Σύμφωνα με τις διηγήσεις ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει ένα υπόγειο δίκτυο στελεχών του πρώην κυβερνώντος κόμματος στο κράτος το οποίο είναι έτοιμο να σαμποτάρει κάθε πρωτοβουλία. Αν δεν το κάνει ήδη…
Ο πρώτος γαλάζιος μύθος είναι το ανίκητο ΠΑΣΟΚ. Αυτός πέθανε στις εκλογές της 7ης Μαρτίου. Ο δεύτερος …συχωρεμένος μύθος είναι η επικοινωνιακή υπεροχή του πάλαι ποτέ ανίκητου ΠΑΣΟΚ. Αυτός υπήρξε ένας βολικός μύθος την Ν.Δ. διότι φορτωνόταν όλες τις ασθένειες της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης -είτε αυτές ήταν επικοινωνιακές, είτε (κυρίως) πολιτικές. Ο φοβερός και τρομερός επικοινωνιακός σχεδιασμός του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο υπολείπεται της Ν.Δ., αλλά μοιάζει να αγνοεί και τα στοιχειώδη. Περίτρανο παράδειγμα προχθές. Ενώ οι εφημερίδες ασχολούντο με τις βάσεις των ΑΕΙ, τα κανάλια με τον αγώνα στην Πορτογαλία και οι Έλληνες με όλα αυτά συν τις διακοπές τους ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε το προφίλ του νέου κόμματος. Φυσικά το «νέο ΠΑΣΟΚ» έγινε κορυφαίο μονόστηλο ακόμη και στις φίλιες προς την παράταξή του εφημερίδες.
Το ίδιο συνέβη και προεκλογικά. Την επομένη της κορυφαίας διαδικασίας υπερψήφισης του νέου προέδρου από 1 εκατομμύριο οπαδούς κυκλοφόρησαν οι σημαίες με τα νέα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά τα κανάλια και η συζήτηση εστιάστηκαν στους ήλιους και χάθηκε μια κορυφαία επικοινωνιακή ευκαιρία για το τότε κυβερνών κόμμα.
Απότοκος των προηγουμένων είναι ο νεοεμφανισθείς μύθος που φέρει το όνομα «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Σύμφωνα με τις διηγήσεις ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει ένα υπόγειο δίκτυο στελεχών του πρώην κυβερνώντος κόμματος στο κράτος το οποίο είναι έτοιμο να σαμποτάρει κάθε πρωτοβουλία. Αν δεν το κάνει ήδη…
Η φιλολογία που αναπτύσσεται θα αρχίσει θυμίζει πλέον τον μύθο των «sleeping agents» («κοιμώμενοι πράκτορες») που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στις ΗΠΑ του Ψυχρού Πολέμου. Οι «κοιμώμενοι πράκτορες» είχαν προγραμματιστεί δια υπνωτισμού από την παιδική τους ηλικία για κάποια αποστολή. Μετανάστευαν πάρα πολύ μικροί στις ΗΠΑ όπου γινόταν τέλειοι αμερικανοί πολίτες μέχρι που (χρόνια πολλά μετά) χτυπούσε το τηλέφωνο σπίτι τους. Τότε με κάποιο ρητό κωδικό ξυπνούσε ο Σοβιετικός πράκτορας κι αναλάμβανε αποστολή.
Τα horror stories που διηγούνται τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα φαντασίας, αλλά μόνιμη επωδός κάθε συζήτησης είναι «το σύστημα ΠΑΣΟΚ». Πρέπει λοιπόν να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους γιατί προϋπόθεση άσκησης της πολιτικής είναι η καλή ανάλυση της πραγματικότητας.
Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι σύστημα ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει (εδώ δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει πλέον ΠΑΣΟΚ, θα υπάρχει το σύστημά του;) Υπάρχουν λαμόγια διασκορπισμένα σε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Αυτά θα αντιταχθούν σε κάθε νεωτερισμό που βλάπτει τα συμφέροντα τους. Είτε αυτός προωθείται από τη Νέα Δημοκρατία, είτε προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι τύποι δεν έχουν κομματικό χρώμα. Ήταν χθες ΠΑΣΟΚ, σήμερα γίνονται Ν.Δ. κι αύριο ποιος ξέρει τι. Φτιάχνουν συμμαχίες ανεξαρτήτως χρώματος και ομάδων προκειμένου να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Αν δεν τους πειράξει κανείς θα φορέσουν γαλάζια φανέλα. Αν δουν ότι μένουν …«αναξιοποίητοι» θα ζώσουν τα πράσινα φυσεκλίκια.
Ο όρος λοιπόν «σύστημα ΠΑΣΟΚ» είναι μισός και γι’ αυτό παραπλανητικός. Πιο επαρκές είναι να μιλάμε για «σύστημα κράτος» που θέριεψε επί ΠΑΣΟΚ αλλά κατορθώνει να επιβιώνει με κάθε κόμμα. H γραφειοκρατία πάντα δημιουργεί συστήματα προς όφελός της κι αυτό πρέπει να το προσέξουν όλοι όσοι ασκούν πολιτική. Εκτός, βέβαια, αν κι αυτός είναι ένας βολικός μύθος για τα στελέχη της κυβέρνησης: «Δεν φταίω εγώ κ. Πρόεδρε. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ … έφαγε την εργασία μου».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.7.2004
