Το να υποχρεώνονται οι Έλληνες πολίτες να πληρώνουν για να μάθουν τους νόμους του κράτους αντιβαίνει στη λογική αφού «άγνοια νόμου δεν συγχωρείται».
Πριν ένα ακριβώς μήνα χειροκροτούσαμε από τούτη δω τη στήλη τον υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο διότι, σύμφωνα με δηλώσεις του, καταργούσε μια αντισυνταγματική πρακτική κι έναν παραλογισμό που ίσχυε σε σχέση με το Εθνικό Τυπογραφείο.
To Eθνικό Tυπογραφείο, ως γνωστόν, είναι παραγωγός της βασικής πληροφορίας που παράγει το ελληνικό κράτος. Eκδίδει – δημοσιοποιεί όλες τις πράξεις τις συντεταγμένης Πολιτείας (νόμοι, διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις κ.λπ.). Πριν από μερικά χρόνια άρχισε να περνά τα φύλλα της Εφημερίδος της Κυβέρνησης στο Διαδίκτυο. Προς μεγάλη έκπληξη όλων η πρόσβαση σ’ αυτή την πληροφορία δεν ήταν δωρεάν για τους Έλληνες πολίτες.
Το να υποχρεώνονται οι Έλληνες πολίτες να πληρώνουν για να μάθουν τους νόμους του κράτους αντιβαίνει στη λογική αφού «άγνοια νόμου δεν συγχωρείται». Αν η πληροφορία για τους νόμους πωλείται, τότε μόνο οι έχοντες και κατέχοντες θα έχουν γνώση του νόμου.
Πέραν αυτού, η ηλεκτρονική πώληση των νόμων αντιβαίνει στο άρθρο 5α. παρ.2 του ελληνικού Συντάγματος που ορίζει: «Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους».
Η κοινωνία της πληροφορίας προϋποθέτει την πληροφορία. Και η συμμετοχή στην Κοινωνία της Πληροφορίας θέλει πρόσβαση τουλάχιστον στη βασική πληροφορία ?άγνοια της οποίας μάλιστα διά νόμου δεν συγχωρείται.
Πριν ένα μήνα ο κ. Παυλόπουλος έκανε μια ορθή κίνηση. Δήλωσε ότι «πέρα από την κωδικοποίηση της νομοθεσίας και τον εκσυγχρονισμό της και τη χρηστική διαμόρφωση των τευχών της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, καθιερώνεται πλέον, μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η ελεύθερη πρόσβαση του πολίτη διά του Διαδικτύου, στα τεύχη αυτά. Επιπλέον, διαμορφώνονται οι συνθήκες ώστε η εξυπηρέτηση αυτή να επεκτείνεται στο μέλλον ανάλογα με την εξέλιξη της τεχνολογίας».(Δηλώσεις 10.1.2006). «Μπράβο του!» αναφωνήσαμε από τούτη δω τη στήλη…
Προχθές, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Με εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών δηλώνεται πως οι νόμοι βγαίνουν στο παζάρι. «Αποφασίζουμε τη διάθεση στους πολίτες και τη χρήση προπληρωμένης κάρτας για την αγορά και προμήθεια μεμονωμένων δημοσιευμάτων της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, μέσω Διαδικτύου… Η τιμολόγηση των ΦΕΚ θα γίνεται με βάση τον αριθμό σελίδων και καθορίζεται σε 0,05 ευρώ ανά σελίδα, με την υποχρέωση του χρήστη να προμηθεύεται ηλεκτρονικά το ΦΕΚ ολόκληρο από το Pdf αρχείο και όχι μεμονωμένα μέρη του. Αρχικά θα κυκλοφορήσουν κάρτες των 5 ευρώ και 20 ευρώ, με χρόνο ισχύος ενός (1) έτους από τη στιγμή που ο πελάτης θα εισάγει το PIN το οποίο αναγράφεται στην κάρτα».
Τελικά τι ακριβώς ισχύει; Θα υπάρξει η «ελεύθερη πρόσβαση του πολίτη διά του Διαδικτύου» στην εφημερίδα της κυβέρνησης, όπως μας είπε προ μηνός ο κ. Παυλόπουλος, ή το κράτος θα συνεχίσει δι’ άλλων τρόπων (με ηλεκτρονικές κάρτες και pin) να πουλά τη βασική του πληροφορία, όπως φαίνεται από την προχθεσινή εγκύκλιο; Κι αν ισχύει το δεύτερο, το άρθρο 5α πάει περίπατο;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 12.2.2006
