Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσει κάποιος τις μελανές σελίδες της ιστορίας του τόπου του…
Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσει κάποιος τις μελανές σελίδες της ιστορίας του τόπου του: Ο πρώτος είναι να τις αποσιωπήσει ελπίζοντας ότι αργά ή γρήγορα θα ξεχαστούν. Ο δεύτερος είναι να τις αντιμετωπίσει θαρρετά και να διδαχθεί απ’ αυτές. Όπως έκανε ο κ. Γκέρχαρντ Σρέντερ μιλώντας χθες στη Βαϊμάρη για την 60ή επέτειο από την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ. «Η ανάμνηση της εποχής του εθνικοσοσιαλισμού, του πολέμου, της γενοκτονίας και των εγκλημάτων αποτελεί κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας. Αποτελεί μία διαρκή ηθική ευθύνη», είπε.
«Δεν θέλουμε και δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει κάποτε μία νέα ευκαιρία για την αδικία και τη βία, τον αντισημιτισμό, το ρατσισμό και το μίσος απέναντι στους ξένους», προειδοποίησε ο Γερμανός καγκελάριος σε αυστηρό τόνο.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι εμάς δεν μας αγγίζουν αυτά, γιατί δεν είχαμε ναζιστικό φαινόμενο, ή ακόμη ότι δεν είχαμε μελανές σελίδες στην ιστορία. Είναι εκείνοι που αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την ιστορία με τον πρώτο τρόπο, εκείνον της αποσιώπησης με την ελπίδα της λήθης. Έτσι, όμως, εξασφαλίζουν πως τις μελανές σελίδες που ξεχνάμε θα τις επαναλάβουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11.4.2005