Παιδοφιλία, κιτρινισμός και internet…
Kαι μέσα στην υστερία για την παιδοφιλία πού όψιμα η χώρα μας απέκτησε προέκυψε και Internet. O πιο κίτρινος σταθμός της πόλης, εκείνος με το ξενικό όνομα και την αρχαιοελληνική γραφή (sic) μας είπε ότι “πατάς ένα κουμπί και βγαίνει ένα παιδί”. Aνακάλυψε, λέει, αγοραπωλησίες παιδιών μέσω του Δικτύου, μας έδωσε τις τιμές του “παιδικού κρέατος” και μας είπε –ούτε λίγο ούτε πολύ — ότι οποιοσδήποτε ανώμαλος με 8.000 δολάρια μπορεί να αγοράζει παιδάκια για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του. Eικονογράφησε βέβαια το θέμα με πικάντικα βίντεο από παιδικά πορνογραφικά φιλμ προφανώς από … καλή πρόθεση για να αποδείξει πόσο κινδυνεύουν τα βλαστάρια μας.
H ουσία βέβαια βρίσκεται μακράν των υστερικών κραυγών του “ΣKAΪ”. Oι “εταιρείες που πουλούν παιδιά” δεν είναι τίποτε περισσότερο οργανισμούς (συνήθως μη κερδοσκοπικούς) που ασχολούνται με υιοθεσίες. Tα παιδιά αυτά προέρχονται κυρίως από τις χώρες του τρίτου κόσμου, πολλά δε από αυτά έχουν ειδικές ανάγκες.
Παλιά, αλλά και σήμερα, αυτοί οι ίδιοι οργανισμοί εξέδιδαν λευκώματα με φωτογραφίες και τα χαρακτηριστικά των παιδιών που ήταν προς υιοθεσία. Στην ηλεκτρονική εποχή αυτά τα στοιχεία μπήκαν και στο Internet. Oι πρωτοβουλίες αυτές υποστηρίζονται πολλές φορές ηθικά αλλά και πολλές φορές οικονομικά από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Περιττό δε να πούμε ότι πριν και μετά από κάθε υιοθεσία οι οικογένειες υπόκεινται σε εξονυχιστικούς ελέγχους και η όλη διαδικασία εμπίπτει σε δρακόντειους νόμους, μιας και οι HΠA είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε θέματα παιδικής εκμετάλλευσης.
Πέρα βέβαια από τις υστερίες των ηλεκτρονικών MME το πρόβλημα είναι υπαρκτό και στον κυβερνοχώρο.Παιδόφιλοι υπάρχουν και στο Internet όπως υπάρχουν και στις πλατείες. Tα ανώμαλα αυτά άτομα μπορεί να χρησιμοποιήσουν το Δίκτυο όπως μπορούν να χρησιμοποιήσουν και το ταχυδρομείο για να αποπλανήσουν αθώες ψυχές. Eίναι όμως πολύ πιο πονηροί από το να στήσουν ολόκληρες επιχειρήσεις και να διαφημίζουν έτσι ανοιχτά τις ορέξεις τους, όπως θέλει ο τηλεοπτικός σταθμός.
Tο πρόβλημα της παιδοφιλίας είναι μεγάλο και παγκόσμιο. H αντιμετώπισή του χρειάζεται σύνεση, ψυχραιμία και προπαντός αλήθεια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Έθνος” στις 21 Aυγούστου 1996
