Το ανέκδοτο των εργολάβων που ζήτησαν την «τακτοποίηση» των μελλοντικών παρανομιών που θα κάνουν στις οικοδομές, γίνεται από τον κ. Σουφλιά νόμος του κράτους.
Γράφαμε το Σάββατο για το «ανέκδοτο» της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτιρίων – Οικοδομικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΜΚΕΕ). Το ανώτατο συλλογικό όργανο των εργολάβων με ανακοίνωσή του στον Τύπο ζητούσε «να ισχύσει η τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων και για τα κτίρια που βρίσκονται στο στάδιο της ανέγερσης, καθώς και για άδειες που έχουν κατατεθεί στις πολεοδομίες για έκδοση», δηλαδή για κτίρια που δεν έχουν ρίξει καν θεμέλια! Διακωμωδούσαμε, μάλιστα, το αίτημα γράφοντας: «Πώς ακριβώς το έλεγαν οι παλιοί; “Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντ’ έξι”; Αυτό προφανώς σκέφτηκαν και οι εργολάβοι: Τώρα που βρήκαμε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ ο οποίος νομιμοποιεί τους αυθαίρετους ημιυπαίθριους χώρους, να νομιμοποιήσουμε κι αυτούς που θα χτιστούν!» («Καθημερινή» 27.6.2009).
Δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι αυτό το ανέκδοτο θα γινόταν νόμος του κράτους. Και όμως, ο κ. Γιώργος Σουφλιάς πλειοδότησε ακόμη και στο ανέκδοτο των εργολάβων. Ενώ το αίτημά τους ήταν να «τακτοποιηθεί» η παρανομία και για τις οικοδομές που μπορεί να μην έχουν χτιστεί αλλά έχουν άδεια, η κυβέρνηση προχωρεί στην «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων και εκείνων που δεν έχουν καν άδεια οικοδομής! Απλώς θα πρέπει να προλάβουν να την καταθέσουν μέχρι σήμερα 2 Ιουλίου 2009!
Ο Γκέμπελς είχε πει ότι όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό. Το ίδιο συμβαίνει και με τις νομοθεσίες. Οσο πιο παράλογες είναι τόσο πιο εύκολα περνούν. Γι’ αυτό πρέπει να γυρίσουμε στα βασικά. Το κράτος υποτίθεται ότι είναι ο εγγυητής της νομιμότητας σε μια χώρα. Οχι μόνο δεν ανέχεται την παρανομία, αλλά την τιμωρεί. Αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα. Εδώ έχει γίνει πλέον συνείδηση ότι ένας τουλάχιστον νόμος δεν εφαρμόζεται· η αυθαίρετη δόμηση είναι έγκλημα χωρίς τιμωρία. Κι αυτό επειδή κατά καιρούς το ίδιο το κράτος τη νομιμοποιεί. Κάθε φορά, βέβαια, είναι «η τελευταία φορά», αλλά είναι δεδομένο για τον μέσο Ελληνα ότι οι οικιστικοί νόμοι είναι απλώς μια κωμωδία που κατά καιρούς θεσπίζει η Βουλή. Φτιάχνονται για να παραβιάζονται και μετά σε περίοδο εκλογών να φτιάχνονται άλλοι νόμοι που να νομιμοποιούν την παρανομία.
Είναι, ίσως, η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους που η παρανομία νομιμοποιείται πριν καν γίνει. Με το νομοσχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ καλεί στην ουσία τους εργολάβους να καταθέσουν σήμερα πλαστά σχέδια οικοδομών (αφού εκ των πραγμάτων δεν θα εμπεριέχουν τους ημιυπαίθριους χώρους) και να αδειοδοτηθούν, έχοντας δεδομένο ότι η παρανομία τους θα νομιμοποιηθεί.
Την Παρασκευή, όταν εκδόθηκε η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτίριων η υπόθεση ήταν για γέλια. Χαρακτηρίζαμε «αμοραλιστικό» το αίτημα και πιστεύαμε ότι είναι από εκείνους τους παραλογισμούς που μας συνήθισαν κατά καιρούς οι συντεχνίες, εργαζομένων και επιχειρηματιών.
Σήμερα η υπόθεση είναι για κλάματα. Μια κυβέρνηση ακυρώνει την έννομη τάξη και μάλιστα σε μέλλοντα χρόνο. Είναι να αναρωτιέται κάποιος: υπάρχει λόγος ύπαρξης των νόμων και -κυρίως- γιατί να εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους οι Ελληνες πολίτες;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 2.7.2009