Μπορεί να απέτυχε η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, ελπίζουμε όμως να χτίσουμε την «α-καπιταλιστική κοινωνία». Καπιταλισμό δίχως κεφάλαιο δηλαδή…
Ωραία! Ήμασταν πάτοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15, πατώσαμε και στην Ε.Ε. των 25 σε ότι αφορά τις άμεσες ξένες επενδύσεις. Το κακό είναι ότι στην Ευρώπη δεν πάει παρακάτω. Δεν πρέπει να απελπίζεται όμως η ΓΣΕΕ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μάχονται το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Η χώρα έχει κι άλλα σκαλιά προς την «α-καπιταλιστική κοινωνία». Μπορεί να είμαστε 25οι στους 25, είμαστε όμως 113οι στις 140 χώρες του ΟΗΕ.. Εικοσιεπτά θέσεις έμειναν. Στη Ζιμπάμπουε και στο Καμερούν θα κολλήσουμε;
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να διώξουμε το εναπομείναν ξένο κεφάλαιο, το οποίο ως γνωστόν πίνει το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας; Πολλά. Κατ’ αρχήν να θυμηθούμε για λίγο την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του ΠΑΣΟΚ, που όλοι μαζί γιορτάσαμε προχθές: «Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας… δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερη στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδα… με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφάλαιου. Ως στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικάνικου κεφάλαιου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.» Αφού πάρουμε κουράγιο απ’ αυτό το απόσταγμα σοφίας, μπορούμε επίσης:
- Να δηλώνουμε τρεις φορές τον μήνα μαζικά ασθένεια. Το έκαναν οι ιπτάμενοι φροντιστές της «Ολυμπιακής», αλλά τρακόσοι νοματαίοι μόνοι τους τι να προκάμουν; Δεν καταστρέφεται έτσι ο καπιταλισμός. Χρειάζεται παλλαϊκός πυρετός -ή έστω υπερκόπωση- για να προχωρήσει η επανάσταση.
- Γίνονται αυτή τη στιγμή καμιά δεκαριά πόλεμοι σε όλη την υφήλιο οι οποίοι πάνε κυριολεκτικά χαμένοι. Ούτε μια πανεργατική απεργία δεν κήρυξε η ΓΣΕΕ για την κατάσταση που ισχύει στη Λιβερία.
- Έχουν περάσει μήνες πολλοί και δεν έχει καεί ούτε μία αμερικανική σημαία μπροστά στην πρεσβεία. Αν οι αμερικανοί επιχειρηματίες δεν βλέπουν την σημαία τους να καίγεται, τουλάχιστον τρεις φορές τη βδομάδα, μπορεί να τους περάσει καμιά τρελή ιδέα να επενδύσουν στη χώρα. Ευτυχώς όμως υπάρχει ο καλός καθηγητής του Τζον Χόπκινς Φουάντ Ατζαμί ο οποίος δια της εγκυρότερης επιθεώρησης του αμερικανικού κατεστημένου («Foreign Policy» Σεπτεμβρίου) υπενθυμίζει στους στυγερούς κεφαλαιοκράτες ότι «η ερεύνα γνώμης του κέντρου Pew, αγνόησε την Ελλάδα, όπου το μίσος για τις ΗΠΑ έχει γίνει καθοριστικός παράγων της πολιτικής της ζωής».
Υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορούν να γίνουν για να αποτρέψουν τις ξένες επενδύσεις στη χώρα. Για να πούμε, πάντως, και του ΠΑΣΟΚ το δίκιο, το Κίνημα έκανε ότι μπορούσε να αποτρέψει την έλευση «εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφάλαιου». Θέσπισε τόση γραφειοκρατία, ώστε επέτυχε όσα δέκα Πολυζωγόπουλοι κι εκατό Κολοζώφ μαζί…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.9.2003
