Tο «κακό» το περασμένο Σάββατο ήταν η δεκάωρη ομηρία του κέντρου της Αθήνας από δύο ομάδες έκνομων στοιχείων. Το «χειρότερο» είναι ότι η Ελληνική Αστυνομία συνέπραξε με μία εξ αυτών για να απωθήσει τη δεύτερη.
«Η κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη από την αποτελεσματικότητα της αστυνομίας και τη συγκεκριμένη αντίδρασή της, το Σάββατο;» ρωτήθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Θα σας απαντήσω ευθέως», αποκρίθηκε ο κ. Ρουσόπουλος. «Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Ορθή η επισήμανση, μόνο που έχει και την αντιστροφή της: Φίλος του κακού είναι το χειρότερο. Και το «κακό» το περασμένο Σάββατο ήταν η δεκάωρη ομηρία του κέντρου της Αθήνας από δύο ομάδες έκνομων στοιχείων. Το «χειρότερο» είναι ότι η Ελληνική Αστυνομία συνέπραξε με μία εξ αυτών για να απωθήσει τη δεύτερη. Συμμάχησε με τους ροπαλοφόρους της μιας συγκέντρωσης για να πλήξει τους ροπαλοφόρους της άλλης.
Τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την αντίδραση της αστυνομίας το Σάββατο πρέπει να μας ανησυχήσουν. Οχι διότι υπήρξε σχέδιο αλλαγής της πολιτικής ατζέντας, όπως ισχυρίζονται στο ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να μας ανησυχήσουν διότι δεν υπήρξε κανένα σχέδιο. Ούτε καν επιχειρησιακό. Διότι, αν αληθεύει η διάψευση της αστυνομίας ότι οι ακροδεξιές ομάδες παρανόμων λειτουργούσαν παράλληλα με τους άνδρες των ΜΑΤ, χωρίς κάποιος να τους αντιληφθεί, τότε τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Πόσοι άλλοι παράνομοι μπορεί να λειτουργούν και σήμερα παραπλεύρως της ΕΛ.ΑΣ. χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς;
Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι υπήρξε -στην καλύτερη των περιπτώσεων- ανοχή στη δράση των ακροδεξιών παρανομούντων. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Τα όργανα τάξης ενός κράτους δικαίου δεν επιλέγουν παρανόμους. Πατάσσουν την παρανομία. Αυτό που είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία, δυστυχώς στην Ελλάδα χρήζει υπενθύμισης. Ετσι κι αλλιώς, η σύμπραξη της αστυνομίας με ομάδες παρανόμων είναι επικίνδυνη. Αποδείχθηκε στο παρελθόν. Για όσους δεν θυμούνται, ο θείος του σημερινού πρωθυπουργού αναρωτήθηκε «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» με αφορμή μια άλλη αντίστοιχη σύμπραξη που έγινε το 1963 και κατέληξε στη δολοφονία ενός βουλευτή, του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπήρξε σχέδιο για τα εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας το μεσημέρι του Σαββάτου. Δύσκολο να το πιστέψουμε, παρά το γεγονός ότι τα «τηλεπαραθύρια» άλλαξαν θέμα, από τη «Ζαχοπουλειάδα», πέρασαν στα επεισόδια. Βέβαια, στην Ελλάδα πάντα κάνουμε αυτή την παράλογη αντιστροφή της αρχής της αιτιότητας. Κρίνουμε δηλαδή τις προθέσεις εκ του αποτελέσματος. Υπάρχουν και αντίστοιχα παραδείγματα κατά το παρελθόν: ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων (33%) δήλωσε σε δημοσκόπηση του 2001 ότι τους δίδυμους πύργους τους έριξαν οι Αμερικανοί για να εισβάλουν στο Αφγανιστάν!
Συνεπώς, το γεγονός ότι άλλαξε περιστασιακά η πολιτική ατζέντα, δεν αποδεικνύει τίποτε, όπως και η επέμβαση στο Αφγανιστάν δεν απέδειξε ότι η CIA κατέστρωσε το σχέδιο της 11ης Σεπτεμβρίου. Εξάλλου, θα ήταν πολύ νοσηρός ο νους που θα συλλάμβανε και θα εφάρμοζε ένα τέτοιο σχέδιο. Θα ήταν ταυτόχρονα και πολύ ανόητος. Τα γεγονότα του Σαββάτου έπληξαν διττά την κυβέρνηση: Οι νοικοκυραίοι είδαν το κέντρο της Αθήνας να καίγεται επί ώρες και η συνέργεια των ακροδεξιών τραμπούκων με την αστυνομία ξύπνησε σε πολλούς της Αριστεράς άσχημες μνήμες του παρελθόντος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.2.2008
