Δεν γνωρίζω αν «κατά τη διάρκεια της προανάκρισης… υπήρχαν κουκουλοφόροι αστυνομικοί», αλλά γνωρίζω ότι ο κ. Ζιλ Περό ψεύδεται σε ότι αφορά τις απειλές στους δημοσιογράφους, μάλλον αναξιόπιστος είναι. Κι ας επανεισάγεται στην Ελλάδα με την χρυσόσκονη της «Monde Diplomatique»…
Ο Ζιλ Περό ήταν άγνωστος στην Ελλάδα. Μάθαμε ότι είναι συγγραφέας. Τελευταία έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Η εκδίκηση των ελλήνων δικαστών στη δίκη της 17Ν». Το περιεχόμενο του άρθρου (δημοσιεύτηκε στη «Monde Diplomatique» και στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») αναπαράγει όλη την αριστερίστικη φιλολογία για την δίκη της 17 Νοέμβρη. Εκτός αυτού αναπαράγει όλους τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων για την προανάκριση, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη. Γράφει: «Κατά τη διάρκεια της προανάκρισης, στη θέση των δικηγόρων υπήρχαν κουκουλοφόροι αστυνομικοί με τα όπλα στραμμένα προς τους κρατούμενους, οι κατοπινές συνομιλίες των κατηγορουμένων με τους δικηγόρους τους υποκλέπτονταν…»
Κατ’ αρχήν σε όλο το άρθρο δεν αναφέρεται, αν αυτές οι «πληροφορίες» είναι αποτέλεσμα ρεπορτάζ, ή συρραφές από άλλα έντυπα. Ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ ένας δημοσιογράφος των «New York Times», απολύθηκε διότι παρουσίαζε ότι τάχα επισκέφθηκε κάποια μέρη ενώ αντέγραφε το ρεπορτάζ από πρακτορεία και άλλες εφημερίδες. Στην συντροφική Γαλλία προφανώς τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν.
Κατά δεύτερον ακολουθεί την πρακτική της μισής αλήθειας. Γράφει: «Η έρευνα και οι ανακρίσεις εκτυλίχθηκαν μέσα σε κλίμα πρωτοφανούς υστερίας από την πλευρά των ΜΜΕ, σε ένα κλίμα που θύμιζε κυνήγι μαγισσών, με ανοιχτές απειλές κατά των συνηγόρων υπεράσπισης και των ελάχιστων δημοσιογράφων που τολμούσαν να υπενθυμίσουν το δικαίωμα κάθε πολίτη να έχει μια δίκαιη δίκη.»
Πραγματικά υπήρξε κλίμα πρωτοφανούς υστερίας το περασμένο καλοκαίρι. Μόνο που δεν καλλιεργήθηκε από τη μία μόνο πλευρά. Φούντωσε και απ’ όλους εκείνους οι οποίοι στο ρεπορτάζ (;) – άρθρο (;) εμφανίζονται ως θύματα. Κι επειδή όταν ψάχνουμε την αλήθεια πρέπει να ξεκινάμε από τα γεγονότα, πρέπει κάποιος να πληροφορήσει τον κ. Περό ότι τα αποτελέσματα αυτής της υστερίας τα έζησαν στο πετσί τους οι συντάκτες της «Απογευματινής», οι συγγραφείς του βιβλίου «Φάκελος 17Ν» κι μερικοί κάμεραμεν των «τρομολάγνων» καναλιών. Ουδείς από τους παρουσιαζόμενους ως θύματα, έπαθε το παραμικρό. Η «Απογευματινή» κάηκε, ο εκδοτικός οίκος «Εστία» έγινε γυαλιά-καρφιά, οι κάμεραμεν έξω από το γραφείο της κ. Κούρτοβικ μάτωσαν. Η ίδια όχι.
Επειδή λοιπόν δεν γνωρίζω αν «κατά τη διάρκεια της προανάκρισης… υπήρχαν κουκουλοφόροι αστυνομικοί», αλλά γνωρίζω ότι ο κ. Ζιλ Περό ψεύδεται σε ότι αφορά τις απειλές στους δημοσιογράφους, μάλλον αναξιόπιστος είναι. Κι ας επανεισάγεται στην Ελλάδα με την χρυσόσκονη της «Monde Diplomatique»…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 14.5.2003
