Ο Γ. Παπανδρέου ανοίγει φιλελεύθερη ατζέντα για συζήτηση. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να τον προλάβει. Να καταθέσει χωρίς φόβο και πάθη ακόμη πιο ριζοσπαστικές, πιο φιλελεύθερες απόψεις.
Η υπόθεση διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ άλλαξε το πολιτικό σκηνικό -τις παραστάσεις που είχαμε για την προεκλογική εκστρατεία. Η πορεία όμως του διαδόχου, αλλάζει άρδην και την πολιτική ατζέντα Η παρέμβασή του για το ανοιχτό κόμμα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.λ.π. -ενάντια σε όσα το ΠΑΣΟΚ πρέσβευε και πρεσβεύει τα τελευταία χρόνια, ενάντια στις κρατικιστικές παρόλες του υπουργού Παιδείας κ. Ευθυμίου- δείχνει ότι στο κυβερνών κόμμα τίθενται επί τάπητος θέματα ταμπού . Αρχίζουν να υιοθετούνται «ακανθώδεις απόψεις» για ζητήματα τα οποία έπρεπε να είχαν λυθεί χρόνια πριν.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ δήλωσε το αυτονόητο. Αυτό που χρόνια υπάρχει στα προγράμματα της Ν.Δ., αυτό που δεκαετίες τώρα εφαρμόζεται στις προηγμένες κοινωνίες της Δύσης. Το κράτος δεν μπορεί να έχει το μονοπώλιο στον τομέα της Ανώτατης Παιδείας. Κοστίζει πολύ και έχει πενιχρά αποτελέσματα, τα οποία πληρώνουμε όλοι μας.
Η παρέμβαση του διαδόχου, ενάντια σε κάθε κομματικό πατριωτισμό (εκπροσώπους αυτού του κομματικού πατριωτισμού είδαμε να χυδαιολογούν με στόμφο στα κανάλια πριν δύο μήνες) σηματοδοτεί μια πολιτική ρήξεων με το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Σηματοδοτεί μια φιλελεύθερη στροφή και μια απειλή στη Νέα Δημοκρατία. Ο αποκαλούμενος μεσαίος χώρος, για τον οποίο θα πολεμήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα στις εκλογές, είναι ο φιλελεύθερος χώρος. Είναι ο χώρος των δυναμικών στρωμάτων της κοινωνίας που έπαψε εδώ και καιρό να φοβάται. Αυτός ο χώρος ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, ξέρει πως η Ελλάδα προχωράει μπροστά, όταν γκρεμίζει δόγματα του παρελθόντος και χτίζει με βάση την ελευθερία. Αυτός ο χώρος ξέρει πως πίσω από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα περί ταχαμού «δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης» κρύβονται ποταπά συμφέροντα που λυμαίνονται κονδύλια, κρύβονται αργομισθίες στα ΑΕΙ, χρηματοδοτήσεις χωρίς έργο, και (εσχάτως) απεργίες πληρωμένες.
Όλοι αυτοί, που ταχαμού κόπτονται για τα συμφέροντά μας, που μιλούν για τον σοσιαλισμό στην Παιδεία προστατεύουν μόνο την τσέπη τους. Δεν θέλουν σύγκριση κι ανταγωνισμό. Είναι ευτύχημα λοιπόν που τώρα, μετά τη χθεσινή συνέντευξη του κ. Γ. Παπανδρέου, και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν κοινή γραμμή πάνω στο θέμα των ΑΕΙ κι ενάντια στις συντεχνίες που χρόνια τώρα τα λυμαίνονται.
Αυτά σε μάκρο επίπεδο. Σε μίκρο-πολιτικό επίπεδο, όμως, οι ρήξεις Παπανδρέου συγκινούν. Ζούμε σε μια χώρα όπου όλοι οι πολιτικοί μιλούν για το τι πρέπει να γίνει, αλλά όλοι στρογγυλεύουν το λόγο τους, μόλις προκύψουν ακανθώδη ζητήματα. Ο διάδοχος δείχνει -τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορείας- να αποτολμά το καινούργιο. Αυτό που όλοι περιμένουν, οι περισσότεροι λιβανίζουν, και πολλοί τρέμουν.
Οι πρώτες παρεμβάσεις του κ. Γ. Παπανδρέου μπορεί να έχουν το χρυσόχαρτο της επικοινωνιακής πολιτικής, ξεφεύγουν όμως από την στεγνή επικοινωνία. Θέτουν σημαντικά πολιτικά ζητήματα, το οποία μάλιστα είναι θέσεις της Ν.Δ. εδώ και πολλά χρόνια. Κι αυτό γίνεται μέγας κίνδυνος για την εκλογική ακεραιότητα της φιλελεύθερης παράταξης προς το κέντρο. Αγγίζουν όλους εκείνους που τόσα χρόνια στενάζουν από την ανεπάρκεια του κράτους και οργίζονται από τις ανεδαφικές ρητορείες ότι με περισσότερο και μονοπωλιακό κράτος θα θεραπευθούν οι παθογένειες του δημοσίου.
Ξεκινά μια νέα περίοδος για τη χώρα. Ο κ. Γ. Παπανδρέου ανοίγει φιλελεύθερη ατζέντα για συζήτηση. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να τον προλάβει. Δεν πρέπει να επαναληφθεί το σενάριο του 1996 όταν η Ν.Δ. κατέφευγε στον λαϊκισμό και το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε με τις θέσεις της. Δεν πρέπει στις 8 Μαρτίου να μείνει η απλή η παρηγοριά ότι «αυτές οι απόψεις ήταν δικές μας». Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να καταθέσει χωρίς φόβο και πάθη ακόμη πιο ριζοσπαστικές, πιο φιλελεύθερες απόψεις. Να ξεχάσει τις σειρήνες της εύκολης παροχολογίας. Τα προβλήματα της χώρας είναι δύσκολα και οι λύσεις τους επώδυνες για εκείνα τα στρώματα που πουλάνε «Αριστερά» για να νέμονται άκοπα τον πλούτο της χώρας. Η Ν.Δ. πρέπει να ενταφιάσει τον παλιό κι ελάχιστα συγκινητικό κρατικισμό. Να πείσει πως θα απελευθερώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες από τα δεσμά των συντεχνιών και των παρωχημένων δογμάτων.
Το στοίχημα είναι στο τραπέζι. Όποιος στοιχηματίσει σωστά θα κερδίσει…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11.1.2004
