Το αίτημα όλων είναι να πάει ο αρχιεπίσκοπος στην Πόλη. Να συναντηθεί με τον Πατριάρχη και να συζητήσουν από κοντά όλα τα προβλήματα. Αν υπάρχουν προβλήματα…
Η ιστορία θα μπορούσε να λήξει τόσο απλά, όσο περίπου ξεκίνησε. Υπήρξε μια πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών για αλλαγή της Πατριαρχικής Πράξης του 1928. Η πρωτοβουλία αυτή δεν έγινε αποδεκτή από το Φανάρι κατ’ αρχήν γιατί ήταν μονομερής. Οι συμβάσεις και δη οι πολύχρονες δεν αλλάζουν μονομερώς και από την μια μέρα στην άλλη. Αλλάζουν μετά από συζήτηση εν αγάπη όπου τίθενται τα προβλήματα (τα οποία πιθανώς να προέκυψαν από την εφαρμογή της σύμβασης) και γίνεται μια προσπάθεια να λυθούν. Αν δεν λυθούν τότε τροποποιείται η σύμβαση.
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν ήταν η μονομερής ενέργεια της Αρχιεπισκοπής, η οποία έχει υποτιμήσει βαθύτατα το οικουμενικό Πατριαρχείο. Το έχουν κάνει κι άλλοι π.χ. Ρώσοι και Σλαβομακεδόνες. Μόνο που αυτοί θέλουν κι έχουν σκοπό την υπονόμευση του Πατριαρχείου και του Οικουμενικού του ρόλου. Θέλουν την Κωνσταντινούπολη, ενορία και όχι Πατριαρχείο.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν μάθαμε ποια προβλήματα ταλανίζουν την υπάρχουσα σύμβαση ώστε να χρήζει τροποποίησης. Αντιθέτως έπεσε λάσπη πολλή από «συμβούλους-παπαγαλάκια» περί «τούρκων νομαρχών οι οποίοι λένε θέλουν να διορίσουν μητροπολίτες στις νέες χώρες». Αυτό κατ’ αρχήν είναι εξαιρετικά υποτιμητικό για τους νυν ιεράρχες που βρίσκονται στη Βόρειο Ελλάδα. Κυρίως όμως για την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα που υπάγονται απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κατά δεύτερον είναι υποτιμητικό για κάθε Πατριάρχη. Κατά τρίτον είναι ψευδές. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εγκρίνει τον κατάλογο των υποψηφίων. Η Εκκλησία της Ελλάδος εκλέγει τους Μητροπολίτες. Έτσι ήταν πάντα, εκτός αν κάποιοι πιστεύουν πως όσοι διακονούν σε μητροπόλεις είναι διορισμένοι κάποιου… Τούρκου νομάρχη.
Το τρίτο πρόβλημα είναι οι παλινωδίες. Ορθώς ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε να συναντηθεί με τον προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Οικουμενικό Πατριάρχη. Ορθώς ο δεύτερος το απεδέχθη. Κακώς ο ο κ. Χριστόδουλος υπαναχώρησε, λέγοντας ότι μπορεί να κινδυνεύσει η ζωή του στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη κι έτσι αν ήταν, στην Πόλη κινδύνευσαν πολλοί άξιοι ιεράρχες. Κάποιοι απ’ αυτούς μάλιστα έδωσαν και τη ζωή τους για την Ορθοδοξία.
Το τέταρτο πρόβλημα είναι τα Μέσα που χρησιμοποιούνται από την Αρχιεπισκοπή σ’ αυτή τη διαμάχη και η λάσπη που ρίχνεται. Προχθές μάλιστα ενεφανίσθη πρωτοσέλιδα και σε μαύρο φόντο η φωτογραφία του Πατριάρχη με κουστούμι. Αυτό που δεν αναφέρθηκε ήταν ότι όλοι οι θρησκευτικοί λειτουργοί (Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι) πλην του Ορθόδοξου Πατριάρχη υποχρεούνται από το Κεμαλικό νόμο να ντύνονται με πολιτικά. Θα μπορούσε να είναι μια απλή δημοσιογραφική αβλεψία, αν αυτή η εφημερίδα δεν ήταν η γνωστή «Αυριανή», η ίδια εφημερίδα που είχε παρουσιάσει (και πάλι πρωτοσέλιδα και πάλι σε μαύρο φόντο) τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ανάμεσα σε δύο Ναζί και τον είχε συκοφαντήσει ως συνεργάτη των Γερμανών.
Η διαμάχη αυτή πρέπει να τελειώσει. Έτσι απλά όπως άρχισε. Το αίτημα των πιστών είναι να πάει ο αρχιεπίσκοπος στην Πόλη. Να συναντηθεί με τον Πατριάρχη και να συζητήσουν από κοντά όλα τα προβλήματα. Αν υπάρχουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.10.2003
