Πως θα αντιδρούσε το σύστημα αν σε ένα από τα πολλά νυχτερινά κέντρα που λειτουργούν χωρίς άδεια συνέβαινε μια τραγωδία;
Eκείνοι που ξενυχτούσαν μπροστά στην τηλεόραση δυσανασχέτησαν που τα κανάλια διέκοψαν τη μετάδοση της ταινίας για ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων. «Σάββατο προς Κυριακή, τι μπορεί να έγινε;» αναρωτηθήκαν. Οι πρώτες πληροφορίες που ασθμαίνων ο τηλεπαρουσιαστής μετέδιδε ήταν συγκεχυμένες: «Φωτιά ξέσπασε στο νυχτερινό κέντρο της παραλιακής οδού? Λολομπρίτζιντα? και ισχυρές δυνάμεις της πυροσβεστικής σπεύδουν επιτόπου. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για θύματα, ούτε μπορεί να εκτιμηθεί το μέγεθος των ζημιών».
Η ταινία συνεχίζεται κανονικά μέχρι να διακοπεί και πάλι από τον αγχωτικό ήχο του έκτακτου δελτίου: «Εχουμε τις πρώτες εικόνες από τον τόπο της καταστροφής». Μακρινό πλάνο. Κόκκινες και μπλε λάμψεις, από τα φώτα των πυροσβεστικών και ασθενοφόρων, φωτίζουν το πρόσωπο του νεαρού ρεπόρτερ, ο οποίος μιλά για πυρκαγιά που ξεκίνησε από άγνωστη αιτία, ενώ μεταφέρει φόβους για θύματα.
Την επόμενη μέρα από το πρωί τα κανάλια μεταδίδουν τον απολογισμό της καταστροφής. «Τόσα παιδιά 16-25 χρόνων χάθηκαν στη φωτιά που ξεκίνησε από άγνωστη αιτία. Πολλά από τα θύματα ποδοπατήθηκαν εξαιτίας του πανικού. Τα ελλιπή συστήματα πυρόσβεσης για ανεξήγητο λόγο δεν λειτούργησαν».
Η κάμερα στρέφεται στον αρχηγό της πυροσβεστικής που πήγε επιτόπου να εκτιμήσει την κατάσταση. «Το ειδικό ανακριτικό τμήμα της υπηρεσίας μελετά όλα τα ενδεχόμενα», ξεκινά περίλυπος την δήλωσή του ο αρχηγός. «Δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε η καταστροφή, αλλά ελέγχουμε όλα τα ενδεχόμενα. Τώρα όμως η σκέψη μας πρέπει να είναι στα δέκα αδικοχαμένα παιδιά. Σας ευχαριστώ…».
«Είχε άδεια λειτουργίας το κατάστημα;». «Εξ όσων γνωρίζω όχι, αλλά γι’ αυτό πρέπει να ρωτήσετε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής».
Το βράδυ στα κανάλια στήνεται το γνωστό συμπούρμπουλο, υπό τον τίτλο «φως στα αίτια της τραγωδίας». Οκτώ παράθυρα με τους γνωστούς σχολιαστές να σχίζουν τα ιμάτιά τους (ένας απ’ αυτούς κατά παράδοση δακρύζει), ενώ ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος δηλώνει αναρμοδιότητα για το έγκλημα, διότι «τα όργανα του τμήματος δεν επαρκούν ούτε για τα συμβάντα μιας νύχτας».
Κάποιοι θυμούνται ότι σε κέντρο χωρίς άδεια έκανε η κρατική ΕΡΤ εκδήλωση για την «Γιουροβίζιον» και σύλλογοι αστυνομικών τον χορό τους. Οι καταγγελίες περισσεύουν ενώ κάποιοι αριστεροί μαϊντανοί βγάζουν συνολικότερα συμπεράσματα για «το σύστημα που βάζει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους».
Τα κανάλια παρουσιάζουν με φανταχτερά γραφήματα τα «αναπάντητα ερωτήματα»: «Πώς λειτουργούσε το κατάστημα χωρίς άδεια;», «γιατί δεν ελέγχθηκε από τους αρμόδιους ότι οι πόρτες ανοίγουν προς τα μέσα;», «πως βρέθηκαν ανήλικοι σε μπαρ που απαγορεύεται η είσοδός τους;» κλ. π.
Ο εισαγγελέας διατάσσει την προφυλάκιση του υπεύθυνου του καταστήματος (δεν είναι ο ιδιοκτήτης, αλλά η βιτρίνα του) ενώ κύκλοι του Μαξίμου διαρρέουν ότι «ο πρωθυπουργός είναι συγκλονισμένος από την τραγωδία». Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης καταθέτει νομοσχέδιο για να γίνουν πιο αυστηρές οι ποινές για εκείνους που λειτουργούν καταστήματα χωρίς άδεια…
Τα παραπάνω βέβαια συνθέτουν μια φανταστική ιστορία που ελπίζουμε να παραμείνει φανταστική. Πόσο πιθανή όμως είναι;
Σύμφωνα με την πραγματική ανακοίνωση της Νομαρχίας Αθηνών, οκτώ νυχτερινά κέντρα λειτουργούν χωρίς άδεια. Μάλιστα, ο νομάρχης κ. Σγουρός ανέφερε ότι παρ’ όλο που με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου τα καταστήματα σφραγίζονται με τη συνδρομή της Αστυνομίας, μετά τη σφράγιση, ο ιδιοκτήτης προσφεύγει με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Διοικητικό Πρωτοδικείο, το οποίο συνήθως κάνει δεκτό το αίτημα και αποσφραγίζεται το κατάστημα.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν: πόσο άραγε απέχει η φαντασία από την πραγματικότητα;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 6.2.2007
