Έχουμε εθιστεί στην παρακολούθηση των διπλωματικών κινήσεων σχετικά με το Κυπριακό και ξεχνάμε πως εκεί κάτω υπάρχουν άνθρωποι που ζουν, δρουν και δημιουργούν νέα τετελεσμένα.
Έχουμε εθιστεί στην παρακολούθηση των διπλωματικών κινήσεων σχετικά με το Κυπριακό και ξεχνάμε πως εκεί κάτω υπάρχουν άνθρωποι που ζουν, δρουν και δημιουργούν νέα τετελεσμένα. Έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας ένα σχήμα για το πρόβλημα που πάει από ημερομηνία ορόσημο σε ημερομηνία ορόσημο, από διάσκεψη σε διάσκεψη, από συμβούλιο σε συμβούλιο και δεν παρατηρούμε όσο πρέπει τις μικρές μεταλλάξεις που σαν το κύμα γλύφει τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος δίνοντας του σταδιακά νέα σχήματα. Κοιτάμε τόσο πολύ το γεωπολιτικό δάσος και δεν κοιτάμε τα μυριάδες δένδρα που το απαρτίζουν και του δίνουν μορφή.
Οι ειδήσεις κάτω από την Κύπρο όμως κάθε λίγο και λιγάκι μας λένε ότι τα πράγματα αλλάζουν αφανώς αλλά και ραγδαία. Έγραφε προχθές ο καλός συνάδελφος και καλός γνώστης του Κυπριακού προβλήματος κ. Χρήστος Μιχαηλίδης: «αυτές τις μέρες οι Εγγλέζοι είναι, μακράν όλων των άλλων, οι «πρώτοι τουρίστες» στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Εγγλέζοι κατέχουν και τα πρωτεία στην αγορά σπιτιών (πολλά από τα οποία ανήκουν σε Ελληνοκύπριους πρόσφυγες), όπως και στη μόνιμη εγκατάστασή τους εκεί.» (Ελευθεροτυπία 3.1.2005)
Κοιτάζοντας τον Κυπριακό Τύπο και στις δύο πλευρές βλέπουμε τα σπαράγματα μιας νέας κατάστασης που πάει να γεννηθεί. «Χαράς ευαγγέλια για τους ξενοδόχους η πληρότητα στο 96%», γράφει η τουρκοκυπριακή εφημερίδα Kibris. «Μετά την κινητικότητα για το σχέδιο Ανάν και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων στις 23 Απριλίου 2003 επηρεάστηκε θετικά και η τουριστική βιομηχανία. Μετά άρχισαν να έρχονται πολλοί τουρίστες και παρουσιάστηκε μεγάλη αύξηση με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων ενώ πολλοί ήλθαν και μέσω Τύμπου. Το ποσοστό την περασμένη εβδομάδα έφτανε στο 41% με μεγάλα ποσοστά άδειων. Αλλά μετά το Σαββατοκύριακο παρατηρήθηκε μεγάλη κινητικότητα με πολλούς τουρίστες να έχουν έλθει. Ειδικότερα τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν γεμίσει εξαιτίας πολλών που ήλθαν από την Τουρκία αλλά και τα μικρά έχουν μεγάλο αριθμό επισκεπτών.»
Από την άλλη ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος κ. Σενέρ Λεβέντ δημοσίευσε στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στα κατεχόμενα: «Παραμονές της νέας χρονιάς στο αεροδρόμιο του Ερτζάν γινόταν χαλασμός κόσμου από τα αυτοκίνητα. Με πινακίδες της νοτίου Κύπρου. Πολλοί ελληνοκύπριοι ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη για να γιορτάσουν τη νέα χρονιά. Με τις Τουρκοκυπριακές Αερογραμμές. Ένα θαύμα με πολύ χιούμορ. Εάν έλεγαν σε έναν ελληνοκύπριο πριν τριάντα χρόνια “Θα έρθει μια μέρα που θα ταξιδέψεις κι εσύ από εδώ”, μάλλον θα ξέσπαγε σε γέλια. Καθόμουν στην ψαροταβέρνα δίπλα από τη θάλασσα στην Κερύνεια και παρακολουθούσα τους ε/κ πελάτες, άλλους να έρχονται κι άλλους να φεύγουν. Ρώτησα τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας: “Είναι πάντα έτσι;”. “Έτσι”, είπε. Μάλλον τους αρέσει πολύ εδώ. Από τη μια η θάλασσα. Από την άλλη ο Πενταδάκτυλος. Και στο τραπέζι του μεζέ το νόστιμο ψάρι. Η Κερύνεια τι τουρκική, τι ελληνική. Μάλλον δεν υπάρχει καμιά διαφορά πια…
»Ένας ελληνοκύπριος φίλος μου είπε: “Αγόρασα μια κούτα τσιγάρα από τη δική σας πλευρά. Ξέρεις πόσα;”. “Πόσα;”. “Εννιά λίρες”. “Στη δική σας πλευρά πόσα είναι;”. “Είκοσι τρεις λίρες”. “Δηλαδή έφεξε για τους λαθρέμπορους”. “Aλλωστε η πραγματική συνεργασία γίνεται ανάμεσα σε αυτούς”. Ιδού και συνελήφθη η δικοινοτική σπείρα ναρκωτικών στην Αμμόχωστο. Αφού δικοινοτική χορωδία υπάρχει γιατί να μην υπάρχει και δικοινοτική σπείρα ναρκωτικών;…»
Το Κυπριακό αλλάζει μέρα με την ημέρα και όπως γράφει πάλι η εφημερίδα «Πολίτης» ουδείς καίγεται για να το λύσει: «Έγκυροι Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι, ταγμένοι στην υπόθεση της λύσης του Κυπριακού, εκφράζουν πλέον ανοικτά την ανησυχία τους ότι Aγκυρα και Ταλάτ -παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις- ουδόλως βιάζονται για την επίτευξη συμφωνίας. Στις ελεύθερες περιοχές διαπιστώνουμε ότι ανάλογη είναι η πολιτική που αναπτύσσουν ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος και κάποια κόμματα…»
Το συμπέρασμα του κ. Λεβέντ είναι πικρό. «Νομίσαμε», γράφει, «ότι γκρεμίσαμε τα τείχη στις ψυχές μας. Φαίνεται πως όχι μόνο δεν τα γκρεμίσαμε αλλά τα προστατεύσαμε και τα μονιμοποιήσαμε χωρίς καν να το αντιληφθούμε. Ατσαλώσαμε τα τείχη στην ψυχή μας. Έγιναν τα καταφύγια της αμαρτίας μας. Τώρα λέμε ας μείνουν για πάντα έτσι. Σάμπως και έχει κανείς αντίρρηση σε αυτή τη διχοτόμηση; Κοιτάξτε, ακόμη και η σημαία στο βουνό δεν πληγώνει όπως παλιά! Οι ελληνοκύπριοι συνήθισαν. Κανείς δεν σκοτίζεται. Αν μια μέρα τη σηκώσουν από εκεί, μπορεί και να μας λείψει!»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.1.2005
