Τελικά το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει ούτε δεξιό, ούτε αριστερό. Μετατρέπεται ταχύτατα στο «κόμμα του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”»
Ηταν ενδιαφέροντα όσα ακούστηκαν προχθές στο πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Οχι επί της ουσίας, αλλά επί του ύφους. «Να μην μιλάς απαξιωτικά για μένα», απαίτησε από τον κ. Παναγιωτακόπουλο ο κ. Βενιζέλος.
«Μου είπαν κάποιοι δημοσιογράφοι ότι το περιβάλλον σου λέει ότι είμαι τριπλοεγγεγραμμένος. Αυτό είναι συκοφαντία», ανταπάντησε ο κ. Παναγιωτακόπουλος.
«Να ζητήσεις συγγνώμη κι από μένα, γιατί τα ίδια λένε και για μένα», πετάχτηκε η κ. Βάσω Παπανδρέου. «Αλλιώς θα φύγω!» (Σ.Σ.: για πού άραγε;)
«Εάν ξανακούσω ότι διαπραγματεύομαι με τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο, θα ζητήσω τον λόγο», είπε ο κ. Ευθυμίου (Σ.Σ.: από ποιον;)
Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει ούτε δεξιό, ούτε αριστερό. Μετατρέπεται ταχύτατα στο «κόμμα του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”», διότι η συζήτηση έγινε «σού ‘πα – μού ‘πες». Δεν ετέθησαν τα ακανθώδη ιδεολογικά ζητήματα, ούτε καν τα διαδικαστικά. Ολόκληρη η συζήτηση έγινε επί προσωπικού: ποιος είπε τι, σε ποιον, και γιατί;
Η συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ θέτει δύο ζητήματα. Ενα ουσιαστικό κι ένα διαδικαστικό. Το ουσιαστικό είναι ότι τα κορυφαία στελέχη του δεν θέλουν να συζητήσουν την ουσία της ήττας, δεν θέλουν να αγγίξουν τις πληγές της χώρας, για να προτείνουν λύσεις. Προτιμούν να κάνουν κουβεντολόι μαχαλά, κάτι δηλαδή ανάμεσα σε κουτσομπολιό και πίκρα: κάποιος από ένα περιβάλλον, είπε κάτι σε ένα άλλο περιβάλλον και πικράθηκε σφόδρα το τρίτο περιβάλλον.
Το τυπικό είναι ότι με τόσα «περιβάλλοντα» αμολημένα είναι πολύ εύκολο να τιναχτεί το ΠΑΣΟΚ στον αέρα. Κάποιος -ακόμη και από την ΝΔ- μπορεί εσκεμμένα να αφήσει κάτι στον αέρα και το κουτσομπολιό να γίνει κυρίαρχο ζήτημα στα κορυφαία όργανα του κινήματος. Οταν κυκλοφορούν τόσα λοφία στην κορυφή, η δουλειά γίνεται εύκολα. Οταν όλοι είναι απασχολημένοι με τον καθρέφτη τους κάθε διαρροή πιάνει τόπο.
Εφτασε η ώρα να σοβαρευτούν στο ΠΑΣΟΚ. Να καταλάβουν ότι είναι αξιωματική αντιπολίτευση και η αξιωματική αντιπολίτευση χρειάζεται στον τόπο. Αντί να γυαλίζουν τα πραγματικά ή φανταστικά παράσημά τους, πρέπει να καταθέσουν προτάσεις για τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τον τόπο. Ο ελληνικός λαός δεν νοιάζεται για την αφεντιά τους, ούτε για το ποιος είπε τι σε ποιον.
Ας σοβαρευτούν λοιπόν, γιατί το 38,1% δεν είναι πάτος. Υπάρχει και το «χρονοντούλαπο της ιστορίας», που ‘λεγε και ο ιδρυτής τους…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 6.10.2007
