Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα της μαζικής τρομοκρατίας.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα της μαζικής τρομοκρατίας. Για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο η Γηραιά Ήπειρος ετοιμάζεται για το χειρότερο. Μια πιθανή επίθεση με χημικά ή/και πυρηνικά όπλα.
Μπορεί η 11η Σεπτεμβρίου να μοιάζει απόμακρη και το Μπαλί μακρινό, η επιχείρηση όμως των Τσετσένων ανταρτών στο θέατρο της Μόσχας φέρνει την ισλαμική τρομοκρατία στην αυλή της Ευρώπης. Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., ετοιμάζονται – κι ας μην τ’ ομολογούν – για τα χειρότερα. Η άσκηση στη Νότια Γαλλία είναι ένα κομμάτι αυτής της προετοιμασίας. Το σενάριο προβλέπει επίθεση με πυρηνικά και χημικά όπλα σε πολυσύχναστους χώρους. Επίσης προβλέπει και τραγικά αποτελέσματα. Εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.
Η απειλή του φονταμενταλιστικού Ισλάμ είναι υπαρκτή. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπήσει και στην Ε.Ε. Η Ελλάδα μπορεί να μην είναι στο επίκεντρο, αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκ των πραγμάτων θα την κάνουν κέντρο του κόσμου για ένα μήνα. Πολλοί Ευρωπαίοι βεβαίως πιπιλάνε την καραμέλα της «τρομολαγνείας» και πιστεύουν πως «ένας είναι ο εχθρός, ο παλιός καλός ιμπεριαλισμός», αλλά πάλι αν κάποιος στις 10 Σεπτεμβρίου του 2001 μίλαγε για μαζικό χτύπημα στις ΗΠΑ, σίγουρα θα εθεωρείτο τρελός. Υπάρχουν όμως οι επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ισραήλ ενάντια στη θέληση της Παλαιστινιακής ηγεσίας, επιθέσεις που δεν έχουν στόχο κάποια πολιτική λύση αλλά αντιθέτως υπονομεύουν κάθε προσπάθεια για εξεύρεση λύσης. Η επιχείρηση στη Μόσχα παρά τα πολιτικά αιτήματα, ήταν κι αυτή μια επιχείρηση θρησκευτικής τρομοκρατίας. Η εκατόμβη στο Μπαλί πρέπει να διαλύσει κάθε αμφιβολία. Η ισλαμική τρομοκρατία πλέον χτυπά παντού, κι έχει κάποια ειδοποιά χαρακτηριστικά που την κάνει εφιαλτική.
Πρώτον. Υπάρχει θρησκευτική τρομοκρατία, άσχετα αν αναδεικνύει πολιτικά αιτήματα. Μπορεί δηλαδή οι Τσετσένοι στο θέατρο της Μόσχας να ζητούσαν απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από τον Καύκασο, οι μαρτυρίες όμως λένε ότι οι μαυροφορούσες αντάρτισσες δήλωναν «χαρούμενες επειδή θα πεθάνουν και θα καταλήξουν στην αγκαλιά του Αλλάχ». Από τη στιγμή που ένας παίκτης του πολιτικού παιγνίου βάζει μεταθανάτιους στόχους, κανένας πολιτικός συμβιβασμός δεν του είναι αρκετός. Ακόμη κι αν ικανοποιηθούν τα δίκαια ή άδικα πολιτικά αιτήματα που έχει ως βιτρίνα ο ισλαμικός φονταμενταλισμός (δίκαιη λύση στο Παλαιστινιακό, απόσυρση Ρώσων από την Τσετσενία, απόσυρση Αμερικανών που σταθμεύουν στον Κόλπο κ.λ.π.), οι θεοκράτες που ελέγχουν αυτά τα κινήματα δεν μπορούν να σταματήσουν εκεί. Στόχος είναι η κατ’ αυτούς θεϊκή επιταγή υπόταξης των απίστων στο νόμο του Ισλάμ. Από την στιγμή που κάποιος βάζει το Θεό στην πολιτική κανένας ορθολογισμός, κανένας συμβιβασμός, καμία πολιτική λύση δεν είναι νοητή. «Ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός έχει παγκόσμιες φιλοδοξίες: την υποταγή του κόσμου στο ολοκληρωτικό σύστημα της Σαρίας, ένα φασιστικό σύστημα που σχεδιάστηκε για να ελέγχει όλες τις πράξεις των ατόμων», έγραψε ο πρόεδρος του «Ινστιτούτου για την εκκοσμίκευση της Ισλαμικής Κοινωνίας» Ιμπ Γουαράκ.
Δεύτερον. Το γεγονός ότι η τρομοκρατία του φονταμενταλιστικού Ισλάμ είναι θρησκευτική σημαίνει ότι στις δυτικές κοινωνίες δεν υπάρχουν άμαχοι αλλά μόνο άπιστοι. Δυνάμει στόχος είναι οποιοσδήποτε δεν ασπάζεται τις επιταγές της θρησκείας (π.χ. θαμώνας των «αμαρτωλών ντισκοτέκ» στο Μπαλί) ή πολίτης του «Μεγάλου Σατανά» (Δίδυμοι Πύργοι).
Τρίτον. Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με θρησκευτική τρομοκρατία ο η ανθρώπινη ζωή είναι επουσιώδης λεπτομέρεια. Πολύ δε περισσότερο – κι αυτό την κάνει εξαιρετικά επικίνδυνη – η ζωή των ίδιων των τρομοκρατών. «Αν ο θάνατος θεωρηθεί τελειωτικός, κάποιος ορθολογικά πράτων θα έχει υψηλή εκτίμηση στη ζωή του και θα διστάσει να την θέσει σε κίνδυνο», έγραψε ο μεγάλος βιολόγος και φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ντόκινς. «Αυτό κάνει τον κόσμο ασφαλέστερο μέρος, όπως κι ένα αεροπλάνο είναι πιο ασφαλές αν ο αεροπειρατής θέλει να ζήσει. Από την άλλη, αν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πιστέψουν ή πεισθούν από τους ιερείς τους, ότι ο μαρτυρικός θάνατος είναι αντίστοιχο με το πάτημα ενός κουμπιού που θα μας στείλει σε ένα άλλο σύμπαν, τότε ο κόσμος γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος. Ειδικά αν πιστέψουν ότι το άλλο σύμπαν είναι μια παραδεισένια διαφυγή από τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Προσθέστε δε τις (γελοίες και απαξιωτικές για τις γυναίκες) σεξουαλικές υποσχέσεις και δεν θα μείνει καμιά απορία γιατί τόσοι αφελείς και οργισμένοι νέοι στριμώχνονται στον προθάλαμο ώστε να επιλεγούν για υποθέσεις αυτοκτονίας.»
Οι λύσεις δεν είναι εύκολες. Ναι, η φτώχεια τροφοδοτεί με «μαχητές» το Ισλάμ. Ναι, υπάρχει συσσωρευμένη πικρία στον αραβικό κόσμο για το Παλαιστινιακό. Ναι, οι επιχειρήσεις του Ρώσικου στρατού στην Τσετσενία παραβιάζουν βάναυσα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλα αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να λυθούν μεσοπρόθεσμα. Βραχυπρόθεσμα όμως πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27.10.2002
