητούσε να της έχουμε εμπιστοσύνη, σήμερα την καταγγέλλει. Η Ν.Δ. που σήμερα μας ζητάει να της έχουμε εμπιστοσύνη, πριν από τέσσερα χρόνια την κατήγγειλε. Από τη στιγμή που οι εκφραστές του ελληνικού λαού στο σύνολό του αμφισβήτησαν ή αμφισβητούν τις αποφάσεις της, η Δικαιοσύνη έχει πρόβλημα. Ακόμη και αν είναι άψογη. Δεν αρκεί να είναι άριστη, πρέπει και να της το αναγνωρίζουν. Και η αναγνώριση δεν έρχεται με προτροπές του στυλ «πρέπει όλοι να έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» κ.λπ. Ερχεται με τη θεσμική της θωράκιση, την ουσιαστική της ανεξαρτητοποίηση.
Ολα αυτά ισχύουν στο μέγιστο αν σκεφτούμε ότι δεν ζούμε δα και σε μια κοινωνία αγγέλων. Κάποιοι (έστω λίγοι) πολιτικοί ανεξαρτήτως χρώματος μπαίνουν σε πειρασμούς χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και κάποιοι (έστω λιγότεροι) δικαστές μπαίνουν στον πειρασμό να είναι αρεστοί στους κυβερνώντες. Αυτοί οι λίγοι όμως είναι το πρόβλημα. Ετσι κι αλλιώς, κάθε διαφθορά δεν αγγίζει το σύνολο κάποιου χώρου. Ούτε καν την πλειονότητά του. Τα μέτρα λαμβάνονται για τους λίγους που θα αποπειραθούν την πράξη, γιατί αν δεν ληφθούν θα την επιχειρήσουν περισσότεροι και η διαφθορά θα επεκταθεί.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση θέλει να κάνει μια ουσιαστική μεταρρύθμιση, για την οποία η χώρα είναι έτοιμη (και δεν κοστίζει και λεφτά) ας θεσπίσει την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Εστω τώρα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.1.2008
