Οι εχέφρονες κάθε πολιτικού χώρου οφείλουν να καταδικάσουν απερίφραστα κάθε μορφή φυσικής βίας. Όποιον σκοπό κι αν διακηρύσσουν ότι έχουν εκείνοι που ασκούν τη βία.
Δεν θυμίζουν άλλες εποχές αυτά που συνέβησαν στο κέντρο της Αθήνας, χθες και προχθές. Θυμίζουν άλλους τόπους. Ο εμπρησμός του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας και ο ξυλοδαρμός του προέδρου της ΓΣΕΕ, Χρήστου Πολυζωγόπουλου και του συνεργάτη του, καθηγητή, Σάββα Ρομπόλη, είναι κρούσματα που ξεφεύγουν από τη σφαίρα της πολιτικής βίας. Ανήκουν στο χώρο του οργανωμένου εγκλήματος και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν. Υπάρχει μια μαφία με πολιτική λεοντή, η οποία ληστεύει τράπεζες και αν υπάρξει αντίσταση στέλνει μηνύματα τιμωρίας: Ή μας αφήνετε να ληστεύουμε ανενόχλητοι ή σας καίμε τα μαγαζιά. Όπως ακριβώς έκανε η διαβόητη «Καμόρα».
Το κρούσμα της επίθεσης εις βάρος του προέδρου της ΓΣΕΕ ?στην υποτιθέμενα καλύτερα φρουρούμενη περιοχή της Ελλάδος? πρέπει να μας αφυπνίσει. Κάποιοι θεωρούν εαυτούς υπεράνω του νόμου και των δυνάμεων ασφαλείας, ότι δηλαδή, μπορούν να δέρνουν όποιον θέλουν εν μέση οδώ χωρίς καν πρόσχημα την πολιτική. Η δολοφονική οργάνωση «17 Νοέμβρη» εγκληματούσε για να δημοσιεύονται τα παραληρηματικά μανιφέστα της. Αυτοί εγκληματούν χωρίς καν το φερετζέ της προκήρυξης. Καίνε υποκαταστήματα τραπεζών για να μπορούν να τα ληστεύουν ανενόχλητοι, χτυπούν τον εκλεγμένο πρόεδρο των εργαζομένων όπως οι τραμπούκοι του Mεσοπολέμου στο Σικάγο.
Η νομοθετική απάντηση σε αυτά τα εγκλήματα υπάρχει και ονομάζεται «νόμος κατά του οργανωμένου εγκλήματος», αυτός που συκοφαντικά ονομάστηκε «τρομονόμος». Όμως δεν αρκεί αυτή η απάντηση. Πρέπει να υπάρξει αντίδραση και από το χώρο της εργασίας, από τον απλό πολίτη. Πρέπει η ΓΣΕΕ να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους να κάνει επιτέλους εκείνες της κινητοποιήσεις ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Έφτασε η ώρα. Η μαφία χτυπάει πλέον και τους ανθρώπους της.
Ταυτόχρονα, όμως, χρειάζεται να καταδικαστεί κάθε μορφή βίας. Είτε αυτή έχει πολιτική λεοντή είτε όχι. Η επίθεση των μελών του ΠΑΜΕ κατά του προέδρου και αντιπροέδρου της ΟΚΕ, κ. Αναλυτή και Κεφαλά, ανήκει στην ίδια κουλτούρα της βίας. Φυσικά δεν είναι ίδια τα περιστατικά (όπως και τα ναζιστικά εγκλήματα δεν είναι ίδια με τα σταλινικά) αλλά ανήκουν στον ίδιο τρόπο σκέψης, που θέλει τη βία θεμιτό μέσον για την επίτευξη στόχων. Είτε αυτοί είναι καλοί, όπως οι διακηρυγμένοι στόχοι του ΠΑΜΕ, είτε είναι μαφιόζικοι όπως οι ληστείες των τραπεζών. Οι εχέφρονες κάθε πολιτικού χώρου οφείλουν να καταδικάσουν απερίφραστα κάθε μορφή φυσικής βίας. Όποιον σκοπό κι αν διακηρύσσουν ότι έχουν εκείνοι που ασκούν τη βία.
Πρέπει τέλος, να πάψει η διά της τεθλασμένης απενοχοποίηση των εγκληματιών όπως αυτοί που ξυλοκόπησαν τον κ. Πολυζωγόπουλο. Δεν εννοούμε τη λυσσαλέα υπεράσπιση διά των δήθεν «πολιτικών εγκλημάτων» ανθρώπων που κατηγορούνται για συρροή δολοφονιών. Εννοούμε τον άσχετο και επικίνδυνο παραλληλισμό που έκανε προχθές συνδικαλιστής σε εκπομπή του «Alpha», ότι παρόμοιο «έγκλημα» με τον ξυλοδαρμό του προέδρου της ΓΣΕΕ, ήταν η απόφαση των τραπεζών για ξεχωριστές διαπραγματεύσεις ανά τραπεζικό σωματείο.
Τέτοιου τύπου δηλώσεις δεν ενοχοποιούν τους τραπεζίτες, αθωώνουν τους μαφιόζους. Χειρότερα: Δημιουργούν την αίσθηση ότι στη «βία» των τραπεζών πρέπει να υπάρχει βίαιη απάντηση, έστω με ξυλοδαρμό των συνδικαλιστών.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.2.2006
