Δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο: να υπάρχει κυβερνητική μεθόδευση συγκάλυψης ή να είναι οι μηχανισμοί ασφάλειας της χώρας σε τέτοια χάλια;
Ας δεχθούμε τον κυβερνητικό ισχυρισμό ότι στο σύστημα πληροφόρησης της κυβέρνησης υπάρχουν διοικητικές αρρυθμίες, τέτοιες που επέτρεψαν και σε δεύτερο κατηγορούμενο της υπόθεσης Siemens να πετάξει προς άγνωστη κατεύθυνση. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε σύμπας ο ελληνικός λαός, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, άθεοι, εβραίοι, βουδιστές κ.λπ. πρέπει να κάνουμε κάποιου τύπου δοξολογία. Να πούμε: «πάλι καλά που διέφυγε ο ταμίας της Siemens και δεν μπήκε καμιά ταξιαρχία γείτονος χώρας στα σύνορά μας». Διότι οι θρυλούμενες «διοικητικές αρρυθμίες» δεν αφορούν τις συνταγογραφήσεις του ΙΚΑ. Εχουν να κάνουν με τον πιο ευαίσθητο μηχανισμό ασφάλειας της χώρας. Την πληροφόρησή της για τα τεκταινόμενα στο εξωτερικό.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι κάποια Παρασκευή έρχεται στο υπουργείο Εξωτερικών ένα απόρρητο σήμα για «περίεργες κινήσεις ξένων στρατευμάτων στα σύνορά μας». Σύμφωνα με όσα μαθαίνουμε, με αφορμή τη διαφυγή του κ. Χρήστου Καραβέλα, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα το μάθαινε την επόμενη Πέμπτη. Και μπορεί έξι μέρες στην πολιτική να είναι πολύς χρόνος, σε ζητήματα ασφάλειας της χώρας είναι επικίνδυνα πολύς χρόνος. Εντάξει! Η ύφεση στα σύνορά μας είναι δεδομένη, αλλά στον κόσμο υπάρχουν τρομοκράτες, διακινούνται ναρκωτικά, γίνεται δουλεμπόριο, κυκλοφορούν πράκτορες κ.λπ. Πόσα τέτοια απόρρητα σήματα πήγαν χαμένα επειδή έκαναν σχεδόν μια εβδομάδα να φτάσουν στον αρμόδιο αποδέκτη τους;
Σύμφωνα με όσα μάθαμε από τη δεύτερη αυτή απόδραση, ο μηχανισμός πληροφόρησης λειτουργεί πολύ καλά στη βάση, αλλά χωλαίνει πάρα πολύ στην κορυφή. Δηλαδή οι άνθρωποι στην πρεσβεία μας στην Ουρουγουάη έπραξαν το καθήκον τους με το παραπάνω: έμαθαν τι έκανε ο διαφυγών ταμίας της Siemens κι ενημέρωσαν την Παρασκευή το υπουργείο Εξωτερικών. Σαββατοκύριακο δεν δουλεύουν στη Βασιλίσσης Σοφίας; Και για να γίνει κάποια ενέργεια πρέπει να φτάσει στην ίδια την υπουργό. Δηλαδή μέχρι την Τρίτη που το έμαθε η κ. Μπακογιάννη δεν είχε κινηθεί τίποτε; Κι αν η υπουργός λείπει στο εξωτερικό ο μηχανισμός πληροφόρησης παραλύει; Ολες οι απόρρητες πληροφορίες λιμνάζουν στο γραφείο της και ουδείς ασχολείται; Δεν υπάρχει παράλληλος υποστηρικτικός μηχανισμός;
Τελικά, δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο: να υπάρχει κυβερνητική μεθόδευση συγκάλυψης ή να είναι οι μηχανισμοί ασφάλειας της χώρας σε τέτοια χάλια;
Βέβαια υπάρχει κάτι καθησυχαστικό: στη διερεύνηση του σκανδάλου Siemens πλημμυρίσαμε από «διοικητικές αρρυθμίες». Πότε χαλάει το φωτοτυπικό και λείπουν κρίσιμα χαρτιά από τη δικογραφία, πριν από λίγο καιρό ξεχάστηκε στο συρτάρι του ανακριτή ένα σημαντικό έγγραφο, τώρα καθυστερούν και τα απόρρητα σήματα. Ετσι μια υπόθεση που έκλεισε στη Νιγηρία πριν από δύο χρόνια στην Ελλάδα ακόμη σέρνεται.
Η καθησυχαστική εκδοχή της συγκάλυψης ενισχύεται και από ένα επιπλέον ερώτημα: Πώς μπορεί ένας κρατικός μηχανισμός, που στην υπόθεση Βατοπεδίου έδειξε ένα θαυμαστό βαθμό αυτοοργάνωσης (έκανε χωρίς πολιτική καθοδήγηση ένα τεράστιο πρόγραμμα ανταλλαγής ακινήτων και οικοπέδων, αποχαρακτήρισε δάση και αρχαιολογικούς χώρους σε μηδενικό χρόνο), να παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα αρρυθμιών σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση σκανδάλων;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 2.6.2009
