Ο πτυχιούχος του Χάρβαρντ, λογίζεται ως πτυχιούχος του Χάρβαρντ, απ’ όλο τον κόσμο, από απ’ όλες τις κυβερνήσεις, απ’ όλες τις επιχειρήσεις εκτός από το ελληνικό δημόσιο!
Μισές αλήθειες και μισά ψέματα είπε ο πρωθυπουργός στην χθεσινή συνέντευξη τύπου. Ειδικά στο θέμα των ημερών που είναι η Παιδεία και τα πανεπιστήμια. Ας καταγράψουμε κατ’ αρχήν τη μισή αλήθεια από τον λόγο του πρωθυπουργού: «Θα κάνουμε όλα τα διπλώματα των ΑΕΙ σκουπιδόχαρτα;» αναρωτήθηκε ρητορικά. Η αλήθεια έγκειται στο γεγονός ότι μας αρκούν τα σκουπιδόχαρτα που παράγουν τα δημόσια ΑΕΙ, δεν μας χρειάζονται και σκουπιδόχαρτα που θα παράγουν και ιδιωτικά ΑΕΙ. Το μισό ψέμα: «έχουμε, διπλώματα ορισμένης αξίας». Ορισμένης, μεν, ελάχιστης δε. Αλήθεια, πότε συνάντησε τελευταία φορά ο πρωθυπουργός πτυχιούχο του πανεπιστημίου που δίδασκε (του «Πάντειου») για να καταλάβει την ποιότητα της εκπαίδευση που προσφέρει η alma mater του; Και κυρίως: πότε ήταν η τελευταία φορά που πτυχιούχος αυτού του Πανεπιστημίου βρήκε δουλειά;
Θόλωσε άσχημα τα νερά χθες ο πρωθυπουργός στο θέμα των δημόσιων και ιδιωτικών ΑΕΙ. Ίσως γιατί έπρεπε να δώσει μάχες οπισθοφυλακής στην κίνηση ματ που έκανε ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Χατζηδάκης. Ίσως γιατί έπρεπε να καλύψει τον σοσιαλμανή υπουργό Παιδείας του. «Θα πρέπει να αναγνωριστούν τα διπλώματα όλων των κολεγίων που υπάρχουν στην Ελλάδα για να εξυπηρετήσουμε 25.000 παιδιά που φοιτούν;» ρώτησε.
Εδώ υπάρχει το άλλο ψέμα του. Κανείς δεν ζήτησε να αναγνωριστούν όλα τα διπλώματα όλων των κολεγίων. Η τροπολογία Χατζηδάκη προβλέπει το αυτονόητο. Αν -λέμε για παράδειγμα- το Χάρβαρντ συμβληθεί με ένα φορέα στην Ελλάδα και φτιάξει ένα πρόγραμμα σπουδών ώστε κάποιος έλληνας φοιτητής σπουδάζει κάποια χρόνια στην Ελλάδα και μετά πηγαίνει και παίρνει πτυχίο του από το αμερικανικό αυτό ίδρυμα, τότε αυτός ο πτυχιούχος του Χάρβαρντ, λογίζεται ως πτυχιούχος του Χάρβαρντ, απ’ όλο τον κόσμο, από απ’ όλες τις κυβερνήσεις της γης, απ’ όλες τις επιχειρήσεις της υφηλίου εκτός από το αθάνατο ελληνικό δημόσιο! Αυτό σύμφωνα με το νόμο πρέπει να προτιμήσει ένα πτυχιούχο του Πάντειου παρά ένα πτυχιούχο του Χάρβαρντ. Ποιος χάνει; Το Χάρβαρντ ή το ελληνικό δημόσιο -το οποίο, σημειωτέον, χρυσοπληρώνουμε δια των φόρων μας όλοι;
Είχε δίκιο ο κ. Σημίτης όταν αναρωτήθηκε: «Τα διάφορα απίθανα κολέγια από απίθανους ανθρώπους θα βγάζουν κι αυτά διπλώματα, όπως του Πανεπιστημίου;» Πραγματικά! Υπάρχουν και τέτοια «απίθανα κολέγια» με «απίθανους ανθρώπους» που προσφέρουν μερικά κουρελόχαρτα για πτυχία. Μόνο που το πρόβλημα της Παιδείας μας δεν είναι αυτό Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι έχουμε «διάφορα απίθανα πανεπιστήμια με απίθανους διδάσκοντες και πρυτάνεις, τα οποία βγάζουν διπλώματα που θέλουν να θεωρούνται του Πανεπιστημίου».
Για αυτό το τελευταίο, μάλιστα, έχει και ο ίδιος τεράστιες προσωπικές ευθύνες -πέρα από τις ευθύνες που έχουν οι «απίθανοι υπουργοί του». Και ως πρωθυπουργός και ως πρώην πανεπιστημιακός καθηγητής που ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στην ανώτατη δημόσια εκπαίδευση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, στο «Πάντειο» που δίδασκε, μέχρι και τα λεφτά που άφησε του έφαγαν. Τι άλλο θέλει για να τους σιχτιρίσει;
Είπε κι άλλα ο πρωθυπουργός. Έθεσε το ζήτημα της αξιολόγησης. «Να μην ξέρει κανένας τι αξίζει τι;», αναφέρθηκε μιλώντας για τα πτυχία. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι όλος ο κόσμος ξέρει «τι αξίζει τι» από τα πτυχία. Οι επιχειρήσεις, που διαχειρίζονται δικά τους λεφτά κι όχι των φορολογουμένων, προσλαμβάνουν αποφοίτους του Deree κι όχι του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι επιχειρήσεις και η κοινωνία έχουν αξιολογήσει τα πτυχία και τα έχουν διαβαθμίσει. Κάποια κολέγια στέκονται πολύ πιο υψηλά από το σύνολο των ελληνικών πανεπιστημίων. Κάποια Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών είναι χαμηλότερα ακόμη κι από το Πάντειο.
Μόνο που ο επιχειρηματίας -ο οποίος (να το ξαναθυμίσουμε) διαχειρίζεται δικά του λεφτά- όταν έχει να επιλέξει μεταξύ ενός αποφοίτου του Παντείου και του Κέντρου κι ενός απόφοιτου ενός «απίθανου Κολεγίου» θα επιλέξει αυτόν του Πάντειου, ο γραφειοκράτης του ελληνικού δημοσίου όταν έχει να επιλέξει μεταξύ ΜΙΤ και Πάντειου είναι υποχρεωμένος να επιλέξει το φτωχό Πάντειο. Κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να το πληρώνουμε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.12.2003
