Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών, με τις μεθοδεύσεις του, δεν πήρε στο λαιμό του μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά κι ένα κομμάτι του αναπτυξιακού μέλλοντος της χώρας.
Το πρώτο συμπέρασμα από την ιστορία «Πάχτα», είναι προφανές. Η δυναμική που είχε αποκτήσει το ΠΑΣΟΚ μετά την αναγγελία αλλαγής αρχηγού κόπηκε βιαίως. Κανείς πλέον δεν θα ασχοληθεί με τον αρχηγό, όλοι ασχολούνται με το κόμμα του. Και κυρίως, με αυτό που ευφυώς ονομάστηκε «βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ». Κι αν την προηγούμενη φορά χρειάστηκε η αλλαγή αρχηγού για να ανατραπεί το δυσμενές για την κυβέρνηση κλίμα, τώρα τι μπορεί να αλλάξει; Το κόμμα; Δύσκολο. Το κόμμα είναι μηχανισμοί, πελατειακές σχέσεις, προσωπικοί ψήφοι, ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας το οποίο όζει μεν σκανδάλων, αλλά είναι κι εκλογικός μηχανισμός. Κυνηγά και φέρνει ψήφους. Όσους φέρει…
Αυτό όμως αφορά το πολιτικό σκηνικό το οποίο πλέον έχει πλέον την δική του δυναμική η οποία θα εμφανιστεί στις εκλογές της 7ης Μαρτίου. Οι εκλογές κατά συντριπτική πιθανότητα κρίθηκαν. Το ΠΑΣΟΚ τις χάνει, η Νέα Δημοκρατία τις κερδίζει. Και μετά;
Υπάρχουν και κάποια δευτερεύοντα (χρονικά), αλλά πρωτεύοντα στην ουσία και υπόγεια αποτελέσματα της τροπολογίας Πάχτα. Αυτά θα μας απασχολήσουν στο εγγύς μέλλον, μόλις κάτσει ο κουρνιαχτός.
- Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών, με τις μεθοδεύσεις του, δεν πήρε στο λαιμό του μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά κι ένα κομμάτι του αναπτυξιακού μέλλοντος της χώρας. Υπάρχουν δεκάδες (και πιθανώς εκατοντάδες επενδυτικά σχέδια) που λιμνάζουν στο γραφειοκρατικό τέλμα του κράτους τα οποία για να προχωρήσουν χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις και ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις. Με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, ποιος υπουργός στο μέλλον θα τολμήσει να απεγκλωβίσει το σύστημα (αυτό που στην ουσία απαγορεύει τις επενδύσεις στη χώρα) με τροπολογίες που κινούνται στα όρια της νομιμότητας; Η υπόθεση Πάχτα σε συνδυασμό με την υπόθεση Σταθέα μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη παραλυσία τη χώρα, τουλάχιστον στον τομέα οικιστικής και τουριστικής ανάπτυξης.
- Η τροπολογία Πάχτα ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για κάθε σύμβαση που συνάπτει το ελληνικό δημόσιο. Ήδη υπάρχει η καταγγελία για την πώληση της «Γενικής Τράπεζας», αύριο θα γίνει το ίδιο για την «Ολυμπιακή» και μεθαυρίο για τη ΔΕΗ. Οι διαρθρωτικές αλλαγές, που θρυλούνται ότι χρειάζεται η ελληνική οικονομία, για να προχωρήσει, πάντα θα σκιάζονται από την υποψία σκανδάλων. Πως θα προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις η επόμενη κυβέρνηση (όλοι υποψιαζόμαστε ποια θα είναι αυτή) αν το κυρίαρχο δόγμα στην κοινωνία είναι πως κάθε επιχειρηματίας θέλει να πιει με το μπουρί της σόμπας τον ιδρώτα του ελληνικού λαού;
- Το κλίμα όπως διαμορφώνεται ακυρώνει τις ευρύτερες και αναγκαίες μετεκλογικά συναινέσεις που θα χρειαστούν για να υπερπηδηθούν οι κοινωνικές και πολιτικές αγκυλώσεις, ώστε να προχωρήσουν κάποια πράγματα. Το ζήτημα είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 1989 πάμε σε εκλογές με κυρίαρχο θέμα τα σκάνδαλα. Αυτό δημιουργεί αντισυσπειρώσεις στο λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ. Ένα ΠΑΣΟΚ που θα παρουσιάσει την ήττα όχι ως συντριβή της βρώμικης πορείας του, αλλά ως ήττα της υπέρβασης που επιχειρεί να κάνει το εκσυγχρονιστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Αν αυτές οι αντισυσπειρώσεις αποκτήσουν δυναμική, θα γίνουν μια σοβαρή τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια νοικοκυρέματος της χώρας.
Η πληγή που άνοιξε η τροπολογία Πάχτα είναι τεράστια για το κυβερνών κόμμα. Αυτό είναι δεδομένο. Όπως προχωρά όμως ο δημόσιος διάλογος η ζημιά δεν θα περιοριστεί στο ΠΑΣΟΚ. Θα πλήξει καίρια κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού της οικονομίας από το κράτος. Κάτι που στο τέλος θα το πληρώσουμε όλοι μας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27.1.2004
