Χάρηκαν οι εγχώριοι αντιιμπεριαλιστές γιατί μια διαδικτυακή ψηφοφορία ανέδειξε τον κ. Τσόμσκι «ως το διανοούμενο με τη μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό».
Κουίζ: Θυμάστε τον τίτλο κάποιου πολιτικού βιβλίου του κ. Νόαμ Τσόμσκι; Όχι τις «Συντακτικές δομές». Γι’ αυτό δικαίως θα τον θυμούνται πάντα, και δικαίως, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» τον ανακήρυξαν ως έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή διανοητές. (Ίσως η αμερικανική εφημερίδα έπρεπε να προσθέσει τη λέξη «γλωσσολόγος», για να μην μπερδεύονται οι ενθάδε θαυμαστές του.) Υπάρχει, μήπως, κάποιο άρθρο που άφησε παρακαταθήκη στην πολιτική σκέψη; Μια νέα έννοια που εισήγαγε στον ίδιο χώρο;
Χάρηκαν οι εγχώριοι αντιιμπεριαλιστές γιατί μια διαδικτυακή ψηφοφορία ανέδειξε τον κ. Τσόμσκι «ως τον διανοούμενο με τη μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό». Μετέφρασαν το «public intellectual» ως σκέτο διανοητή και, φυσικά, έψεξαν τους φιλελεύθερους, που στο παρελθόν τόλμησαν να αμφισβητήσουν το μέγεθος της πολιτικής σκέψης του κ. Τσόμσκι. Κυρίως τον κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλο, αλλά μιας και ο γράφων υπέπεσε κι αυτός στο ίδιο «αμάρτημα» («Η δυστυχία του να είσαι Δυτικός» 10.10.2001), πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα.
Πρώτα η είδηση: Σε δημοσκόπηση μέσω του Διαδικτύου, που οργάνωσαν τα περιοδικά «Prospect» και «Foreign Policy», εκλήθησαν οι αναγνώστες να ψηφίσουν τον διανοούμενο με τη μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό. Ψήφισαν περί τους 20.000 «κυβερνοναύτες» και από έναν κατάλογο εκατό επιστημόνων, συγγραφέων κ.ά. πρώτος αναδείχθηκε ο κ. Νόαμ Τσόμσκι με 5.000 ψήφους. Aφησε δε, πίσω μεγάλα ονόματα όπως ο Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο, ο πρώην πρόεδρος της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ, οι πολιτικοί επιστήμονες Φράνσις Φουκογιάμα και Σάμιουελ Χάντινγκτον , ο Βρετανός βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς κ.ά.
Δεύτερον: Κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ τη συνεισφορά του κ. Τσόμσκι στη γλωσσολογία. Η θεωρία του για τις «Συντακτικές δομές» είναι ένα από τα αγκωνάρια αυτής της Επιστήμης και παραμένει 40 χρόνια τώρα αξεπέραστη. Κανείς, επίσης, δεν αμφισβήτησε τον κ. Τσόμσκι ως πολιτικό ακτιβιστή. Η αντιπαλότητά του σε κάθε πόλεμο που έκαναν ή συμμετείχαν οι Αμερικανοί ήταν σημαίνουσα. Η τακτική του αρθρογραφία κατά της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σημαντική. Έχει όμως, ένα πρόβλημα. Την ίδια περίπου αρθρογραφία μπορεί να βρει κανείς στην «Αυγή» και κάποιες φορές στο «Ριζοσπάστη». Κανείς όμως δεν θεωρεί τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη μέγιστο πολιτικό διανοητή επειδή έχει κάνει επάγγελμα τον αντιαμερικανισμό. Ούτε μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι η «Αυγή» συμβάλλει στην πολιτική σκέψη επειδή βρίζει κάθε λίγο και λιγάκι την αγορά και τους Αμερικανούς. Χρήσιμη είναι αυτή η στάση στο δημόσιο διάλογο, αλλά δεν συνεισφέρει στην Πολιτική Επιστήμη.
Έτσι και η συνεισφορά του κ. Τσόμσκι στην Πολιτική επιστήμη είναι μηδενική. Καλά και άγια είναι τα κηρύγματά του (κυρίως για να «φτιάχνονται» οι εγχώριοι αντιιμπεριαλιστές), σημαντική η συμβολή του στον αγώνα κατά της αλλόφρονος πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά η συμβολή του στην Πολιτική Επιστήμη είναι αντίστοιχη εκείνης που έχει αρχιμανδρίτης-ιεροκήρυκας σε θεολογικά θέματα.
Σε ό,τι αφορά την επιρροή, δυστυχώς θα λέγαμε ότι οι Φράνσις Φουκογιάμα και Σάμιουελ Χάντινγκτον διαμόρφωσαν τις διεθνείς σχέσεις πολύ περισσότερο από τον κ. Τσόμσκι. Οι πρώτοι διαμόρφωσαν πολιτικές. Να συμφωνήσουμε: Στο βαθμό πους τους αναλογεί οι πολιτικές που συνδιαμόρφωσαν ήταν άθλιες. Δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε την επιρροή τους, έστω προς την κατεύθυνση του «κακού».
Η επιρροή του κ. Τσόμσκι περιορίζεται σε ένα μικρό (εκ των αποτελεσμάτων των εκλογών σε όλο τον κόσμο) κοινό, το οποίο λατρεύει να διαβάζει πράγματα κατά των Αμερικανών.
Τρίτον: Οι διαδικτυακές ψηφοφορίες έχουν ελάχιστο βαθμό αντιπροσωπευτικότητας. Καταρχήν, αν κάποιος πειράξει μερικά αρχεία του υπολογιστή μπορεί να ψηφίσει -όχι 5.000 φορές (οι ψήφοι του κ. Τσόμσκι) αλλά- 10.000 και 20.000 φορές. Αφετέρου, οι αναγνώστες του αγγλικού «Prospect», Τσόμσκι θα ψήφιζαν, όπως κι ένα διαδικτυακό γκάλοπ της «Αυγής» μπορεί να έβγαζε τον κ. Χριστόφορο Παπαδόπουλο μέγιστο «public intellectual».
Το αστείο είναι πως ο ίδιος ο κ. Νόαμ Τσόμσκι χάρηκε λιγότερο από τους εγχώριους αντιιμπεριαλιστές για τα αποτελέσματα της διαδικτυακής ψηφοφορίας. Έχοντας γνώση κι επίγνωση δήλωσε: «Δεν δίνω μεγάλη σημασία σ’ αυτά. Υπήρξε προφανώς κινητοποίηση κάποιων φίλων μου…»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.10.2005
