Ο μέγας φόβος που υπάρχει για το ιδιωτικό, είναι ότι θα φανεί η γύμνια του Δημοσίου. Θα φανεί ότι μπορούν να παραχθούν υπηρεσίες Παιδείας υψηλού επιπέδου, αφήστε δε το γεγονός, ότι κάποιοι μπορεί να αναγκαστούν μέχρι και να δουλέψουν.
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τις αντιδράσεις στην πλέον ρηξικέλευθη πρόταση της Νέας Δημοκρατίας -εκείνη που αφορά την δημιουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ- πρέπει να θυμηθούμε ένα ανέκδοτο. Εκείνο που οι αγρότες κάθε εθνικότητας ζητούσαν από το Θεό στις προσευχές τους, άλλος ένα βόδι, άλλος ένα πρόβατο κ.λ.π. και μόνο ο Έλληνας ζήτησε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Μόνο έτσι μπορεί να αντιληφθεί κανείς τις αντιδράσεις που υπήρξαν στην πρόταση της ΝΔ: κάποιοι πανεπιστημιακοί μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Διδασκόντων στα Πανεπιστήμια (ΠΟΣΔΕΠ) δεν «προσεύχονται» να αποκτήσει περισσότερα η δημόσια παιδεία. Προσεύχονται απλώς να «ψοφήσει» η ιδιωτική, ή -καλύτερα- να μην γεννηθεί καθόλου. «Είμαστε υπέρ της ανώτατης δημόσιας Παιδείας η οποία είναι αναπόσπαστος όρος όλων των κινητοποιήσεων μας», δήλωσε ο κ. Χρ. Τρικαλινός πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ. Με άλλα λόγια δεν μαχόμαστε για καλύτερη δημόσια Παιδεία, απλώς αντιμαχόμαστε την ιδιωτική.
Αυτό πρέπει να μας βάλει σε δεύτερες σκέψεις, επειδή μια ρωμαλέα στάση του συνδικαλιστικού κινήματος θα ήταν: «έρθουν, δεν έρθουν τα μη κρατικά πανεπιστήμια εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, διότι είμαστε οι καλύτεροι και θα παραμείνουμε οι καλύτεροι αφού βελτιωνόμαστε κάθε χρόνο». Ο μέγας φόβος όμως που υπάρχει για το ιδιωτικό, είναι ότι θα φανεί η γύμνια του Δημοσίου. Θα φανεί ότι μπορούν να παραχθούν υπηρεσίες Παιδείας υψηλού επιπέδου, αφήστε δε το γεγονός, ότι κάποιοι μπορεί να αναγκαστούν μέχρι και να δουλέψουν.
Εκ του ιδιοτελούς λοιπόν είναι όλη η φιλολογία περί απώλειας του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Εκφράζει την κατεστημένη μιζέρια των συντεχνιών, μιζέρια που προάγει και αναπαράγει και ο υπουργός Παιδείας με τις δηλώσεις του.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις τολμηρές προτάσεις της. Δεν πρέπει να περάσει στην άμυνα, όπως έκανε την περίοδο 1987 (όταν πρωτοκατατέθηκε η πρόταση από τη ΔΑΠ Θράκης)-1993 (που παρά την προγραμματική της δέσμευση δεν προχώρησε προς αυτή την κατεύθυνση). Με παρρησία πρέπει να τονίσει το αυτονόητο. Ότι εκτός από τις συντεχνίες, ουδείς άλλος θα ζημιωθεί αν δίπλα στα κρατικά πανεπιστήμια υπάρχει και μια Ανώτατη Σχολή management του ΣΕΒ. Έστω από περιέργεια, να δούμε τι στελέχη μπορεί να καταρτίσουν οι βιομήχανοι, που δεν βγαίνουν σήμερα από τα δημόσια ΑΕΙ…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.5.2003
