Σε ότι αφορά την οικονομία η κυβέρνηση για κάθε παθογένεια δεν προτείνει κάποια λύση, προβάλλει κάποια δικαιολογία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα: πέρυσι, τέτοιο καιρό, χάσαμε τις διακοπές μας γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει εκλογές με αιτιολογικό τη σύνταξη του νέου προϋπολογισμού. Οχι κάποιου μελλοντικού, αλλά του τωρινού, αυτού που τώρα δεν βγαίνει και απαιτούνται έκτακτα φορολογικά μέτρα. Η κυβέρνηση αποφάσισε να θυσιάσει την άνετη πλειοψηφία των 165 εδρών και τώρα, παρά τη δυσπραγία στα δημόσια οικονομικά, δεν καταπολεμά τη φοροδιαφυγή επειδή η πλειοψηφία της είναι ισχνή.
Εκτός αυτού το πρόσχημα για την έκτακτη προσφυγή στις κάλπες δεν ήταν η ανάγκη λήψης έκτακτων σκληρών μέτρων αλλά -όπως διατείνοταν τα στελέχη της Ν.Δ.- η κυβέρνηση μετά την απογραφή και την οικονομική πολιτική που έκανε θαύματα, χρειαζόταν νέα εντολή για να μοιράσει απλόχερα τα οφέλη της «ήπιας προσαρμογής».
Ετσι, η ελληνική οικονομία από κει που ήταν «θωρακισμένη από τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης», μέσα σε έξι μήνες έγινε η πιο ευάλωτη του κόσμου. Η περιβόητη απογραφή εκτίναξε τα ελλείμματα στο 7,4% αλλάζοντας τον τρόπο καταγραφής των εξοπλιστικών δαπανών για να μειωθεί στο 3% ξαναλλάζοντας τον τρόπο καταγραφής των εξοπλιστικών δαπανών, όπως ήταν πριν την απογραφή. Ο τρόπος λειτουργίας των ευρωβόρων δημόσιων οργανισμών δεν άλλαξε (π.χ. νοσοκομεία) ενώ μια σειρά πολιτικών αποφάσεων, όπως η κατάργηση της λίστας φαρμάκων διπλασίασε τα ελλείμματα. Το αντιπαραγωγικό κομμάτι του κράτους διογκώθηκε (π.χ. βλέπε Αγροφυλακή), ενώ μηχανισμοί, για τους οποίους οργιζόμασταν επειδή δεν δούλευαν καλά αποδιαρθρώθηκαν, για να μην δουλεύουν καθόλου (π.χ. ΣΔΟΕ). Οι δημόσιες επενδύσεις συρρικνώθηκαν αλλά δεν ήρθαν και ξένες. Η διαφθορά όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκε, αλλά διογκώθηκε. Το αποδεικνύουν οι εκθέσεις της «Διεθνούς Διαφάνειας», τα νούμερα των οποίων χειροτερεύουν διαρκώς για την Ελλάδα. Από την 47η θέση στην παγκόσμια κατάταξη το 2004, πέσαμε στην 56η θέση το 2007. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αντίληψη περί διαφθοράς που έχουν οι πολίτες (Corruption Perception Index). Σύμφωνα με τις εκθέσεις της «Διεθνούς Διαφάνειας», το 2004 οι Ελληνες που αναγκάστηκαν να δωροδοκήσουν ήταν το 12% του πληθυσμού (Global Corruption Barometer). Το 2005 το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 16% και το 2006 έφτασε το 27%.
Η επένδυση των Ολυμπιακών ρημάζει και αν ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ, που δεν άφησε σχέδιο μεταολυμπιακής αξιοποίησης, αυτό ίσχυε μέχρι το 2004. Τέσσερα χρόνια μετά ακόμη περιμένουμε να το δούμε αυτό το σχέδιο. Ολοι οι δείκτες της προηγούμενης κακής οικονομικής πολιτικής χειροτερεύουν. Η ανταγωνιστικότητα κατρακυλά κάτι που φωνάζουν όλοι οι οικονομικοί οργανισμοί (σύμφωνα με το World Economic Forum από την 45η θέση στη διεθνή κατάταξη το 2005 φτάσαμε το 2007 στην 65η θέση), αλλά φαίνεται ανάγλυφα και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (από 8% έφτασε στο 24% σε δύο χρόνια).
Δεν γνωρίζουμε αν η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης θα καταλήξει σε τραγωδία, η επικοινωνιακή της διαχείριση όμως ήταν σίγουρα κωμωδία. Kι αυτό διότι για κάθε παθογένεια δεν προτείνει κάποια λύση, προβάλλει κάποια δικαιολογία. Εκεί βρίσκεται το βασικό πρόβλημα. Δεν ασχολείται με την οικονομία, αλλά με την επικοινωνία της. Ιδίοις ημών εξόδοις…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 12 .8.2008