Το βασικό πρόβλημα της χώρας, που δυστυχώς επιδεινώνεται και καταστρέφει όσες ελπίδες ξένων επενδύσεων υπάρχουν, είναι η διαρκής αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού.
Ενα ερώτημα τίθεται μετά την αιφνιδιαστική πρωτοβουλία του υπουργού Οικονομικών κα καταθέσει τροπολογία που απαγορεύει την αγορά άνω του 20% των μετοχών «για Ανώνυμες Εταιρείες εθνικής στρατηγικής σημασίας»: Η «Ολυμπιακή παραμένει (κατά τον παλαιοκεϊνσιανό όρο) «επιχείρηση στρατηγικής σημασίας»; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Κάποτε πολλοί ισχυριζόταν ότι η «Ολυμπιακή» ήταν στρατηγικό μονοπώλιο. Το ζήτημα μπαίνει ακόμη με διάφορους τρόπους στη δημόσια συζήτηση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι για εθνικούς λόγους -π.χ. να μεταφέρει στρατό στα νησιά- η «Ολυμπιακή» πρέπει να παραμείνει κρατική.
Το ζήτημα με την τροπολογία του κ. Αλογοσκούφη δεν είναι η αναβίωση του κρατισμού, όπως φοβούνται πολλοί. Πιθανώς να είναι προς το συμφέρον της χώρας να μην πέσει το δίκτυο του ΟΤΕ σε οποιαδήποτε MIG, είτε αυτή είναι «Made in Greece» είτε «Made by Dubai». Πιθανότατα το δίκτυο του ΟΤΕ θα πρέπει να παραμείνει σε αμιγώς τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις, επειδή αφορά την (αμήν και πότε) «Κοινωνία της Πληροφορίας» στη Ελλάδα. (Βέβαια, εκεί που η Κοινωνία της Πληροφορίας είναι υπερανεπτυγμένη, τα πάντα ανήκουν σε ιδιώτες, αλλά οι ΗΠΑ είναι ΗΠΑ -εκεί κυριαρχεί ο ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός- και δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις).
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η αναβίωση του κρατισμού. Το βασικό πρόβλημα της χώρας, που δυστυχώς επιδεινώνεται και καταστρέφει όσες ελπίδες ξένων επενδύσεων υπάρχουν, είναι η διαρκής αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού. Κάποτε αυτοί οι κανόνες άλλαζαν από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Υστερα από υπουργό σε υπουργό. Τώρα από αγοραστή σε αγοραστή. Διότι η ίδια κυβέρνηση που πριν έξι μήνες κατήργησε το φράγμα του 5% της ιδιωτικής συμμετοχής, ο ίδιος υπουργός θέτει νέα φράγματα για να αγοράσει κάποιος μια επιχείρηση που μόλις έβγαλε στο παζάρι.
Πολλοί θα πουν ότι σε άλλους «στρατηγικούς επενδυτές» ήλπιζε η κυβέρνηση, ο κ. Βγενόπουλος της βγήκε. Κρίμα, αλλά όταν η κυβέρνηση προχωρούσε στην άρση του φράγματος του 5%, πολλοί (όπως ο κ. Στέφανος Μάνος) επεσήμαναν το αυτονόητο: ο Οργανισμός μπορεί να γίνει στόχος επιθετικής εξαγοράς. Ετσι καταλήξαμε σε ένα χειρότερο του κρατισμού αποτέλεσμα: αυτήν τη στιγμή να δίνουμε σήμα στους διεθνείς επενδυτές ότι «αλλού πατάμε κι αλλού πηγαίνουμε.»
Πριν από ένα ακριβώς χρόνο ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για τον ΟΤΕ είχε πει ότι «πρώτος κανόνας της πολιτικής δράσης είναι η αξιοπιστία» (Βουλή 14/12/2006). Το ίδιο ισχύει στο πολλαπλάσιο και για την οικονομία. Τίποτε δεν πάει χαμένο και όλα καταγράφονται στα τεφτέρια όσων τοποθετούν τα κεφάλαιά τους σε εξαγορές επιχειρήσεων. Κυρίως σταθμίζουν την αξιοπιστία των πωλητών. Και το πρόβλημα, το έχει πλέον η «Ολυμπιακή». Με δεδομένη αυτήν τη συμπεριφορά της ελληνικής Πολιτείας, πώς θα πωληθεί η εταιρεία;
Τέλος, κι επί τη ευκαιρία: θα διευκρινίσει κάποιος ποιες είναι συγκεκριμένα οι «Ανώνυμες Εταιρίες εθνικής στρατηγικής σημασίας»; Όχι σε εμάς, τους πολίτες. Σ’ αυτούς που παρακαλάμε να φέρουν τα λεφτά τους για να επενδύσουν στην Ελλάδα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 14.12.2007
