Κάποτε υπήρχαν εκείνοι «που έκαναν τα στοιχειά στιχάκια», όπως είπε ο Μπέρτολ Mπρεχτ . Σήμερα τα ΜΜΕ «κάνουν τις στιχομυθίες στοιχειά».
Παλιότερα μόνον ο Αύγουστος είχε το προνόμιο της έλλειψης ειδήσεων. Τώρα, κατά πως φαίνεται, και ο Ιούλιος την ίδια μοίρα έχει. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι κι από τον κ. Πέτρο Μολυβιάτη ανασχηματισμό;
Χθες, λοιπόν, ρωτήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών από δημοσιογράφους πότε θα γίνει το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Τουρκία. «Πριν από τις 3 Οκτωβρίου», απάντησε ο κ. Μολυβιάτης. «Το νόημα της επίσκεψης είναι να βελτιώσει τις σχέσεις των δύο χωρών».
«Θα πάτε και εσείς μαζί του;», ρώτησε κάποιος δημοσιογράφος.
«Μάλλον ναι», ήταν η απάντηση του υπουργού.
«Γιατί “μάλλον”; Δεν θα είστε υπουργός τότε;», πετάχτηκε ένας δημοσιογράφος.
«Α, αφού το πας εκεί, σου λέω ότι θα πάω οπωσδήποτε! Αλλά ξέρεις πότε θα γίνει η επίσκεψη;», κατέληξε ο υπουργός Εξωτερικών.
Ουδείς φυσικά ασχολήθηκε με το «νόημα της επίσκεψης» ενός Ελληνα πρωθυπουργού στην πρωτεύουσα μιας χώρας με την οποία υπάρχουν τόσα προβλήματα. Ουδείς ρώτησε για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, τι προβλήματα πιθανώς θα έχουμε αν αυτή αποκοπεί, Τι σχεδιασμοί υπάρχουν σε μια τέτοια ατυχή για τη χώρα μας περίπτωση. Τι είπε, τέλος πάντων, στον πρώτο πολίτη της χώρας ο υπουργός Εξωτερικών.
Ένα «μάλλον» έμεινε από την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ενα επίρρημα που ξεσήκωσε τρικυμία εν τω ποτηρίω που ονομάζεται «κέντρο των Αθηνών». Κάπου εκεί, σιμά στο Κολωνάκι, τα κινητά πήραν φωτιά. Τα σενάρια ανασχηματισμού έδιναν κι έπαιρναν. «Μήπως ξέρεις κάτι για τον ανασχηματισμό;».
Φυσικά κάποιοι υπουργοί έχασαν τον ύπνο τους (εντός του υπουργείου τους εννοείται). Ξεσκόνισαν το αρχείο του έργου που έχουν παράγει για να το διοχετεύσουν καταλλήλως σε φίλια Μέσα και φίλους δημοσιογράφους. Είναι σίγουρο πως τηλεφώνησαν σε συναδέλφους των ή σε πολιτικούς ρεπόρτερ για να εκμαιεύσουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τον «επικείμενο». Θα προχώρησαν και παραπέρα. Ποιος φεύγει, ποιος μένει και τι καραμπόλες έγιναν. Ποιους έχει στο μάτι ο πρωθυπουργός και ποιους εμπιστεύεται. Σίγουρα οι περισσότεροι θα είχαν έναν καλό λόγο για τον εαυτό τους κι ένα κακό για συναδέλφους των. «Είναι αδύνατον να μείνει ο τάδε, αφού έκανε το δείνα κι εξόργισε τον Καραμανλή, ενώ εγώ έχω πολύ έργο μπροστά μου. Προχθές, μάλιστα, είδα τον πρωθυπουργό και με χαιρέτησε πολύ θερμά. Ποιος άλλος θα μπορούσε να φέρει σε πέρας το χ ή το ψ έργο; Κανείς. Στο υπογράφω…».
Φυσικά τα σενάρια διακινήθηκαν από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Είναι προφανές ότι η ειδησεογραφική πενία των ημερών αφήνει το καλάθι απορριμμάτων αχρησιμοποίητο. Τα πάντα γίνονται «είδηση» ή στην μεγάλη ανάγκη βαφτίζονται «είδηση». Ακόμη κι ένα «μάλλον».
Κάποτε, όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο Μπέρτολ Mπρεχτ, υπήρχαν εκείνοι «που έκαναν τα στοιχειά στιχάκια». Σήμερα τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «κάνουν τις στιχομυθίες στοιχειά». Κάθε αποστροφή του λόγου των 300 συν (άντε το πολύ) 200 παραγόντων της πολιτικής έχει την τιμητική του στο παιχνίδι των ερμηνειών που ακολουθεί το παιχνίδι των συμβολισμών. Τι εννοούσε ο τάδε υπουργός όταν δήλωνε στους δημοσιογράφους: «Ψάξτε κι εσείς να βρείτε τις πηγές των διαρροών»; Το «και»; Αυτό το «και» που υπογράμμισε τι το ήθελε; Φέξε μου και…
Και εμείς οι πολίτες; Παρακολουθούμε το παιχνίδι και βαριόμαστε. Ψάχνουμε ανάμεσα στις γραμμές και στα επιρρήματα να βρούμε κάτι που μας αφορά. Το παιχνίδι τους μας είναι ξένο, όπως και οι ημερίδες τους που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί ο κόσμος στρέφει την πλάτη του στην πολιτική. Αλλά και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.7.2005
