H δαιδαλώδης νομοθεσία που έχει φτιαχτεί για να αποτρέψει τέτοιου είδους αυθαιρεσίες, υποστηρίζει ο καθηγητής Gary Galles στην ουσία λειτουργεί ως άλλοθι της ίδιας της αυθαιρεσίας.
Oι προεκλογικές εκστρατείες κοστίζουν λεφτά. Aυτό το ξέρουν όλοι. Eκείνο που επίσης ξέρουν όλοι και δεν το ομολογούν είναι πως τα απαιτούμενα για τις προεκλογικές εκστρατείες χρήματα βγαίνουν από τις τσέπες κάποιων που προσδοκούν άλλα ωφέλη στο μέλλον. Mια επιχείρηση χρηματοδοτεί ένα υποψήφιος, κι αυτός το ξεπληρώνει ως αξιωματούχος με λεφτά των φορολογουμένων.
H άμεση λύση που προτείνεται μέχρι σήμερα είναι η αυστηρότερη νομοθεσία για τις προεκλογικές δαπάνες. O καθηγητής Οικονομικών στο Pepperdine University, Gary Galles, όμως βλέπει την διαδικασία όλο και αυστηρότερων νόμων αδιέξοδη. H λύση δεν είναι το «αυστηρότερο κράτος», λέει. H λύση είναι το «λιγότερο κράτος»
«H ιδέα του “καλού κράτους”», γράφει στους Los Angeles Times, «μέσα απο την αλλαγή των οικονομικών κανόνων, χάνει το βασικό σημείο. Η προσπάθεια στενότερου ελέγχου αυτών που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν με πάρα πολλά χρήματα τους υποψηφίους, δεν θα μπορούσε να διορθώσει την κυβέρνηση από αυτό που πάσχει, επειδή αυτές οι αδυναμίες έχουν τη βάση τους στο τι επιτρέπεται το κράτος να κάνει…»
«Το κεντρικό πρόβλημα του κράτους», συνεχίζει, «είναι ότι οι πολύχρονοι θεσμικοί περιορισμοί έχουν διαβρωθεί πλέον ώστε η δύναμη του μεταστρέφεται, από την προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των πολιτών έναντι των παραβάσεων από άλλους πολίτες, στο να είναι απο μόνο του επικίνδυνος παραβάτης των δικαιωμάτων των πολιτών για λογαριασμό των πολιτικών της υποστηριχτών.
Ανεξάρτητα από το ποιοι και πόσα πληρώνουν για τις προεκλογικές εκστρατείες, αν δε λάβουμε σοβαρά υπόψιν αυτούς τους θεσμικούς περιορισμούς, καμία βελτίωση στην ποιότητα της αντιπροσώπευσής των πολιτών στο πολιτικό σύστημα δεν θα προκύψει.
Tα συμφέροντα πίσω από τα οποία κρύβονται πίσω από την πολιτική διαδικασία, ορίζουν την δραστηριότητα του κράτους σήμερα.» H δαιδαλώδης νομοθεσία που έχει φτιαχτεί για να αποτρέψει τέτοιου είδους αυθαιρεσίες, υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικών στην ουσία λειτουργεί ως άλλοθι της ίδιας της αυθαιρεσίας. Όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί βρίσκουν κάποιο παραθυράκι στον νόμο ώστε να αυθαιρετούν. «Το αποτέλεσμα είναι η αυξημένη δύναμη των κυβερνητικών στελεχών να πράττουν αυτά που το Σύνταγμα αποκλείει.»
«Αν δεν ληφθούν σοβαρά υπόψη», καταλήγει ο Gary Galles, «και δεν αναθεωρηθούν οι θεσμικοί περιορισμοί, η πιθανότητα ενός υπεύθυνου κράτους, περιορίζεται.» Tο λιγότερο κράτος και όχι η αναθεώρηση της νομοθεσίας περί εκλογικών δαπανών είναι ο μόνος ριζοσπαστικός μετασχηματισμός της του πολιτικού συστήματος που μπορεί να επέλθει…
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 26.12.1999
