Η σοβαρότητα μιας κυβέρνησης πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογη της δημοτικότητας του υπουργού Οικονομικών της.
Ο κ. Νίκος Χριστοδουλάκης κουβαλούσε το ίδιο πρόβλημα που έχει τώρα και ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης. Εκλήθη να διαχειριστεί με τα ψέματα την παθογένεια της ελληνικής οικονομίας, να διευθετήσει τους λογαριασμούς κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη δημιουργηθούν κοινωνικές εντάσεις, αλλά και να μην «τινάξουν το ταμείο» στον αέρα οι δαπάνες.
Εξαιτίας του τελευταίου, έγινε στόχος όλων των υπουργών, οι οποίοι απαιτούσαν δικαίως ή αδίκως περισσότερα. Είτε για να παράγουν περισσότερο κράτος είτε για να φέρουν περισσότερους πελάτες στο εκλογικό τους κέντρο.
Ο κ. Χριστοδουλάκης φέρει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί ως μέλος μίας κυβέρνησης, που δεν τόλμησε ή δεν μπόρεσε να κάνει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά φυσικά δεν μπορούν να του φορτωθούν όλα τα κρίματα της ελληνικής οικονομίας. Με ποια λογική, λοιπόν, απεκλήθη από τους δημοσιογράφους «βαρίδι» του ΠΑΣΟΚ, πιθανώς και της πολιτικής ζωής του τόπου; Επειδή οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν χαμηλά, όπως εξάλλου και τον κ. Αλογοσκούφη. Είναι άχαρος ο ρόλος εκείνων που προσπαθούν να μαζέψουν έσοδα (ηγείται της μισητής στο λαό, Εφορίας) και να περιορίσουν τα έξοδα. Κάθε υπουργός Οικονομικών συκοφαντείται ως ο ανάλγητος -πιθανώς και νεοφιλελεύθερος!- που περικόπτει το «κοινωνικό κράτος», αφού ως γνωστόν όλες οι δαπάνες του κράτους στην Ελλάδα θεωρούνται «κοινωνικές».
Βέβαια, αυτές οι ίδιες δημοσκοπήσεις που καταβαραθρώνουν τους υπουργούς Οικονομικών φέρνουν στις πρώτες θέσεις τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη και την κ. Φώφη Γεννηματά -και αυτό πιθανώς δείχνει την αξία των απαντήσεων- αλλά γεγονός παραμένει ένα: Μισούμε όποιον προσπαθεί να νοικοκυρέψει, έστω μερικώς, τον κοινό μας κορβανά. Όλοι οι υπουργοί μας παραμυθιάζουν με φιλολαϊκό προφίλ («Ξέρετε, εμείς θέλουμε να δώσουμε, αλλά ο μπήξε-δείξε Αλογοσκούφης δεν μας αφήνει») λες κι αν θα χρεοκοπήσει το Ελληνικό Δημόσιο θα φταίει μόνον ο ταμίας και όχι ολόκληρη η κυβέρνηση!
Από μία άποψη η σοβαρότητα μιας κυβέρνησης πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογη της δημοτικότητας του υπουργού Οικονομικών της. Θα ήταν ανησυχητικό αν, στην κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία σήμερα, ο εν λόγω υπουργός παρουσίαζε δημοτικότητα ενός «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα».
Είναι άδικο, όμως, και για την πολιτική και για την πολιτική ανάλυση να καταλήγουμε σε συμπεράσματα καφενείου για «βαρίδια» της πολιτικής σχετικά με ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν καλά αυτή την άχαρη δουλειά.
Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή οι επόμενοι θα διδαχθούν από τα παθήματα των προηγούμενων και είτε θα αποφασίσουν να «τα δίνουν όλα» είτε οι καλύτεροι θα αποφεύγουν το πόστο.
Δεν μπορούμε να αξιώνουμε σοβαρούς υπουργούς Οικονομικών μίας χρήσης. Γι’ αυτό, όσοι αναλαμβάνουν αυτό το πόστο πρέπει να κρίνονται τα λάθη και παραλείψεις των και όχι να απαξιώνεται συνολικά το έργο τους, επειδή δεν χρίζεται «φιλολαϊκό», ειδικά από εκείνους που είχαν κάνει δόγμα το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα»…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.11.2005
