Γιάννης Βούλγαρης: Η Ελλάδα αφομοίωνε τις πιο “εύκολες” επιφανειακές και καταναλωτικές όψεις του εκσυγχρονισμού, παρά τα “δυσκολότερα” και απαιτητικότερα παραγωγικά και κοινωνικά μοντέλα… («Η Πρόκληση της ηγεμονίας»)
Ο κ. Γιάννης Βούλγαρης είναι από τις ουσιαστικές φωνές της Αριστεράς. Γι’ αυτό και δεν κραυγάζει. Μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων «Τα Νέα» και «Αυγή» ανατέμνει σε τακτικά διαστήματα την πολιτική επικαιρότητα (ελληνική και διεθνή) δίνοντας αυτό που λείπει από τον ελληνικό Τύπο: το ζουμί της -εκείνη τη μακροθεώρηση που είναι αναγκαία για να κατανοήσει κάποιος τις διεργασίες της πολιτικής σκηνής. Ο συγγραφέας του «Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης 1974-1990» συγκέντρωσε όλο αυτό το πολύτιμο αλλά διάσπαρτο υλικό σε ένα μικρό τόμο με τίτλο «Η Πρόκληση της ηγεμονίας» (εκδόσεις «Πόλις»).
Στο βιβλίο του ο κ. Βούλγαρης δεν χαρίζεται: «Ο τρόπος ένταξης της Ελλάδας στο ευρώ», γράφει, «επανέλαβε ένα “μοντέλο” εκσυγχρονισμού και “κυνηγητού της Ανεπτυγμένης Δύσης” το οποίο συχνά συναντάμε στην ιστορία του εθνικού μας κράτους… Η Ελλάδα πιεζόμενη από την ανάγκη να μη χάσει το τρένο του εκσυγχρονισμού, αποδεικνυόταν, αποδεικνυόταν δεκτική των εκσυγχρονιστικών τάσεων που ερχόταν από τη Δύση. Αφομοίωνε όμως τις πιο “εύκολες” επιφανειακές και καταναλωτικές όψεις του εκσυγχρονισμού, παρά τα “δυσκολότερα” και απαιτητικότερα παραγωγικά και κοινωνικά μοντέλα… Έτσι συνέβη και με το ευρώ… Ο στόχος επιτεύχθηκε, έμεινε όμως ένα σημαντικό αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό έλλειμμα. Έτσι η Ελλάδα του ευρώ αντιμετωπίζει και πάλι ένα γνωστό δίλημμα: θα ανταγωνιστεί τις άλλες χώρες με επιλογές και μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν τα ποιοτικά και καινοτόμα χαρακτηριστικά της ή θα ανταγωνιστεί “όπως μπορεί” υιοθετώντας φθηνότερες και παραδοσιακότερες λύσεις;
»Μπροστά σ’ αυτό το δίλημμα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ρέπουν προς την εύκολη λύση. Έχουν πετύχει πλέον να αναδεικνύουν ηγεσίες προσανατολισμένες στον εθνικό στόχο, αλλά ως κομματικοί οργανισμοί συντάσσονται κατά κανόνα με τις τάσεις παθητικής προσαρμογής που αναδύονται από την κοινωνία… Περισσότερο το ΠΑΣΟΚ αλλά από κοντά και η ΝΔ εξέφρασαν την Ελλάδα, που αισθάνθηκε ότι μπορεί και θέλει να προσεγγίσει και να γευτεί, έστω με χρονική υστέρηση, τα ήθη τις συμπεριφορές και τους θεσμούς [της] αναπτυγμένης Δύσης. Μάλιστα, όταν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης η αξία της συλλογικότητας υποχώρησε… η τάση αυτή πήρε χαρακτήρα διεκδίκησης μιας ατομικιστικής ισότητας, ενισχύοντας μέχρι ανορθολογισμού την ιδιωτική κατανάλωση σε βάρος των δημοσίων υποδομών. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έγιναν κόμματα του μποτιλιαρισμένου Ι.Χ. και τους αυθαίρετου εξοχικού…»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.6.2003