Δεν πάει πολύς καιρός που ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γιώργος Καρατζαφέρης εκφώνησε μια ομιλία που συνεπήρε τους εκατοντάδες θεατές του. «Έχω ένα όνειρο», είπε.
Δεν πάει πολύς καιρός που ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γιώργος Καρατζαφέρης εκφώνησε μια ομιλία που συνεπήρε τους εκατοντάδες θεατές του. «Έχω ένα όνειρο», είπε. «Έχω ένα όνειρο να δω μια μέρα τον μαρμαρωμένο βασιλιά ζωντανό. Έχω ένα όνειρο να φτάσω στην Κόκκινη Μηλιά. Έχω ένα όνειρο να δω τον πατριάρχη να λειτουργεί μες την Αγιά Σοφιά. Έχω ένα όνειρο…»
Σαράντα χρόνια πριν ένας μεγάλος αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκφώνησε τον αυθεντικό λόγο που έμεινε στην ιστορία με τον τίτλο: «Έχω ένα όνειρο…». Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μίλησε ενώπιον 1.000.000 ανθρώπων στην Ουάσιγκτον, στις 23 Αυγούστου 1963. Ήταν η εποχή που στις ΗΠΑ κυριαρχούσε το φυλετικό μίσος. Η Κου Κλουξ Κλαν δολοφονούσε αφροαμερικανούς, έκαιγε σταυρούς στις αυλές σπιτιών και οι κυβερνήσεις των Νότιων Πολιτειών είχαν επίσημη πολιτική το απαρτχάιντ. Η ομιλία αυτή (που δυστυχώς δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά) θεωρήθηκε έκτοτε ένας ύμνος στην ελευθερία και την αδελφοσύνη. Ήταν μια κραυγή ενάντια στη μισαλλοδοξία, στις διακρίσεις και την αλλοφοβία. Παραμένει ένα από τα ομορφότερα δημιουργήματα του ανθρώπινου πνεύματος, τέτοιο που ουδείς (μέχρι την ομιλία του κ. Καρατζαφέρη) τόλμησε να αντιγράψει ή να συλήσει.
«…Έχω ένα όνειρο», έλεγε ο μαύρος ιερέας Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
«Έχω ένα όνειρο ότι κάποια μέρα αυτή η χώρα θα υψωθεί και θα ζήσει το πραγματικό νόημα της παρακάτω φράσης: “αυτές οι αλήθειες είναι αυταπόδεικτες: όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι”.
»Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην δουλοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.
»Έχω ένα όνειρο ότι κάποια μέρα ακόμη και η έρημη Πολιτεία του Μισισιπή, που φλέγεται από την αδικία, θα μεταμορφωθεί σε όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
»Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το ποιόν του χαρακτήρα τους.
»Έχω ένα όνειρο σήμερα…»
Αυτό ήταν το αληθινό όνειρο του 1963 που παραμένει ζωντανό μέχρι σήμερα. Το όνειρο ότι μια μέρα οι γιοι όλων των ανθρώπων θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης. Όλα τ’ άλλα -κι ειδικά τα όνειρα του κ. Καρατζαφέρη- παραμένουν κακέκτυπα και χυδαίες απομιμήσεις…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.10.2002