Κάποτε στην Ελλάδα, όλα ήταν προσωπικά δεδομένα. Τώρα όλα εμπίπτουν στο δημοσιογραφικό απόρρητο.
Aς μην απορούμε γιατί σ’ αυτήν τη δυσώδη υπόθεση που ξεκίνησε με την απόπειρα του κ. Ζαχόπουλου, ουδείς επικαλέστηκε τα προσωπικά δεδομένα για να αποκρύψει την αλήθεια. Ο νέος όρος στη μόδα είναι το «δημοσιογραφικό απόρρητο», μιας και τα «προσωπικά δεδομένα» αχρηστεύτηκαν από την πολλή και άστοχη χρήση.
Το γεγονός ότι κάποτε στην Ελλάδα όλα ήταν προσωπικά δεδομένα και τώρα όλα εμπίπτουν στο δημοσιογραφικό απόρρητο αποδεικνύει πόσο ρηχός είναι ο δημόσιος διάλογος στη χώρα. Δεν εξειδικεύει τις έννοιες και δεν ορίζει τη χρήση των δικαιωμάτων. Το αποτέλεσμα είναι όσα θετικά βήματα γίνονται για την προστασία του ατόμου, χρησιμοποιούνται για τη συγκάλυψη της αλήθειας σε υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος και χειρότερα: εξαιτίας αυτής της καταχρηστικής επίκλησης τελικώς να αχρηστεύονται.
Ετσι στις μέρες μας ξεχειλώνει και το «δημοσιογραφικό απόρρητο». Αυτό αποτελεί μια κατάκτηση, όχι μόνο των δημοσιογράφων, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Χωρίς δημοσιογραφικό απόρρητο δεν θα υπήρχε το «βαθύ λαρύγγι», ούτε η αποκάλυψη του «σκανδάλου Γουότεργκεϊτ». Η επίκλησή του, όμως, πρώτα από τον κ. Ανδριανό και μετά από τον κ. Τριανταφυλλόπουλο το ευτελίζει. Στην πρώτη περίπτωση ευτυχώς μετά την ομοβροντία, το επιχείρημα απεσύρθη και ο κ. Ανδριανός κατέθεσε το όνομα του βιντεοκομιστή στη δικαιοσύνη. Στη δεύτερη περίπτωση η υπόθεση φαντάζει περιπλεγμένη, αλλά δεν είναι. Πραγματικά ο κ. Τριανταφυλλόπουλος (σε αντίθεση με τον κ. Ανδριανό) είναι μάχιμος δημοσιογράφος και εργάζεται σε Μέσο Ενημέρωσης. Πραγματικά ο κ. Τριανταφυλλόπουλος αποκάλυψε την είδηση και δεν την έβαλε στο συρτάρι, όπως ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Μόνο που υπάρχει μια λεπτή διαφορά. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος δεν έκανε την αποκάλυψη ως τρίτος δημοσιογράφος που καταγράφει την υπόθεση, είναι άμεσα εμπλεκόμενος σ’ αυτήν. Δεν είναι ο αμέτοχος ερευνητής που δέχεται μια καταγγελία, είναι ο πολίτης που κάνει την καταγγελία. Και ως πολίτης έχει την διά του νόμου υποχρέωση να την κάνει ολόκληρη και να μην κρύβεται πίσω από το δημοσιογραφικό απόρρητο, ευτελίζοντάς το.
Υπάρχει και κάτι περισσότερο. Ο ίδιος ζήτησε από τον πρωθυπουργό να τον καλέσει για να αποκαλύψει το όνομα του βουλευτή που του μετέφερε την πρόταση συναλλαγής. Αυτό, πέρα από την περιφρόνηση προς τη δικαιοσύνη, εγείρει ένα ερώτημα: Τι προστατεύει και από ποιον; Διότι από τη στιγμή που το απόρρητο δεν ισχύει στην περίπτωση του πρωθυπουργού γιατί να ισχύει στην περίπτωση του ανακριτή; Εκανε κάτι παράνομο ο διαμεσολαβητής βουλευτής και πρέπει να προστατευτεί από τη δικαιοσύνη; Aν ναι, γιατί να γίνει κοινωνός της παρανομίας ο πρωθυπουργός και όχι ο ανακριτής;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει το δημοσιογραφικό απόρρητο, γιατί ο κ. Τριανταφυλλόπουλος είναι πρωταγωνιστής της υπόθεσης και όχι αμέτοχος παρατηρητής της. Η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει τη δουλειά της και η ΕΣΗΕΑ τη δική της. Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει ποιους και υπό ποιες προϋποθέσεις καλύπτει το δημοσιογραφικό απόρρητο, διότι σήμερα μπορεί να το επικαλούνται άπαντες, αλλά αν συνεχίσει ο ευτελισμός του, αύριο δεν θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανένας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 22.1.2008
