Οι νόμοι για τον «βασικό μέτοχο» είναι βαθιά λαϊκιστικοί. Ικανοποιούν τα απωθημένα όλων των Ελλήνων, οι οποίοι είναι σίγουροι ότι τα λεφτά κάθε επιχειρηματία είναι κλεμμένα και χρησιμεύουν για να σωρευτούν περισσότερα κλοπιμαία.
Σε όλο τον κόσμο επιχειρηματίες έχουν τα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αυτοί οι επιχειρηματίες έχουν κι άλλες εταιρίες. Πολλές φορές οι άλλες εταιρίες κάνουν δουλειές με το -κατά τόπους- Δημόσιο. Γιατί λοιπόν στην Ελλάδα μόνο υπάρχει ο νεολογισμός του βασικού μετόχου, ενώ στις ευνομούμενες χώρες ποινικοποιείται η πράξη της διαφθοράς και όχι η πιθανή πρόθεσή της; Γιατί στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο τα συντάγματα τους είναι φυσιολογικά -καταγράφουν δηλαδή τις βασικές αρχές δικαίου- ενώ το δικό μας έγινε λεπτομερές σε επίπεδο Προεδρικού Διατάγματος;
Η μία εξήγηση είναι ότι η Ελλάδα είναι πιο ηθική χώρα του κόσμου. Δεν αρκείται στον πλούσιο ποινικό κώδικα που έχει και τιμωρεί κάθε παράβαση καθήκοντος, χρηματισμό και διαφθορά. Θέλει πέρα από τις παραβάσεις του νόμου να τιμωρεί και την πρόθεση. Δεν επιτρέπει στους πολίτες να βρεθούν σε θέση που να τους περνά το κακό από το μυαλό. Aρα οι πολιτικοί της φροντίζουν να μη βρεθεί επιχειρηματίας μπροστά στο δέλεαρ της επιρροής δια των ΜΜΕ των αποφάσεων των πολιτικών. Το ερώτημα βέβαια εδώ είναι γιατί αφού οι πολιτικοί επηρεάζονται, την πληρώνουν οι επιχειρηματίες; Στο κάτω-κάτω της γραφής τους πρώτους τους πληρώνουμε για να μην «επηρεάζονται». Οι δεύτεροι, αν «επηρεάζουν», «επηρεάζουν» με τα δικά τους λεφτά.
Η δεύτερη εξήγηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι 100 διατάξεις που έχει το νομικό μας οπλοστάσιο κατά της διαφθοράς δεν λειτουργούν, άρα χρειαζόμαστε την 101η που να καλύπτει όλες τις προηγούμενες. Κι εδώ υπάρχει ένα ερώτημα: αφού δεν λειτουργούν οι 100 πρώτες, γιατί θα δουλέψει η επόμενη;
Η τρίτη εξήγηση είναι ίσως η πραγματική. Δεν είναι η Ελλάδα η πιο ηθική χώρα του κόσμου, αλλά η πλέον ηθικολογική. Όλοι για «ντροπή», «αίσχος», «διαφθορά» κι «ανηθικότητα» μιλάνε, αλλά κι εδώ πρέπει να ρωτήσουμε: αφού όλοι είναι ηθικά αγανακτισμένοι, ποιοι είναι οι ηθικά μεμπτοί σ’ αυτόν τον τόπο για να προκαλούν την αγανάκτηση όλων των υπόλοιπων;
Η ιστορία του «βασικού μετόχου», όπως ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η «Νέα Δημοκρατία», είναι ένα πρώτης τάξεως χουνέρι στην πλέον μισητή τάξη αυτού του τόπου, δηλαδή στους επιχειρηματίες. Λίγο είναι να προκαλεί κάποιος οικογενειακά δράματα στην αστική τάξη; Να μισούν, δηλαδή, τα παιδιά τον πατέρα που αποφάσισε να βγάλει εφημερίδα, ή οι γονείς τον γιο που αποφάσισε να γίνει διευθυντικό στέλεχος σε Μέσο μαζικής Ενημέρωσης;
Οι νόμοι για τον «βασικό μέτοχο» είναι βαθιά λαϊκιστικοί. Ικανοποιούν τα απωθημένα όλων των Ελλήνων, οι οποίοι είναι σίγουροι ότι τα λεφτά κάθε επιχειρηματία είναι κλεμμένα και χρησιμεύουν για να σωρευτούν περισσότερα κλοπιμαία. Ικανοποιούν και τα βαθιά αριστερά σύνδρομα της κοινωνίας που θέλει την πολιτική ως μια τεράστια συνομωσία. Είτε των Αμερικάνων, είτε των επιχειρηματιών…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» στις 8.12.2004