Το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» απέδειξε ακόμη μια φορά ότι εκείνοι που φωνασκούν περισσότερο για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος είναι οι πλέον ανίκανοι για να την προστατεύσουν.
Καλά! Να προστατεύσουμε το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων. Να διατηρήσουμε υψηλά το ηθικό τους. Πώς όμως αυτά τα δύο προσωποποιούνται στον κ. Χρήστο Λυμπέρη; Είναι ο τότε ανακληθείς εξ αποστρατείας ναύαρχος, οι Ένοπλες Δυνάμεις αυτοπροσώπως; Δεν μπορεί ο τότε ΓΕΕΘΑ να υπερεκτίμησε τις δυνατότητες των φρεγατών του (ναύαρχος ων) και να του πήραν οι Τούρκοι το νησί με μια βαρκούλα; Και πώς αυτή η κακή εκτίμηση ενός ανθρώπου αμαυρώνει τις Ένοπλες Δυνάμεις συνολικά;
Το βασικότερο ερώτημα: Μάθαμε κάτι από την νύχτα των Ιμίων; Πώς στην ευχή έγινε η τουρκική απόβαση στην καλύτερα φυλασσόμενη περιοχή της υφηλίου; (Σ.Σ.: Εκείνο το βράδυ ούτε τα πυρηνικά σιλό των υπερδυνάμεων δεν είχαν τόσα στρατεύματα γύρω τους.) Ήταν απλώς ένα «ατυχές συμβάν», όπως το χαρακτηρίζει στην ανακοίνωσή του ο αποστρατευθείς (δυο φορές) ναύαρχος; Ένα ακόμη πιο εφιαλτικό ερώτημα: Η πολιτική ηγεσία έμαθε περί της κατάληψης της βραχονησίδας από την τηλεόραση; Κι αν όχι, γιατί έπρεπε να σηκωθεί εκείνο το μοιραίο ελικόπτερο που πήρε τρία παλικάρια στο βυθό;
Κακά τα ψέματα! Εκείνο το βράδυ των Ιμίων το επιτελείο που διαχειριζόταν την κρίση ήταν τυφλό. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ μας οδηγούσε με παιάνες και θούριους στην καταστροφή. Με πομπώδεις δηλώσεις και λεονταρισμούς βαδίζαμε σε μια σύγκρουση που την κανοναρχούσε η τηλεόραση. Η στρατιωτική ηγεσία δεν επικέντρωνε την προσοχή της στα σύνορα. Έκανε δημόσιες σχέσεις στο εσωτερικό της χώρας υψώνοντας σημαίες και καλώντας τα κανάλια να ανυψώσουν το ηθικό του λαού μεταδίδοντας ποια καράβια έφευγαν από το ναύσταθμο για τη θερμή περιοχή. Το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» απέδειξε ακόμη μια φορά ότι εκείνοι που φωνασκούν περισσότερο για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος είναι και οι πλέον ανίκανοι για να την προστατεύσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το ΠΑΣΟΚ εκστόμισε το «βυθίσατε το Χώρα», μας έφερε δυο φορές στα πρόθυρα πολέμου, εκβίασε την αδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη για να μη βρεθεί λύση με σύνθετη ονομασία της πΓΔΜίας, έκανε το καταστροφικό εμπάργκο και μας απομόνωσε στην Ευρώπη. Σήμερα, μάλιστα, μας ζητάει να το τιμούμε διότι έχουν αναγορεύσει εαυτούς πιο πατριώτες από τους σώφρονες Έλληνες.
Εκείνο το βράδυ ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχασε ένα νησί. Δεν το έχασαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, το έχασε η ολιγωρία του. Μπορεί τώρα να νιώθει πικραμένος, διότι εκ των υστέρων δεν τον άφησαν «να βάλει φωτιά στα τόπια» -να βομβαρδίσει σπιθαμή προς σπιθαμή τη δεύτερη νησίδα με τον κίνδυνο να αρχίσει η σύρραξη- αλλά το γεγονός παραμένει ένα: Η δουλειά που του είχε ανατεθεί ήταν να φυλάει τα Ίμια και όχι να τα βομβαρδίσει.
Από κει και πέρα, «το αν, το πώς και το γιατί» έχουν τη σημασία τους, αλλά έπονται. Θεμιτή είναι η πολιτική εκτίμηση του ναύαρχου ότι ο κ. Σημίτης ακολούθησε τις προτροπές των Αγγλοαμερικανών για έξοδο από την κρίση. Θα προστεθεί κι αυτή η άποψη στην πολυπληθή πολιτική αρθρογραφία, αλλά μην ξεχάσουμε το βασικό. Ο κ. Λυμπέρης δεν πληρωνόταν για να μας αφήσει κληρονομιά τις πολιτικές του εκτιμήσεις. Πληρωνόταν να φυλάει τις νησίδες. Δέκα χρόνια μετά προκύπτει εκ της ανακοίνωσής του ότι θεωρεί αυτή τη δουλειά κάτι σαν τζόγο. Μόνο στον τζόγο υπάρχουν «ατυχή συμβάντα». Στις Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να υπάρχει προγραμματισμός για το χειρότερο.
Είναι θεάρεστο έργο να προστατευθεί το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει το χαλί για να κρύψουμε προβλήματα κι αδυναμίες. Και κυρίως να μην τις διορθώσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι οκτώ χρόνια μετά τα Ίμια χάσαμε ένα «Σινούκ» με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας μέσα και η πολιτική ηγεσία το έμαθε με καθυστέρηση τριών ωρών…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9.11.2005
