Θα πάμε να διαδηλώσουμε για τον καουμπόικο -κι όχι για τον αμερικανικό, όπως θα κάνουν άλλοι- χαρακτήρα της επέμβασης.
Εντάξει! Το γνωστό αντιαμερικανικό πανηγυράκι θα στηθεί και σήμερα στο Σύνταγμα.
Θα είναι εκεί όλοι εκείνοι που χωρίζουν το αίμα ανάλογα με την με τη χώρα από την οποία προέρχονται τα θύματα, εκείνοι που προχτές ψιθύρισαν για 3.000 νεκρούς «καλά να πάθουν» και σήμερα πονάνε για τα θύματα του αύριο.
Θα είναι και όσοι βάφτισαν «σοσιαλιστική» την επιδρομή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και ιμπεριαλιστική την Αμερικανική.
Θα είναι εκεί και ο κ. Λαλιώτης αλιεύοντας ψήφους από Αριστερά.
Θα είναι και οι εγχώριοι φίλοι του Κάραζιτς. Θα ηγείται ο κ. Κωνσταντόπουλος, ο οποίος κατά την διάρκεια της Γιουγκοσλαβικής κρίσης πήγε στο Βελιγράδι για τον κ. Μιλόσεβιτς, αλλά όχι και στην Πρίστινα για τον κ. Ρουγκόβα.
Πιθανότατα να είναι εκεί και τα καλόπαιδα που χθες φώναζαν ότι «δεν φτάνει το αίμα του Μπακογιάννη» αλλά τώρα θλίβονται για το αίμα των Ιρακινών που δεν έχουν ματαδεί.
Θα ‘ναι κόσμος πολύς, και πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν τις καλύτερες προθέσεις.
Οι περισσότεροι όμως;
Υπάρχει μπροστά μας ένας πόλεμος που δεν νομιμοποιείται ηθικά. Πιθανόν να μην έχει σχέση με το πετρέλαιο, αλλά σίγουρα δεν έχει σχέση με το δίκιο. Μπορεί να στοχεύει ένα δικτάτορα, αλλά δεν έχει στόχο τη Δημοκρατία.
Σίγουρα πρέπει να πέσει και τιμωρηθεί ο Σαντάμ, αλλά μέσα από συντεταγμένες διαδικασίες διεθνούς δικαίου.
Όσες κι όποιες έχουμε…
Χωρίς απόφαση του ΟΗΕ ο πόλεμος είναι εξ ορισμού άδικος.
Με απόφαση -όσο και αν οι χτυπιούνται αριστεριστές και περνούν υπογείως το σύνθημα- τα πράγματα αλλάζουν. Ο οργανισμός αυτός αποτελεί τη συλλογική βούληση της διεθνούς κοινότητας.
«Λειψή», θα πουν κάποιοι.
Λειψή, αλλά δεν έχουμε άλλη.
Πρέπει να διαδηλώσουμε για να την ενισχύσουμε, και όχι να ζητάμε (κατά περίπτωση μάλιστα) την κατάργηση της.
Χρειάζεται χωροφύλακας στις διεθνείς σχέσεις κι αυτός πρέπει να είναι ένας διευρυμένος σε αρμοδιότητες ΟΗΕ.
Γι’ αυτό πρέπει να πάμε στο Σύνταγμα.
Γιατί ο πόλεμος αυτός θα είναι παράνομος.
Πρέπει να ζητήσουμε σύστημα διεθνούς δικαιοσύνης.
Θα πάμε να διαδηλώσουμε για τον καουμπόικο (κι όχι για τον αμερικανικό -όπως θα κάνουν άλλοι) χαρακτήρα της επέμβασης.
Μπορεί να πούμε και κανένα σύνθημα κατά του Σαντάμ.
Με προσοχή όμως γιατί εκεί θα κυκλοφορούν πολλοί φίλοι του δικτάτορα, οι οποίοι αρέσκονται στις βιαιοπραγίες. Αρκεί να μην είναι αμερικανικές…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15.2.2003