Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει από την δημοσκόπηση δεν είναι μόνο τα υψηλά ποσοστά που φιλεύουμε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά τα χαμηλά προς κάθε κατεργάρη.
Εντάξει! Να θεωρούμε τις ΗΠΑ πρώτη απειλή για τον κόσμο είναι κατανοητό. Με τόσες κραυγές κι αφορισμούς τα τελευταία χρόνια δικαίως κατακτούμε το πανευρωπαϊκό χρυσό στην αμερικανοφοβία. Υπάρχουν όμως και πραγματικές αιτίες. Η κυβέρνηση Μπους έκανε πρόσφατα τον αδικαιολόγητο (ακόμη και για τις δικαιολογίες Μπους) πόλεμο στο Ιράκ, οπότε μικρό φαντάζει το ποσοστό 88% των πολιτών να θεωρούν τις ΗΠΑ απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Το ίδιο θα ήταν και πριν τον πόλεμο, ίσως και μεγαλύτερο. Δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια από τότε που είχαμε πετύχει την παρά 3% εθνική ομοφωνία του 1999.
Κατανοητό είναι να θεωρεί το 61% των συμπολιτών μας το Ισραήλ μεγάλη απειλή. Ναι, εντάξει! Ένα κομμάτι αυτού του ποσοστού οφείλεται στον αντισημιτισμό ή καλύτερα στην εβραιοφοβία που διάφοροι συνομωσιολόγοι διακίνησαν και συνεχίζουν να διακινούν στην εθνική μας συνείδηση. Οι δηλώσεις του κ. Μίκη Θεοδωράκη για το θέμα είναι μια καλή απόδειξη: «μη λησμονούμε ότι ο μικρός αυτός λαός είναι δυστυχώς στη ρίζα του κακού», είπε και δεν ρωτήθηκε: Όλος ο λαός; Και οι Ισραηλινοί ακτιβιστές της ειρήνης, τα μιλιούνια των πολιτών που αντιτίθενται στην άφρονα πολιτική Σαρόν; Ακόμη κι εκείνοι οι γενναίοι αρνητές στράτευσης στα κατεχόμενα; Αλλά δεν είναι μόνο η εβραιοφοβία. Το Ισραήλ είναι πράγματι απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Είναι πυρηνική δύναμη κι ας το κρύβει. Η πολιτική των ισραηλινών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην Μέση Ανατολή. Ένα κράτος που έχει πυρηνικά, βρίσκεται διαρκώς σε πόλεμο και επιχειρεί συνέχεια την -δια των οικισμών- εδαφική του επέκταση είναι σοβαρή απειλή για την σταθερότητα. Ειδικά σε μια περιοχή του κόσμου που οι μεγάλες μάζες των πληθυσμών δεν έχουν την παράδοση του δυτικού ορθολογισμού κι ανατινάζονται σε καφετέριες.
Aντε να δεχθούμε ότι γεγονός ότι το 14% των συμπολιτών μας απάντησαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απειλή για την ειρήνη στον κόσμο, οφείλεται στη ζέστη των ημερών της δημοσκόπησης και πιθανώς στο ότι υπάρχουν ακόμη γνήσιοι πλακατζήδες σ’ αυτή τη χώρα.
Το ανησυχητικό της δημοσκόπησης είναι τα χαμηλά ποσοστά που παίρνουν το Πακιστάν, το Ιράν και η Βόρειος Κορέα (23%, 26% και 30% αντίστοιχα). Η πρώτη είναι πυρηνική δύναμη και οι υπόλοιπες απέχουν ένα μόνο βήμα από την ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής. Και οι τρεις κυβερνώνται από δικτάτορες οι οποίοι δεν λογοδοτούν πουθενά και φυσικά είναι εξαιρετικά πιο εύκολο γι’ αυτούς να ξεκινήσουν τον όλεθρο. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια όλοι οι περιφερειακοί πόλεμοι ξεκινούν από δικτάτορες, οι οποίοι στα σπαράγματα της εξουσίας τους θέλουν εθνικές επιτυχίες για να συγκαλύψουν τις παταγώδεις εσωτερικές αποτυχίες τους, όπως κακή ώρα: αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι, Κύπρος, Φώκλαντ, Πόλεμος Ιράκ-Ιράν, Α’ Πόλεμος του Κόλπου κ.λ.π.
Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει λοιπόν από την δημοσκόπηση δεν είναι μόνο τα υψηλά ποσοστά που φιλεύουμε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά τα χαμηλά προς κάθε κατεργάρη. Μόνο 13% των Ελλήνων πιστεύουν ότι η Λιβύη αποτελεί κίνδυνο για την ειρήνη στον κόσμο, άσχετα αν η Τζαμαχερία παραδέχτηκε τα τελευταία χρόνια την εμπλοκή της σε μια σειρά τρομοκρατικών ενεργειών με εκατοντάδες νεκρούς. Aρα, τα δύο μέτρα και σταθμά πρέπει να μας προβληματίσουν κι όχι η αμετροέπειά μας για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.11.2003
