Όλος αυτός ο χώρος της Αριστεράς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχε ή στήριξε το τρομοκρατικό φαινόμενο στη χώρα, δεν θέλει να συζητήσει το ζήτημα.
Ήταν ενθαρρυντικός ο τίτλος της χθεσινής «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»: «Σύντροφοι που φταίξαμε;». Αναφερόταν σε μια σύναξη ανώνυμων «φίλων, γνωστών και πρώην συναγωνιστών» του ΕΛΑ. Με δεδομένο ότι η εφημερίδα παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά κι έχει πάντα πληροφορίες από πρώτο χέρι, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η συνάντηση πραγματικά έγινε κι αυτά που γράφονται πράγματι ειπώθηκαν. Η δυσάρεστη έκπληξη όμως είναι ότι σ’ αυτά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής για μια εικοσαετή πορεία που στοίχισε ζωές, έκανε τη χώρα πεδίο συγκρούσεων μυστικών υπηρεσιών, και τελικά συκοφάντησε και την ίδια την Αριστερά. Η αυτοκριτική τους είχε να κάνει μόνο με τα λάθη τακτικής που τους πρόδωσαν: «μοιραίες κινήσεις πανικού, αλλά και εκούσιες προσελεύσεις στια αρχές» στο διάστημα Αυγούστου – Ιανουαρίου. Δηλαδή οι «σύντροφοι» έφταιξαν επειδή πιάστηκαν, κι όχι επειδή έκαναν πράγματα για τα οποία συνελήφθησαν.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δικαιώνουν (εκ του αποτελέσματος) την τακτική των διαρροών που έκαναν οι αρχές, ένα συμπέρασμα προκύπτει. Όλος αυτός ο χώρος της Αριστεράς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχε ή στήριξε το τρομοκρατικό φαινόμενο στη χώρα, δεν θέλει να συζητήσει το ζήτημα. Δεν θέλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να δει που πραγματικά έφταιξε. Απλώς θέλει να κουκουλώσει το θέμα αφήνοντας πίσω μια θολή εικόνα μιας «επανάστασης την οποία οι συνθήκες δεν ευνόησαν.» Κι αυτό είναι επικίνδυνο, διότι έτσι θα παραμείνει ανοιχτός ο δίαυλος Αριστεράς και τρομοκρατίας κι όταν κάποιοι θεωρήσουν τις συνθήκες ευνοϊκές θα το ξαναεπιχειρήσουν.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στους πέντε-δέκα «φίλους, γνωστούς και πρώην συναγωνιστές» του ΕΛΑ της συνάντησης. Όλη σχεδόν η Αριστερά αυτή την τακτική της γάτας που κρύβει τα αποπατήματά της ακολουθεί. Η γενναία αυτοκριτική που έπρεπε να γίνει πνίγεται μέσα σε ιαχές περί ποινικοποίησης της και τώρα σε συμψηφισμούς για τη βία της εξουσίας.
Τελικά που έφτιαξαν οι σύντροφοι; Στο γεγονός ότι άρχισε πλέον να φωτίζεται αυτό το θλιβερό κεφάλαιο της τρομοκρατίας, ή στο γεγονός ότι υπήρξε τρομοκρατία στο όνομα (έστω) της Αριστεράς;
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, κανείς από τους συνδαιτυμόνες, «δεν παραιτήθηκε από την ιδεολογία του, όλοι όμως από τον φανατισμό των προηγούμενων χρόνων». Αυτό σε απλά ελληνικά τι σημαίνει; Ότι οι βόμβες των 300 γραμμαρίων, θα είναι στο μέλλον διακοσίων;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 10.2.2003
