Aν η κυβέρνηση «μιλάει Αριστερά» ας μην ελπίζει ότι θα «κυβερνήσει Δεξιά». Στη χειρότερη περίπτωση θα «κυβερνήσει Αριστερά» και στην καλύτερη δεν θα κυβερνήσει καθόλου.
Μία από τις κρυφές ελπίδες που πλανώνται εντός της Νέας Δημοκρατίας είναι η σιωπηρή στήριξη που παρέχει η Αριστερά στη νέα κυβέρνηση. Υπολογίζουν σε αυτήν, ειδικά τώρα που πρέπει να δοθούν οι κρίσιμες μάχες για τις μεγάλες διαρθρωτικές (διάβαζε φιλελεύθερες) αλλαγές.
Πολλοί από το κυβερνητικό στρατόπεδο ελπίζουν ότι «μιλώντας Αριστερά» θα μπορέσουν να «κυβερνήσουν Δεξιά».
Πιστεύουν ότι τρόπον τινά θα αποκοιμίσουν τους εχθρούς κάθε μεταρρύθμισης και στα μουλωχτά θα προχωρήσουν στις αποκρατικοποιήσεις, στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων, θα απελευθερώσουν τις αγορές κ.λπ.
Αυτό σημαίνει ότι είτε υποτιμούν την Αριστερά είτε έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Κι επειδή οι Αριστεροί και βαθιά πολιτική παιδεία διαθέτουν, αλλά και μυαλό έχουν για να βλέπουν λίγο μακρύτερα, απομένει ως μόνη εξήγηση ο πολιτικός νεφελοβηματισμός της κυβέρνησης.
Η αλήθεια είναι πως η Αριστερά στήριξε αρκετές φορές την κυβέρνηση. Ειδικά στο θέμα του «βασικού μετόχου» πολέμησε με νύχια και με δόντια κατά της «νεοφιλελεύθερης Ε.Ε.», η οποία επιμένει να παραδώσει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο τις, γνήσια αριστερές, συνταγματικές διατάξεις, όπως είναι η παράγραφος 9 του άρθρου 14 που εμπνεύστηκε ο νεολαϊκιστής κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
Στο ζήτημα του «βασικού μετόχου» …παντρεύτηκαν αρμονικά η Δεξιά ηθικολογία με τον Αριστερό αντιφιλελευθερισμό. Όπως και να έχει το πράγμα, η κυβέρνηση πρέπει να θεωρεί δεδομένο ότι οποιοδήποτε μέτρο τιμωρεί τους επιχειρηματίες και πλήττει την επιχειρηματικότητα θα έχει αυτόματα τη στήριξη της Αριστεράς.
Στήριξη υπάρχει και σε ζητήματα χαμηλής πολιτικής. Αυτή ξεπηδά από το μίσος των Αριστερών προς το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη παρά από την αγάπη προς τη Ν.Δ. του κ. Καραμανλή. Οποτεδήποτε, για παράδειγμα, ετέθη ζήτημα ηθικής τάξεως για κάποιο στέλεχος της κεντροδεξιάς παράταξης, εξέχοντες αριστεροί αρθρογράφοι και πολιτικοί διατυπώνουν μονίμως το εξής σκεπτικό: «Ναι, είναι κακό που έγινε αυτό, αλλά ο Σημίτης μπήξε-δείξε… Αφήστε δε, που η κυβέρνηση των ‘‘εκσυγχρονιστών” βασάνιζε τους μαύρους».
Αυτού του τύπου η στήριξη είναι, βραχυχρόνια, επωφελής για την κυβέρνηση. Αρκεί να μην πάρουν τα μυαλά της αέρα και πιστέψει ότι είναι καθολική -ότι δηλαδή θα υπάρξει ανεξαρτήτως των επιλογών που κάνει. Η Αριστερά είναι πρόθυμη να συγχωρήσει γκάφες, θα συνταχθεί μαζί με τη Ν.Δ. ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, αλλά επ’ ουδενί δεν θα συναινέσει σε αλλαγή του βαλτωμένου τοπίου που κυριαρχεί στην ελληνική πραγματικότητα.
Μια μικρή γεύση πήραμε προχθές, όταν ξεκίνησε με γιαουρτοπόλεμο η συζήτηση των κοινωνικών εταίρων για το ασφαλιστικό. Εκεί, η μετωπική συνδικαλιστική οργάνωση του ΚΚΕ με φασιστικό τρόπο έστειλε ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση: «Καλά είστε εκεί, να σας χαιρόμαστε, αλλά μην κυβερνάτε. Ή καλύτερα, μη διανοηθείτε καν να κυβερνήσετε ή να συζητήσετε για επίλυση των προβλημάτων».
Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι μετά τις 7 Μαρτίου του 2004 έχει μόνο ένα μέτωπο: τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Αυτά συντηρούνται και διογκώνονται καθημερινά από αριστερού τύπου αναχρονιστικές αντιλήψεις -αυτές που διακινούν ακόμη και υπουργοί αυτής της κυβέρνησης. Αν δεν αλλάξουν αυτές οι αντιλήψεις πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει. Με άλλα λόγια, αν η κυβέρνηση «μιλάει Αριστερά» ας μην ελπίζει ότι θα «κυβερνήσει Δεξιά».
Στη χειρότερη περίπτωση θα «κυβερνήσει Αριστερά» και στην καλύτερη δεν θα κυβερνήσει καθόλου.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.5.2005
