Δεν γνωρίζω αν είναι λάθος ή σωστή κίνηση η υποψηφιότητα για τη συνδιοργάνωση του «2008». Επιχειρήματα σοβαρά ακούγονται εκατέρωθεν. Επιχειρήματα γελοία επίσης ακούγονται εκατέρωθεν. Το επιχείρημα όμως ότι μια δράκα χουλιγκάνων μπορεί να ορίζει αν και πού πρέπει να περπατήσει ο Έλλην υπουργός Εξωτερικών, αν πρέπει η όχι να γίνει μια διεθνής διοργάνωση είναι μακράν του γελοίου. Είναι επικίνδυνη.
“Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία”. Ουϊνστον Τσόρτσιλ (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη)
Σε μια διαφωτιστική -για την ποσότητα πολιτικής ευφυΐας που κυκλοφορεί στον αθλητικό χώρο- συζήτηση η οποία έγινε το περασμένο Σάββατο στο Alter ο πρόεδρος «συνδέσμου φιλάθλων» του Παναθηναϊκού διατύπωσε την εξής καινοφανή θεωρία: Δεν έφταιγαν οι χούλιγκαν για τα έκτροπα στο γήπεδο. Το σφάλμα ήταν του υπουργού Εξωτερικών που αποφάσισε να περάσει από μπροστά τους!
Μαζί του συντάχθηκε και διευθυντής μετρίας κυκλοφορίας αθλητικής εφημερίδας, ο οποίος μετέφερε το ίδιο σκεπτικό στο μέλλον. Υποστήριξε ότι είναι λάθος η συνδιοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου το 2008, διότι θα χυθεί αίμα…
Δεν γνωρίζω αν είναι λάθος ή σωστή κίνηση η υποψηφιότητα για τη συνδιοργάνωση του «2008». Επιχειρήματα σοβαρά ακούγονται εκατέρωθεν. Επιχειρήματα γελοία επίσης ακούγονται εκατέρωθεν. Το επιχείρημα όμως ότι μια δράκα χουλιγκάνων μπορεί να ορίζει αν και πού πρέπει να περπατήσει ο Έλλην υπουργός Εξωτερικών, αν πρέπει η όχι να γίνει μια διεθνής διοργάνωση είναι μακράν του γελοίου. Είναι επικίνδυνη.
Όλοι όσοι ανέλυαν τα γεγονότα του αγώνα Παναθηναϊκού – Φενερμπαχτσέ μίλησαν περί μίας θλιβερής μειοψηφίας η οποία συμμετείχε στα επεισόδια. Αν υπολογίσουμε ότι είχαν πάει στο γήπεδο 2.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού, η «μειοψηφία» για να είναι «θλιβερή» πρέπει να κυμαίνεται στο 1-3%, δηλαδή 20 με 60 άτομα. Τίθεται, λοιπόν ένα πρώτο ερώτημα: μπορεί μια φούχτα ανθρώπων να ορίσει πτυχές της αθλητικής ή εξωτερικής πολιτικής της χώρας; Το δεύτερο ερώτημα: πώς γίνεται αυτή η «θλιβερή μειοψηφία» να μην έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αναστείλει ούτε έναν αγώνα «Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ» (όπου τα επεισόδια αποτελούν πλέον αιματηρή παράδοση) και τώρα συζητάμε στα σοβαρά ότι μπορεί να ακυρώσει μια διεθνή αθλητική διοργάνωση;
Η συζήτηση για το 2008 πρέπει να τεθεί σε άλλες βάσεις. Κυρίως αν συμφέρει ή όχι την «λαμπερή, μεγάλη πλειοψηφία» του ελληνικού λαού. Αν συνεχίσει να συζητείται στη βάση (και με τον τρόμο) των «θλιβερών μειοψηφιών», και αν τελικά η συνδιοργάνωση δεν δοθεί επειδή υπάρχει ο φόβος των επεισοδίων, τότε κάθε ομάδα χουλιγκάνων θα γνωρίζει ότι μπορεί να ποδηγετήσει τη χώρα κατεβάζοντας κάποιες βιτρίνες ή σπάζοντας μερικά κεφάλια. Και τότε θα μπούμε σε επικίνδυνες ατραπούς, επειδή είναι πολλές οι «θλιβερές μειοψηφίες» που θα ήθελαν, παρά την ασημαντότητά τους, να κυβερνούν τη χώρα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.11.2002
