Εμείς οι πολίτες και καταναλωτές κάποτε πρέπει να βρούμε το δίκιο μας. Και η αγορά μπορεί να μας βοηθήσει τα μάλλα…
Σε όλο τον κόσμο η τεχνολογία σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό λειτούργησε σε όφελος του καταναλωτή. Ναι μεν η εισαγωγή μιας καινοτομίας, επιβράβευε με κέρδος τον καινοτόμο, αλλά αυτό ήταν βραχυχρόνιο. Το αυξημένο κέρδος λειτουργεί ως δέλεαρ στους ανταγωνιστές, οι οποίοι υιοθετούν την καινοτομία και προκειμένου να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς ρίχνουν την τιμή των προϊόντων, με αποτέλεσμα το όφελος να περνά στον καταναλωτή. Αυτός είναι νόμος της αγοράς που λειτουργεί σε όλο τον κόσμο πλην της Ελλάδος, και συγκεκριμένα πλην του τραπεζικού μας συστήματος.
Έτσι λοιπόν αν κάποιος έχει λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας στην Αθήνα και θέλει να καταθέσει χρήματα από κάποιο μέρος της περιφέρειας θα του ζητηθούν «έξοδα» … τηλεπικοινωνιακά. Το ίδιο ισχύει και στην «Εμπορική», «Αλφα-Πίστεως». (Δεν ισχύει για τις «Eurobank» και «Πειραιώς»). Το εν λόγω χαράτσι (1-1,5 Ευρώ) είναι ένα κατάλοιπο της εποχής που η διασταύρωση των στοιχείων του καταθέτη γινόταν χειροκίνητα, δηλαδή δια του τηλεφώνου. Η χρονοβόρος και δραχμοβόρος αυτή πρακτική μπορεί μεν να αντικαταστάθηκε από τα σύγχρονα on-line συστήματα, η χρέωση όμως βολικά παρέμεινε. Κάτι σαν απολίθωμα, σε βάρος των καταθετών. Έχοντας δε ως δεδομένο — όπως αποκάλυψε προχθές ο συνάδελφος κ. Γιώργος Μαντέλας — ότι η διαφορά στα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων φτάνει και σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνά τις 6 ποσοστιαίες μονάδες, μπορούμε ασφαλέστατα να μιλάμε για «γδάρσιμο» των καταθετών.
Αυτό το γδάρσιμο δεν νομιμοποιεί κανένα καραγκιόζη ή φονιά με κόκκινο αστέρι (εξαρτάται αν η προκήρυξη είναι γνήσια ή όχι) να μιλά για «βρό(γ)χους στο λαιμό των πολιτών». Οι πολίτες έχουν δικούς τους τρόπους αντίστασης που μάλιστα θα πονέσουν περισσότερο τους απάχηδες των τραπεζών: μπορούν να μεταφέρουν για παράδειγμα όλες τις τραπεζικές τους συναλλαγές στο «Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο». Προσφέρει τα φθηνότερα τραπεζικά προϊόντα και τα καλύτερα επιτόκια καταθέσεων. Τα παραπάνω δεν συνιστούν έμμεση διαφήμιση, αλλά άμεση. Όπως θα στηλιτεύαμε τον εν λόγω οργανισμό για τυχόν παραλείψεις ή «γδάρσιμο», έτσι και τώρα πρέπει να διαλαλήσουμε το θετικό: Σήμερα το «Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο» συμφέρει τους καταθέτες και βάζει όρους ανταγωνισμού στην de facto ολιγοπωλιακή τραπεζική αγορά.
Εμείς οι πολίτες και καταναλωτές κάποτε πρέπει να βρούμε το δίκιο μας. Και η αγορά μπορεί να μας βοηθήσει τα μάλλα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.8.2002
